Εύρεση εργασίας; Παιχνιδάκι.

Που λες, οι προηγούμενες μέρες μου μαύρισαν την ψυχή. Και για αυτό με έπιασαν οι μηχανισμοί αυτοσυντήρησης και έβαλα μια τελεία. Δηλαδή, δεν έφταναν αυτά που έγιναν και γίνονται στον τόπο μου και σε μένα προσωπικά, δεν έφταναν αυτά που έγιναν και στον υπόλοιπο κόσμο, δεν έφτανε που έχασε και ο ΠΑΟΚ το κύπελλο, μάλλον θα χάσουμε και το πρωτάθλημα στην Αγγλία (Liverpool), αν και περιμέναμε 24 χρόνια. Και έβρεχε και συνέχεια όλες αυτές τις μέρες. Ε, χέσε με κιόλας….

Οπότε, το να περιμένω λίγη χαρά από παράγοντες που δεν εξαρτώνται από μένα δε βοήθησε καθόλου. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα ότι σαν παιδάκι και εγώ πρέπει να βρω μια δουλίτσα, γιατί δεν κατάφερα να δω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Είμαι βέβαια λίγο μπερδεμένος, αλλά θα το βρω το δρόμο μου. Και αυτό, μέχρι να βγει το βιβλίο μου από το οποίο είναι προφανές ότι θα βγάλω μύρια, και έτσι θα την κάνω για πιο έξω σε καμιά φάρμα με ζωάκια. Οπότε, είναι για λίγο αυτό το πρόβλημα της εύρεσης «εργασίας».

Τώρα να μου πεις, εκλογές έρχονται, θέσεις βγαίνουν εδώ και εκεί, δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει. Και η αλήθεια είναι ότι βγαίνουν…στο δημόσιο. Με φαντάζεσαι εμένα σε κανένα γραφείο να κολλάω χαρτιά και πολλές φορές ούτε καν αυτό, και να είμαι «εργαζόμενος»; Εγώ πάντως, με το που σκέφτομαι τον εαυτό μου σε κάτι τέτοιο, στο μόνο που θα γίνω ειδικός, είναι να κάνω αεροπλανάκια από τα χαρτιά που θα περισσεύουν (ανακύκλωση κι έτσι). Όταν ήμουν μπόμπιρας έκανα κάποια καλά αεροπλανάκια, με τις ουρές τους και με τα όλα τους, αν και κάποιοι άλλοι έκαναν καλύτερα. Οπότε, το πιθανότερο είναι ακόμα και τώρα, σε αυτό το θέμα να μην είμαι ο καλύτερος. Πρέπει να βρω κάτι στο οποίο να είμαι καλός σε αυτό. Κάτσε να σκεφτώ…

Δεν υπάρχει ρε γαμώτο και πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για τους 40+, τώρα που είμαι στα όρια να πάω να κάνω καριέρα, ξέρεις αυτόγραφα, συνεντεύξεις, υποψήφιος για τη Βουλή, και το Ευρωκοινοβούλιο κλπ. Να μια ιδέα για «καινοτομία». Πρωτάθλημα για 40+.

Μήπως να πιάσω ξανά την κιθάρα, να ξαναπαίξω σε μπάντα; Μπα…Εκεί θα βγάζω πολλά λεφτά σίγουρα, οπότε θα πάρουν τα μυαλά μου αέρα και δε θέλω.

Μήπως να κάνω ένα κανάλι στην τηλεόραση, να παίρνω δάνεια και όταν ζορίζει η κατάσταση να τα φορτώσω στα υποζύγια; Μπα… Άστα μωρέ, τα φόρτωσαν άλλοι ήδη… Αλλά αφού αντέχουν, μήπως το γουστάρουν κιόλας;

Μήπως να γίνω εφοπλιστής, να αγοράζω πλοία με δάνεια από τράπεζες οι οποίες εξαπατούν απλούς ανθρώπους και κερδίζουν από το θάνατό τους; Μπα, ούτε αυτό μου πάει…

Λες να δοκιμάσω να γίνω καθηγητής πανεπιστημίου; Μπα…Πιο εύκολο είναι να κάνω το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα στο στίβο, παρά αυτό. Άσε που πολύ «αγώνας» πέφτει στα πανεπιστήμια, και εγώ θέλω να βρω μια θεσούλα μόνο. Άσε και που και σαν ερευνητής να θέλω να εργαστώ, πάλι καθηγητές πρέπει να ξέρεις. Και παρότι υπάρχουν και αξιόλογα άτομα, μην τα γειώνουμε όλα για να βολευόμαστε, μαζί με το ευχάριστο, θα πρέπει να πάρεις και όλα τα υπόλοιπα, τα γύρω από το «πανεπιστήμιο». Τώρα δυστυχώς, νομίζω ότι δε θα αντέξω και θα αρχίσω να βαράω. Οπότε ποιος ο λόγος να τρέχεις σε δικαστήρια και τέτοια; Αρκετά έχω στο κεφάλι μου ήδη.

Ρε συ, να ανοίξω ένα μαγαζί για να πουλάω αέρα κοπανιστό; Πω, πω, αυτό είναι και γαμώ τις ιδέες…Για φαντάσου…Μπαίνει κάποιος πελάτης. Και σου λέει «καλημέρα, τι πουλάτε εδώ;» και εσύ απαντάς φυσικά «τα πάντα». Και αν σε ρωτήσει «μα που είναι, εδώ δεν έχει τίποτα» θα μπορέσεις να απαντήσεις κατάλληλα. Θα τα πω αναλυτικά στο μέλλον αυτά. Γιατί οι περισσότεροι, νομίζουν ότι έχουν κάτι τώρα, κατάλαβες;

Μήπως να ασχοληθώ με κάτι που έχει σχέση με τον πρωτογενή τομέα; Πλάκα μου κάνεις; Και που θα μένεις; Άσε το άλλο, είναι παιχνιδάκι να γίνεις από τη μια μέρα στην άλλη, αγρότης, βιομήχανος και όλα αυτά τα όμορφα, ε; Άσε που δεν ξέρω πώς να κλέβω από την εφορία, οπότε στο τέλος μπορεί να βγαίνω ότι χρωστάω κιόλας.

Κάτσε, μου έρχεται. Θα πάω να κάνω ένα ξενοδοχείο με δάνειο φυσικά, κατά προτίμηση στις καλύτερες παραλίες οι οποίες θα γίνουν πριβέ. Και αν δεν πάει καλά, βαράς και ένα κανόνι, λες τις γνωστές παπαριές για την κρίση, τα μαζεύεις και προχωράς στην επόμενη «επιχείρηση». Βαριά βιομηχανία ο τουρισμός και πίπες.

Ωπ…Πλησιάζει η ιδέα…Να μια καλή ιδέα… Ξελασπωτήρας ιστορίας! Αυτό μάλιστα…. Είναι εύκολο. Πας σε ένα μέρος που είναι μέσα στη μπίχλα, και επειδή εσύ δεν ήσουν, κάπως θα πρέπει να ξελασπώσουν οι πάντες. Οπότε, ξαναγράφεις την ιστορία τους «συναδελφικά», και αυτοί σου δίνουν ένα μισθό για να τον παίζεις, σε καμιά θέση χωρίς καμία αρμοδιότητα και ευθύνη. Αυτό, θα ήταν καλή ιδέα, αλλά επειδή οι υποκριτικές μου ικανότητες είναι περιορισμένες, νομίζω ότι μετά από μερικές μέρες θα έσκαγα με κανένα μπαζούκα και το πανηγύρι θα τελείωνε με πυροτεχνήματα. Ποιος ο λόγος να ξυπνούν τα κατώτερα συναισθήματά σου; Φτου ρε γαμώτο, πάει και αυτό…

Κοίτα τώρα να δεις. Νομίζω ότι βολεύτηκα με το να κάθομαι σπίτι μου και αυτά είναι δικαιολογίες γιατί έχω γίνει τεμπέλης. Α, όλα κι όλα…. Αφού το έλεγαν όλοι εντός και εκτός. Αφού τώρα τα «μηνύματα» είναι θετικά, τώρα που έγινε η «κάθαρση» στο Δημόσιο, έφυγαν οι κλέφτες και οι καταχραστές (όπως εγώ ας πούμε) και προφανώς έμειναν οι έντιμοι, αυτοί που προστάτευσαν το Δημόσιο συμφέρον, πραγματικά είναι Δίκαιο αυτό που ζω. Α, όλα κι όλα… Να τα λέμε αυτά. Ευτυχώς πρόλαβα να κάνω μια περιουσία πρώτα, όχι θα καθόμουν σα μαλάκας στο πατρικό μου να ξοδεύω ότι έκαναν οι δικοί μου μια ζωή. Πλάκα μου κάνεις;

Βέβαια, αν ήμουν εγώ το πρόβλημα στο Δημόσιο, ας μου το έλεγαν πριν, να την είχα κάνει πιο παλιά. Ήταν ανάγκη να γίνει όλο αυτό; Βέβαια, δεν μπορείς να πεις, ήμουν και γαμώ το αντίπαλο δέος. Όλος ο κόσμος προσκύνησε και κόντεψα να τα κάνω πουτάνα όλα εντός και εκτός του κόσμου. Είδες, όλες οι «αγορές» από μένα ήταν εξαρτημένες. Όχι παίζουμε.

Άντε κλείνω τώρα, γιατί το Matrix έχει πολλά ποδάρια και μακριά χέρια. Θα έλεγα να βγάλω την πρίζα και να το γειώσω, αλλά επειδή πιστεύω στη Δημοκρατία, αφήνω να μου γαμάνε τη ζωή οι υπηρέτες του, επειδή είναι πλειοψηφία. Αυτό είναι το τίμημα, τι να πεις; Για κάτι τέτοιο όπως κατάλαβες, θα χρειαστεί ένα 70% για να είναι Δημοκρατικό. Οπότε, υπομονή. Να δες ας πούμε τον ΠΑΟΚ και τη Liverpool. Ακόμα και να κάνουν σκατά, δε θα τους αγαπάμε; Ε; Πόσο μάλλον για το τόπο σου.

Τα λέμε.