Λέτε ρε παιδιά να ήταν η Πρωταπριλιά;

Καλησπέρα.

Τι να πω ρε παιδιά (συγνώμη για το παιδιά, πείτε ότι πίναμε ένα ποτό παρέα). Μου έκαναν μια πολύ πετυχημένη πλάκα σήμερα, η οποία ήταν τόσο πετυχημένη που ήταν αλήθεια τελικά.

Εξηγώ. Σε προηγούμενο μήνυμα θέλοντας να θίξω μέρος της πραγματικότητας την οποία βιώνω, διαμαρτυρήθηκα ο μαλάκας για το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια σπουδών, έρευνας, και διδασκαλίας τελικά για βραβείο πήρα ένα ταμείο ανεργίας για 9 μήνες (360 ευρώ το μήνα). Τι ήθελα να το πω, μου λέτε;

Συνήθως, το έβαζαν κάθε μήνα κάπου στις 20 του μηνός. Στο βιβλιάριο της πρώην μισθοδοσίας και νυν ταμείου ανεργίας εν τω μεταξύ είχαν μείνει 218 ευρώ. Πάω που λέτε στις 24 Μαρτίου να δω (νομίζοντας ότι το ταμείο λήγει τον επόμενο μήνα) και βλέπω παπάρια. Πάω στις 31 να βγάλω 180 και το υπόλοιπο γράφει 38. Λέω μέσα μου, δεν μπορεί, κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Οπότε πηγαίνω σήμερα ενημερώνω το βιβλιάριο και όντως δεν είχε μπει το επίδομα για το Μάρτιο. Πάλι καλά που την ώρα που εκτυπωνόταν το βιβλιάριο για την ενημέρωση δε βγήκε κανένα αρχίδι από το μηχάνημα. Αφού γελάσαμε λίγο μαζί με τον υπάλληλο και του εξήγησα ότι δε θέλω να φύγω στο εξωτερικό για κανένα λόγο (με ρώτησε), του έδωσα λίγο ηθικό και πήρα και εγώ για να πάω στον ΟΑΕΔ. Έχουν γίνει τόσες παπαριές στη ζωή μου και σε σχέση με το Δημόσιο που μία ακόμη δε θα χαλούσε παραπάνω. Εξάλλου, σήμερα είχε ωραία μέρα και ωραία συνεχίστηκε, άσχετα με το τι έγινε. Αφού λοιπόν με εξυπηρέτησαν ευγενικά οι άνθρωποι εκεί φτάνουμε και στα ωραία.

Τι μου είπαν φαντάζεστε; Ότι το επίδομα έληξε λέει!!! Γιούχου!!! Μάγκες, έληξε το επίδομα, τέρμα τα βάσανα. Και πώς έληξε ρωτάω, αφού θα ήταν για 9 μήνες; Και μου εξήγησε η υπάλληλος, ότι επειδή είχα επιδοτηθεί λέει το 2011 για 2-3 μήνες, τώρα δε δικαιούμουν λέει 9! Η αλήθεια είναι ότι μπλόκαρα λίγο, και επειδή δε φωνάζω σε υπαλλήλους όταν βλέπω να κάνουν τη δουλειά τους, την ευχαρίστησα και έφυγα.

Και εγώ ο μαλάκας που νόμιζα ότι ήταν Πρωταπριλιά.

Πάμε τώρα να δούμε τη Νομιμότητα, όπως την περιγράφουν οι αρχικαργιόληδες κατά κύριο λόγο που κυβερνούσαν και κυβερνούν και δεν είναι μάγκα μου πίσω από τα σίδερα ακόμα, χώνεψε τι σημαίνει αυτό.

1. Εργάζεσαι για ολόκληρο το ακαδημαϊκό έτος, και η σύμβαση που σου κάνουνε είναι όσες μήνες γουστάρει ο κάθε μπάσταρδος (Νομιμότητα και γαμώ!).
2. Επειδή ήμουν σε άλλη πόλη, τα έξοδα έτρεχαν όλο το χρόνο, δεν πήγαιναν ανάλογα με τη σύμβαση. Οπότε το επίδομα για τους μήνες που δεν είχες σύμβαση ήταν ζωτικής σημασίας. Άσε που δεν έφταιγα εγώ για το συγκεκριμένο θέμα. Έφταιγε το Υπουργείο και το Πανεπιστήμιο των «εργαζομένων», οι οποίοι έβαλαν τα κλάματα φαντάζομαι γιατί φημίζονται για την ευαισθησία τους στα εργασιακά δικαιώματα.
3. Οι συμβάσεις έσπαγαν ΠΑΡΑΝΟΜΑ και το εργασιακό καθεστώς είναι ο ορισμός της παραβίασης των ελάχιστων απαιτούμενων εργασιακών δικαιωμάτων, όχι περικοπές στο μισθούλη απλώς. Με απλά λόγια, δεν ήξερες πόσο θα ήταν ο μισθός σου, ΟΚ; Αν τα δει αυτά σοβαρός δικαστικός θα παίξει πούτσος ΝΑ μετά συγχωρήσεως.
4. Το σύνολο των εισφορών που έχεις δώσει ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΑΠΛΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΛΟ. Δηλαδή, είτε ιδιωτικός υπάλληλος για 6 μήνες να είσαι κάπου είτε σχεδόν 40 που σε κλέψανε από παντού και έχεις γαμηθεί να πληρώνεις εδώ και εκεί, παίρνεις ακριβώς το ίδιο. Δίκαιο, ε;

Μετά που λέτε παιδιά, λέω μέσα μου, τα 720 ευρώ θα με έσωζαν τώρα (οι δύο μήνες που λείπουν); Σίγουρα όχι. Απλώς, βλέπεις να σε σώζουν συνέχεια, και αρχίζω να σκέφτομαι να τους σώσω και εγώ, έτσι για μια πραγματική αλλαγή.

Ξέρετε για πιο λόγο δεν μπορώ να διεκδικήσω αυτή τη στιγμή τα όποια δίκαια σε αυτό το θέμα; Είναι γιατί κρατιέμαι για την τράπεζα που έρχεται η σειρά της, στην οποία αν αποδοθεί Δικαιοσύνη, θα παίξει ένας πούτσος πολλαπλών διαστάσεων.

Άσε που για να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, σε σχέση με τον ΟΑΕΔ, θα πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί, το Πανεπιστήμιο, το Υπουργείο Παιδείας, και αυτοί που ψήφισαν τους σχετικούς Νόμους (τώρα που τα γράφω αρχίζω να ψήνομαι, ρε λες;…). Κοινώς, θα πρέπει να γαμηθούμε χωρίς σάλιο με πολύ κόσμο και θέλω να κρατήσω το σπέρμα μου για να κάνω παιδάκια κάποια στιγμή. Ίσως και να ταχυδρομήσω λίγο στα Οικονομικά Πανεπιστήμια της Ελλάδος και του Κόσμου που δεν ντρέπονται και ακόμα κάνουν προσλήψεις ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΩΣ ΑΝΑΞΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ.

Απλώς αυτό το κείμενο, αφιερωμένο σε αυτούς που τους ψήφισαν, αλλά και σε αυτούς που θέλουν ψήφο, αλλά δε θέλουν και δεν ξέρουν πώς να κυβερνήσουν. Γιατί κανένας τους δεν τολμάει να πει τη λέξη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς.

Δεν είναι το θέμα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο. Το θέμα είναι Δικαιοσύνη ή γάμα τα.

Όπως έχω πει και παλιότερα, βλέποντας τι υπάρχει στον κόσμο, πρέπει να λέμε και ευχαριστώ για αυτά που έχουμε, λίγα ή περισσότερα. Απλώς ρε παιδιά, έλεος πια. Κανένας σας δε ζούσε τόσα χρόνια εδώ; Κανένας σας δε ζει; Και τέλος πάντων, ΟΚ, παραδέχομαι ότι δεν ήμουν ότι καλύτερο πέρασε από το Πανεπιστήμιο αν βοηθάει την κουβέντα. Δεν ήμουν όμως σίγουρα ότι χειρότερο. Και αυτό δεν είναι πρωταπριλιάτικο.

Πάντως η μέρα όμορφη ήταν, με ήλιο και καλή θερμοκρασία, τουλάχιστον εδώ στη Θεσσαλονίκη.

Καλό μήνα.

ΥΓ. Έχετε το νου σας. Αν συνεχίσουν να βρίσκουν ορυκτό πλούτο το χρέος θα γίνει 1 τρις ευρώ αν χρειαστεί ώστε να είναι εξασφαλισμένοι ότι θα πάρουν το περισσότερο. Ξέρετε, «σώσιμο», «ανάπτυξη», κινδυνεύει η πατρίδα, πιάσαμε έναν επίορκο με 2.000.000 ευρώ και τα γνωστά.