Ο λόγος αυτού του κειμένου, είναι το CO2. Όλοι το έχετε ακούσει. Νομίζετε, ότι το γνωρίζετε. Και αυτό που μετά ψυχολογικής βίας πιέζουν άπαντες από όλες τις μεριές είναι η δαιμονοποίησή του. Δε χρειάζεται ούτε δαιμονοποίηση ούτε αγιοποίηση (εννοείται). Χρειάζεται κατανόηση πρώτιστα, όπως για όλα τα θέματα.
Επειδή ακριβώς όμως ο δογματισμός, μόνο άσχημα πράγματα έφερε στην ανθρωπότητα, θα πρέπει να εξετάζονται λίγο διεξοδικότερα μερικά πράγματα, τουλάχιστον όσον αφορά μεγάλες αποφάσεις πλανητικά μιλώντας.
Ακόμα και το οξυγόνο που αναπνέουμε, αν υπάρξει σε σημαντικά μεγαλύτερη αναλογία από αυτή που υπάρχει τώρα στην ατμόσφαιρα, θα είναι μεγάλο πρόβλημα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα δαιμονοποιήσουμε μετά το Οξυγόνο;
Το CO2, έχει συσχετιστεί κατά απαράδεκτο επιστημονικά τρόπο με το επονομαζόμενο "Φαινόμενο του Θερμοκηπίου". Με βάση τα ίδια επιχειρήματα, τουλάχιστον στο επιστημονικό μέρος, μεγαλύτερο ρόλο στο φαινόμενο αυτό και σε μια σειρά από άλλα, παίζει η υγρασία στην ατμόσφαιρα. Το γνωστό και απαραίτητο σε όλους μας νερό. Τι θα πρέπει να κάνουμε, να το δαιμονοποιήσουμε κι αυτό; Να σταματήσουμε τη διάχυση από τους Ωκεανούς και τους Υδάτινους Φορείς;
Από την άλλη, ο Βιομηχανικός Πολιτισμός μας, δε σεβάστηκε όσο θα έπρεπε τη Φύση. Για να φτάσουν στα χέρια σας τα αγαθά που καταναλώνετε, έχει δαπανηθεί μεταξύ άλλων και ενέργεια. Υπάρχουν απόβλητα κατά τις παραγωγικές διαδικασίες. Και σε αυτές, όταν απελευθερώνονται αέρια, σχηματίζεται μεταξύ άλλων και CO2.
Είναι εξαιρετικά καλό που όλο και περισσότεροι άνθρωποι προβληματίζονται για το μέλλον του πλανήτη. Δεν είναι ώρα όμως να σκεφτούμε και την ποιότητα ζωής των κατοίκων του; Να προσέξουμε λίγο παραπάνω τους υδάτινους φορείς, τη ρύπανση των εδαφών, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας; Και επιτέλους, κάτοικοι, δεν είμαστε μόνο εμείς!
Παρότι αρχικά έπρεπε να βρεθεί ένας κοινός μετρήσιμος τόπος, για λόγους επικοινωνίας κυρίως, τα πράγματα έχουν φτάσει σε επικίνδυνα όρια σε σχέση με το CO2. Και δυστυχώς, βρίσκονται αντιμέτωποι πολλές φορές άνθρωποι με καλοσύνη, πράγμα άδικο και περίεργο. Σύμμαχοι για το κοινό μας καλό θα πρέπει να είμαστε, τουλάχιστον σε αυτά τα θέματα. Μηδενός εξαιρουμένου!
Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη και ευρύτερη συνενόηση από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη της κοινωνίας. Τους πολίτες, τις Κυβερνήσεις, τους βιομήχανους και φυσικά τους Επιστήμονες, πολλοί εκ των οποίων έχουν μεγάλη άγνοια για τα συγκεκριμένα θέματα. Και όταν μιλάμε για Επιστήμη, η άγνοια κοστίζει. Μην ξεχνάμε, ότι η πραγματική Επιστήμη, ποτέ δε γίνεται να πάει καλά με οποιαδήποτε μορφής καθεστωτική εξουσία, καθώς εμπεριέχει το διάλογο, την ανταλλαγή απόψεων και δεδομένων. Και φυσικά, τουλάχιστον κατά την άποψή μου, θα πρέπει να περιέχει και το σεβασμό στον Άνθρωπο και τη Βιοποικιλότητα, τα Δώρα που μας δόθηκαν και δεν έχουμε εκτιμήσει στη σωστή αναλογία μέσα μας. Βλέπετε πολύ τέτοιου είδους Επιστήμη και πού;
Όλες οι μεγάλες αποφάσεις θα πρέπει να βασίζονται στη Λογική, η οποία χάνεται και αυτό που την αντικαθιστά, δεν είναι καν άξιο λόγου.
Εδώ όμως, για άλλη μια φορά, ο ρόλος της Παιδείας είναι εξαιρετικά σημαντικός. Να μεγαλώσουν οι επόμενες γενιές γνωρίζοντας τις συνέπειες των πράξεων τους και των καταναλωτικών συνηθειών τους είναι επιβεβλημένο. Απολαμβάνοντας από την άλλη τα αγαθά του "πολιτισμού", και να νομίζουν ότι αυτό δεν έχει κάποιο τίμημα, είναι τεράστιο λάθος. Γιατί η Αλήθεια, μπορεί να αργεί, αλλά εμφανίζεται.
Είναι προφανές ότι θα πρέπει να περιορίσουμε τη Ρύπανση. Το CO2, είναι ένα πολύ μικρό μέρος της. Αυτό δρα ανασταλτικά, και τεχνηέντως παρερμηνεύονται αρκετά δεδομένα για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Δεν μπορεί να μη σε ενδιαφέρουν που πηγαίνουν εκατομύρια τόνοι αποβλήτων, και να σε νοιάζει το CO2 μόνο. Κάτι σημαίνει αυτό. Υπεκφυγή λέγεται.
Ακόμα και τα επονομαζόμενα Αδρανή Απόβλητα, σύμφωνα με τη Νομοθεσία, δεν είναι άκακα. Σε παλαιότερο άρθρο στο συγκεκριμένο blog, παρουσιάστηκε ένας μικρός συνδυασμός τους (μικρό πιλοτικό οίκημα). Το Αδρανή στον τίτλο, δεν αναφέρεται φυσικά στην Ιπτάμενη Τέφρα, η οποία αδρανοποιείται όταν χρησιμοποιηθεί σωστά, δίνοντας επιπλέον και μεγάλη προστιθέμενη αξία. Όταν την αναπνέουμε από την άλλη, μόνο καλό δεν κάνει. Γιατί να την αναπνέουμε και να μην την αξιοποιούμε;
Είναι η ώρα, που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό ότι είναι δυνατό να αξιοποιηθεί. Ευτυχώς, για τα περισσότερα προβλήματα τέτοιου τύπου, αυτό που χρειάζεται να αλλάξει κυρίως είναι η νοοτροπία, γιατί η τεχνογνωσία υπάρχει και γίνεται ακόμα καλύτερη. Δε γίνεται επ' ουδενί χωρίς Παιδεία. Και υπάρχει η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, η οποία είναι εξαιρετικά χρήσιμη και αναγκαία, αλλά θα πρέπει να υπάρχει και η ουσιαστική αντιμετώπιση.
Η ουσιαστική αντιμετώπιση όμως, είναι ένα θέμα της Παιδείας των ενηλίκων. Η οποία, κάπου ανάμεσα στην όποια κρίση πάντοτε χάνεται. Μαζί με τη συνείδηση.
Τέλος, είναι Φασισμός από όλες τις απόψεις, να απαγορέψεις σε 2.000.000.000 ανθρώπους (περίπου το 1/3 του Πλανήτη) να μην έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα με φόντο το καλό του "Πλανήτη". Οι θάνατοι και οι ασθένειες, έχουν άμεση συσχέτιση με αυτό. Την ώρα που ελάχιστοι άνθρωποι σε ποσοστό χρησιμοποιούν ηλιακά πάνελ (κυρίως λόγω κόστους/αποδοτικότητας), λέμε στους ανθρώπους αυτούς, ουσιαστικά να πεθάνουν για να μην "πειράξουν" τον Πλανήτη.
Αφού όμως εμείς, οι και καλά ανεπτυγμένοι, δε φτάσαμε να λύνουμε όλα μας τα προβλήματα, δεν είναι κι ότι καλύτερο να αποφασίζουμε είτε να αδρανούμε χωρίς να γνωρίζουμε τις συνέπειες των πράξεών μας στους υπόλοιπους.
Παιδεία χρειάζεται και το CO2. Και Επιστήμη. Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει στον πλανήτη. Ο ρόλος μου είναι, να τους σκέφτομαι όλους. Θερμή παράκληση: ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΨΑΞΕΤΕ ΕΝΔΕΛΕΧΩΣ. Είναι τεράστιο το βάρος για να σηκωθεί από λίγους ανθρώπους.
Και για αποφυγή παρεξηγήσεων, το μεγαλύτερο μέρος του Επιστημονικού δημοσιευμένου έργου μου, περιλαμβάνει τεχνολογίες σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος. Δηλαδή σχεδόν μηδέν απώλειες σε CO2. Ελαχιστοποίηση της Ρύπανσης και ΜΗΔΕΝ ΑΠΟΒΛΗΤΑ είναι ο στόχος. Μόνο σε περιπτώσεις που η τοξικότητα είναι πολύ μεγάλη και δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος διαχείρισης χρησιμοποιήθηκαν μεγάλες θερμοκρασίες, κυρίως για ερευνητικούς λόγους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο σκεπτόμενος άνθρωπος θα πρέπει να ρωτάει την εξής απλή ερώτηση: Τι θα γίνει ένα Τοξικό Απόβλητο αν δεν Κατεργαστεί; Πάντως με ευχολόγια, και ψευτοευαισθησίες, δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Η μάλλον θα γίνει. Θα το ψάχνουμε. Και μπορεί να αισθάνονται ωραία κάποιοι, αλλά το αποτέλεσμα, είναι άλλο. Αυτό που βλέπουμε σήμερα που δεν ξέρει κανένας το ακριβές μέγεθος της Ρύπανσης, ούτε στη Χώρα ούτε στον Κόσμο. Ρύπανση, δεν είναι μόνο το CO2.
Κι αυτό, Παιδεία χρειάζεται για να γίνει κατανοητό. Όταν ελαχιστοποιείται η Ρύπανση, ελαχιστοποιείται και το CO2. Πολύ μυαλό θέλει;
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010
Πόσο ακόμα;
Το κείμενο που ακολουθεί, αφιερωμένο στις γενιές που έρχονται. Γιατί θα πρέπει να μάθουν να ρωτάνε αυτά που οι προηγούμενες δεν τολμούσαν.
Είναι προφανές, ότι στα πλαίσια των όποιων αλλαγών, σε όλους τους τομείς του Δημόσιου Βίου, πολλά θα κριθούν από τη γνώμη "Ειδικών". Οι οποίοι μέχρι τώρα που ήταν άραγε;
Είναι επίσης γνωστό σε πολλά μέλη της Επιστημονικής Κοινότητας, ότι εδώ είναι και ο Επιστημονικός Φασισμός. Ο οποίος, πολύ καλά φώλιαζε, αλλά αρχίζει να φανερώνεται. Πέφτουν οι μάσκες.
Η λογοδοσία είναι ένα φόβητρο μόνο για τους αδύναμους Νομικά. Πότε έχετε δει να πληρώνουν αυτοί που θα έπρεπε;
Το Πανεπιστήμιο από την άλλη, αν χάσει και τον κοινωνικό του χαρακτήρα, είναι προφανές ότι θα έρθει ένας Επιστημονικός Μεσαίωνας, με το περιτύλιγμα του "Διεθνούς Κύρους" και της μεγαλύτερης Θεάς όλων. Την Ανάγκη.
Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία δεν ήταν τόσο άμεση Ανάγκη να βελτιωθούν κάποια πράγματα.
Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και η Τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχει όντως πολλά προβλήματα, πολλά εκ των οποίων αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού. Όταν όμως δέχεται επιθέσεις, οι οποίες είναι ισοπεδωτικού χαρακτήρα, αυτό σημαίνει και κάτι άλλο. Σημαίνει, ότι Πανεπιστήμιο δεν έχει πείσει πολύ κόσμο για το Δημόσιο Κοινωνικό του χαρακτήρα, όπως επίσης για τον έλεγχο που οφείλει να κάνει σε όλες τις μορφές εξουσίας.
Καλό θα είναι βέβαια, κάποια στιγμή, να κριθεί και ο ρόλος του Πανεπιστημίου σε όλον τον κόσμο, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Είναι πολύ καλύτερα σε κάποια πράγματα που φαίνονται (εξοπλισμός, κτίρια, μισθοί, δημοσιεύσεις, project), αλλά όπως αποδείχθηκε, όλα αυτά ήταν χάρτινος πύργος για την κοινωνία.
Να θυμηθούμε το ρόλο των "μεγάλων" στη γρίπη των χοίρων (ή νέα γρίπη - διαλέξτε). Να θυμηθούμε τα υποχρεωτικά εμβόλια; Μήπως την πρόσφατη οικονομική κρίση, πώς και από ποιους ξεκίνησε;
Σε πόσα Πανεπιστήμια στον κόσμο βγαίνουν ελεύθεροι πολίτες, με αυξημένη συνείδηση; Όταν η μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων, τα σημαντικότερα πράγματα τα αφήνει σε "ειδικούς" που δε γνωρίζει καν, τι περιμένουμε να γίνει;
Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα και μια σειρά από άλλα πράγματα στην παιδεία. Το ρόλο της Επιστημονικής Σκέψης, του Διαλόγου, της εξέτασης βέλτιστων λύσεων και μια σειρά από άλλα θέματα να τα αναλάβει η τηλεόραση, κάποια Επιτροπή, ή το ανώνυμο διαδίκτυο.
Η καλή μας κοινωνία λοιπόν, καλό θα είναι να μην πετάει το μπαλάκι στους Επιστήμονες όποτε τη συμφέρει. Θα πρέπει να καταλάβει ότι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι περιουσία όλων μας.
Η καλή μας κοινωνία, θα πρέπει να καταλάβει, ότι μπορεί να ακούει και για άσχημα πράγματα στο Πανεπιστήμιο, αλλά τα καλά δεν τα ψάχνει. Γνωρίζει ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο Πανεπιστήμιο έχουν μισθούς που μεγάλο μέρος τους παρακρατείται, την ώρα που περίπου 5.000.000 φορολογούμενοι δήλωναν εισόδημα κάτων από 12.000 ευρώ; Και αυτά, τις καλές εποχές, της "ανάπτυξης", της μίζας, της απάτης και των επιδοτήσεων.
Υπάρχει κάποια μηχανή που γεννάει χρήματα; Μήπως καμιά άλλη που κάνει κτήμα τη γνώση και το χαρακτήρα;
Τα προηγούμενα, έχουν συνέπειες και στην Προστασία του Περιβάλλοντος. Όσοι έχουν την Ελάχιστη Απαιτούμενη Γνώση, γνωρίζουν ότι οι όποιες ελπίδες για να καλυτερέψουν τα πράγματα στις Φιλικές προς τη Φύση Τεχνολογίες, δεν μπορεί να γίνουν με Νόμους και προδιαγραφές μόνο. Όλα χρειάζονται, αλλά το σημαντικότερο είναι να καταλάβουν όλοι, ότι όλα σχεδόν τα απόβλητα είναι πρώτη ύλη για κάτι άλλο. Δε ρυπαίνεται μόνο το Περιβάλλον. Χάνονται και τεράστια ποσά, ανήκουστο σε μια τέτοια εποχή ειδικά. Δεν μπορεί να δημιουργηθούν έτσι και χρήσιμες θέσεις εργασίας.
Μερικές απλές ερωτησεις πάντως, για το θέμα των αποβλήτων είναι οι εξής:
- Πού πήγαιναν παλαιότερα;
- Πού πηγαίνουν τώρα;
- Πού θα πάνε στο μέλλον;
Απόβλητα, δεν έχουν μόνο οι Ιδιώτες, έχουν και οι Δημόσιοι Φορείς.
Μας παίρνει να περιμένουμε ή να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να έχουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση και μια υγειή ανάπτυξη; Με λογική, και σεβασμό σε αυτά που μας δόθηκαν απλόχερα, τα οποία δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, μόνο να προστατέψουμε.
Λοιπόν; Πόσο ακόμα;
Είναι προφανές, ότι στα πλαίσια των όποιων αλλαγών, σε όλους τους τομείς του Δημόσιου Βίου, πολλά θα κριθούν από τη γνώμη "Ειδικών". Οι οποίοι μέχρι τώρα που ήταν άραγε;
Είναι επίσης γνωστό σε πολλά μέλη της Επιστημονικής Κοινότητας, ότι εδώ είναι και ο Επιστημονικός Φασισμός. Ο οποίος, πολύ καλά φώλιαζε, αλλά αρχίζει να φανερώνεται. Πέφτουν οι μάσκες.
Η λογοδοσία είναι ένα φόβητρο μόνο για τους αδύναμους Νομικά. Πότε έχετε δει να πληρώνουν αυτοί που θα έπρεπε;
Το Πανεπιστήμιο από την άλλη, αν χάσει και τον κοινωνικό του χαρακτήρα, είναι προφανές ότι θα έρθει ένας Επιστημονικός Μεσαίωνας, με το περιτύλιγμα του "Διεθνούς Κύρους" και της μεγαλύτερης Θεάς όλων. Την Ανάγκη.
Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία δεν ήταν τόσο άμεση Ανάγκη να βελτιωθούν κάποια πράγματα.
Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και η Τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχει όντως πολλά προβλήματα, πολλά εκ των οποίων αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού. Όταν όμως δέχεται επιθέσεις, οι οποίες είναι ισοπεδωτικού χαρακτήρα, αυτό σημαίνει και κάτι άλλο. Σημαίνει, ότι Πανεπιστήμιο δεν έχει πείσει πολύ κόσμο για το Δημόσιο Κοινωνικό του χαρακτήρα, όπως επίσης για τον έλεγχο που οφείλει να κάνει σε όλες τις μορφές εξουσίας.
Καλό θα είναι βέβαια, κάποια στιγμή, να κριθεί και ο ρόλος του Πανεπιστημίου σε όλον τον κόσμο, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Είναι πολύ καλύτερα σε κάποια πράγματα που φαίνονται (εξοπλισμός, κτίρια, μισθοί, δημοσιεύσεις, project), αλλά όπως αποδείχθηκε, όλα αυτά ήταν χάρτινος πύργος για την κοινωνία.
Να θυμηθούμε το ρόλο των "μεγάλων" στη γρίπη των χοίρων (ή νέα γρίπη - διαλέξτε). Να θυμηθούμε τα υποχρεωτικά εμβόλια; Μήπως την πρόσφατη οικονομική κρίση, πώς και από ποιους ξεκίνησε;
Σε πόσα Πανεπιστήμια στον κόσμο βγαίνουν ελεύθεροι πολίτες, με αυξημένη συνείδηση; Όταν η μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων, τα σημαντικότερα πράγματα τα αφήνει σε "ειδικούς" που δε γνωρίζει καν, τι περιμένουμε να γίνει;
Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα και μια σειρά από άλλα πράγματα στην παιδεία. Το ρόλο της Επιστημονικής Σκέψης, του Διαλόγου, της εξέτασης βέλτιστων λύσεων και μια σειρά από άλλα θέματα να τα αναλάβει η τηλεόραση, κάποια Επιτροπή, ή το ανώνυμο διαδίκτυο.
Η καλή μας κοινωνία λοιπόν, καλό θα είναι να μην πετάει το μπαλάκι στους Επιστήμονες όποτε τη συμφέρει. Θα πρέπει να καταλάβει ότι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι περιουσία όλων μας.
Η καλή μας κοινωνία, θα πρέπει να καταλάβει, ότι μπορεί να ακούει και για άσχημα πράγματα στο Πανεπιστήμιο, αλλά τα καλά δεν τα ψάχνει. Γνωρίζει ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο Πανεπιστήμιο έχουν μισθούς που μεγάλο μέρος τους παρακρατείται, την ώρα που περίπου 5.000.000 φορολογούμενοι δήλωναν εισόδημα κάτων από 12.000 ευρώ; Και αυτά, τις καλές εποχές, της "ανάπτυξης", της μίζας, της απάτης και των επιδοτήσεων.
Υπάρχει κάποια μηχανή που γεννάει χρήματα; Μήπως καμιά άλλη που κάνει κτήμα τη γνώση και το χαρακτήρα;
Τα προηγούμενα, έχουν συνέπειες και στην Προστασία του Περιβάλλοντος. Όσοι έχουν την Ελάχιστη Απαιτούμενη Γνώση, γνωρίζουν ότι οι όποιες ελπίδες για να καλυτερέψουν τα πράγματα στις Φιλικές προς τη Φύση Τεχνολογίες, δεν μπορεί να γίνουν με Νόμους και προδιαγραφές μόνο. Όλα χρειάζονται, αλλά το σημαντικότερο είναι να καταλάβουν όλοι, ότι όλα σχεδόν τα απόβλητα είναι πρώτη ύλη για κάτι άλλο. Δε ρυπαίνεται μόνο το Περιβάλλον. Χάνονται και τεράστια ποσά, ανήκουστο σε μια τέτοια εποχή ειδικά. Δεν μπορεί να δημιουργηθούν έτσι και χρήσιμες θέσεις εργασίας.
Μερικές απλές ερωτησεις πάντως, για το θέμα των αποβλήτων είναι οι εξής:
- Πού πήγαιναν παλαιότερα;
- Πού πηγαίνουν τώρα;
- Πού θα πάνε στο μέλλον;
Απόβλητα, δεν έχουν μόνο οι Ιδιώτες, έχουν και οι Δημόσιοι Φορείς.
Μας παίρνει να περιμένουμε ή να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να έχουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση και μια υγειή ανάπτυξη; Με λογική, και σεβασμό σε αυτά που μας δόθηκαν απλόχερα, τα οποία δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, μόνο να προστατέψουμε.
Λοιπόν; Πόσο ακόμα;
Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
Κατάργηση των ημίμετρων!
Καταρχάς, λόγω έλλειψης χρόνου, ψυχικής ηρεμίας και μεγάλου φόρτου εργασίας, το συγκεκριμένο blog δεν ενημερώθηκε. Θα το κάνω στη συνέχεια καθώς είναι ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή.
Παύση λοιπόν για λίγο από την ελαχιστοποίηση αποβλήτων, και πάμε να δούμε που και αν υπάρχει η ελάχιστη απαιτούμενη συνείδηση.
Το μήνυμα αυτό, είναι για όσους έχουν βιώσει, ιδιαίτερα όσους βιώνουν ακόμα το καθεστώς Π.Δ.407/80.
Είναι προφανές, ότι τέτοια καθεστώτα δείχνουν το πόσο καλή άποψη έχουν ορισμένοι για το θέμα Παιδεία, η οποία προφανώς δίνεται έτσι...εθελοντικά και με τον αέρα....
Η ύπαρξη του συγκεκριμένου καθεστώτος, παραβιάζει μια σειρά από αρχές, και Συνταγματικά αλλά και Ανθρώπινα δικαιώματα. Για να μην πιάσουμε και τα Επιστημονικά γιατί δεν τα προστατεύει και κανένας από ότι φαίνεται.
Ας πάει στο καλό μαζί με τον καινούργιο χρόνο...Ας γίνει επιτέλους κάτι καινούργιο που να σέβεται κατά το ελάχιστο τους νέους επιστήμονες.
Εξάλλου, όλοι εμείς που το βιώνουμε, αλλά και αυτοί που το βίωσαν παλαιότερα, δε θα πρέπει να κάνουμε κάτι καλό και για τους επόμενους;
Με τους Συναδέλφους στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων συναντηθήκαμε και ανέβηκε ένα blog στην παρακάτω διεύθυνση:
http://pd407ioannina.wordpress.com/
Κοινώς, σε όποιον ενδιαφέρεται για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και το μέλλον του...ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!
Για ότι κακό υπάρχει, φταίνε οι καλοί που κάθονται και δεν κάνουν τίποτα. Ούτε τα στοιχειώδη πολλές φορές...
Παύση λοιπόν για λίγο από την ελαχιστοποίηση αποβλήτων, και πάμε να δούμε που και αν υπάρχει η ελάχιστη απαιτούμενη συνείδηση.
Το μήνυμα αυτό, είναι για όσους έχουν βιώσει, ιδιαίτερα όσους βιώνουν ακόμα το καθεστώς Π.Δ.407/80.
Είναι προφανές, ότι τέτοια καθεστώτα δείχνουν το πόσο καλή άποψη έχουν ορισμένοι για το θέμα Παιδεία, η οποία προφανώς δίνεται έτσι...εθελοντικά και με τον αέρα....
Η ύπαρξη του συγκεκριμένου καθεστώτος, παραβιάζει μια σειρά από αρχές, και Συνταγματικά αλλά και Ανθρώπινα δικαιώματα. Για να μην πιάσουμε και τα Επιστημονικά γιατί δεν τα προστατεύει και κανένας από ότι φαίνεται.
Ας πάει στο καλό μαζί με τον καινούργιο χρόνο...Ας γίνει επιτέλους κάτι καινούργιο που να σέβεται κατά το ελάχιστο τους νέους επιστήμονες.
Εξάλλου, όλοι εμείς που το βιώνουμε, αλλά και αυτοί που το βίωσαν παλαιότερα, δε θα πρέπει να κάνουμε κάτι καλό και για τους επόμενους;
Με τους Συναδέλφους στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων συναντηθήκαμε και ανέβηκε ένα blog στην παρακάτω διεύθυνση:
http://pd407ioannina.wordpress.com/
Κοινώς, σε όποιον ενδιαφέρεται για το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και το μέλλον του...ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!
Για ότι κακό υπάρχει, φταίνε οι καλοί που κάθονται και δεν κάνουν τίποτα. Ούτε τα στοιχειώδη πολλές φορές...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
