Πάει και το κύπελλο…Ε, και;

Που λες σήμερα δε θα σου πω για σημαντικά πράγματα, τουλάχιστον όχι τόσο.

Πριν από λίγο τελείωσε ο τελικός του κυπέλλου και χάσαμε δίκαια όπως εξελίχθηκε το ματς με 4-1. Στο είχα πει, ότι και να κερδίζαμε, θα χαιρόμουν, αλλά την άλλη μέρα πάλι τα ίδια προβλήματα θα είχα. Και το ίδιο φυσικά και με την ήττα. Απλώς στενοχωρήθηκα πιο πολύ για τα παιδιά, πολλά εκ των οποίων έκοψαν και από το φαγητό τους για να πάνε, τα οποία μαύρισε η ψυχή τους. Στο λέω και χωρίς να είμαι εκεί, το νιώθω από εδώ. Άσε που αν το σηκώναμε, θα έσπαγε κανένα χαμόγελο, έστω και για λίγο περίπου το 70% της βόρειας Ελλάδας και σε μικρότερα ποσοστά στην υπόλοιπη και στο εξωτερικό. Ξέρεις, αυτά τα μικρά χαζά, που είναι επίσης ανθρώπινα βέβαια. Μας λείπουν ακόμα και οι μικροί χαζοί λόγοι για να χαρούμε λίγο.

Απλώς ήθελα, για ιστορικούς λόγους και μόνο να θυμάσαι.

Μερικά από τα άσχημα και επικίνδυνα.

Όταν πήγαιναν, και την ώρα που οδηγούσαν κάποιοι του ΠΑΟΚ έφαγαν πέτρες εν κινήσει στην Εθνική οδό. Φαντάσου καφρίλα. Δε μιλάμε για ξύλο. Μιλάμε την ώρα που οδηγούσαν.

Πετάχτηκε μολότωφ σε λεωφορείο.

Κάτι μικρής κλίμακας επεισόδια, λόγω ηλιθιότητας όπως πάντα.

Πέρασαν σχεδόν ένα Γκουαντάναμο, από ελέγχους και τέτοια.

Και μέσα στον αγώνα, παρότι τα υβριστικά συνθήματα εκατέρωθεν ήταν σχετικά λίγα (πάλι καλά), εκεί και ενώ ο βάζελος κέρδιζε 3-0 πέταξαν σε παίχτη μας στο κόρνερ μια σειρά από παπαριές. Ρε μαλάκα, 3-0 κερδίζεις και πετάς πράγματα. Χαλάρωσε λίγο. Ήταν κανένας προκλητικός;

Και για τα λέμε κιόλας, η μισή μας επίθεση ήταν «νόμιμα» τιμωρημένη από τον προηγούμενο αγώνα. Νομίζω αν ήταν όλοι θα είχε γίνει και γαμώ τα παιχνίδια. Εδώ έτσι και μπήκαν 5 γκολ.

Σε σχέση με τον αγώνα τώρα (τον είδα), με εξαίρεση το τελευταίο 15λεπτο του πρώτου μέρος όπου μάλλον έβαλε το χέρι του ο «ακατονόμαστος» (γνωστός και ως γκαντέμης), οι δικοί μας είχαν 10 τόνους άγχος στα πόδια τους και φάνηκε, και ήταν λίγο άτυχοι. Και εκείνο το δοκάρι αν έμπαινε θα ήταν αλλιώς τα πράγματα αλλά έτσι είναι αυτά, τι να κάνουμε. Δε θα λεγόταν ποδόσφαιρο, θα λεγόταν σκάκι αν δεν έπαιζε και η τύχη ρόλο.

Κοίτα όμως διαφορά σε σχέση με το άλλο ματς που έγινε και είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν αυτά που είδες. Οι παίχτες και των δύο ομάδων έδειξαν επαγγελματισμό και ο διαιτητής τα ίδιο. Ούτε νταηλίκια, ούτε παπαριές. Πολλές φορές, όταν έπεφταν, σήκωνε ο αντίπαλος τον άλλο. Σε μια φάση που δε φάνηκε καλά, οι βάζελοι νόμιζαν ότι αδικήθηκαν αλλά ο παίχτης τους (προς τιμήν του) έδωσε το χέρι στο διαιτητή για τη σωστή απόφαση (στην αρχή του ματς κιόλας, όχι όταν είχε κριθεί) και σταμάτησαν με τη μία το γιουχάρισμα. Κάτι τέτοια μικρά λοιπόν, ήταν αυτά που δε δυναμίτιζαν την ατμόσφαιρα. Τώρα για τα καπνογόνα που άναψαν όταν έβαλαν γκολ, ε, τι να κάνουμε, και αυτοί περίμεναν να κερδίσουν έναν τίτλο, σιγά μην το παίξω «νομιμότητα». Χαλάλι κιόλας.

Πάντως όπως και να έχει, νομίζω οι δικοί μας, με το πανό που έβγαλαν, με το οποίο γέλασα δε μπορείς να φανταστείς πόσο, τα έσπασαν. Αν μεταφραστεί και το ανεβάζουν στο διαδίκτυο, θα γελάσει αρκετός κόσμος και στο εξωτερικό. Γιατί αυτό είναι που κάνει τον ΠΑΟΚ αυτό που είναι. Κατάλαβες; Όχι μόνο ο τσαμπουκάς. Η όμορφη τρέλα. Έχουμε τόνους κι από αυτήν.

Τουλάχιστον να σηκώσει την κούπα η Liverpool, το οποίο το περιμένω όπως αρκετοί εδώ και 24 χρόνια. Βέβαια, θα το χαιρόμουνα διαφορετικά, αν δεν ζούσα σε καθεστώς τυραννίας. Άσε που θυμήθηκα και ένα σύνθημα που είχα δει παλιά στους τοίχους:

Τόσους μπάτσους και τόσο ποδόσφαιρο από τη Χούντα είχαμε να δούμε.

Τα είπε ο ποιητής σωστά.

Δεν πειράζει ρε παιδιά, τι είχαμε τι χάσαμε.

Καλή επιστροφή!

ΥΓ. Φαντάζεσαι να είχαμε λίγο πιο πολύ μυαλό και μιας και ήταν απασχολημένη με τους «τρομοκράτες» η αστυνομία να πήγαιναν οι υπόλοιποι από τις άλλες ομάδες και να έκαναν κατάληψη το κοινοβούλιο και να έλεγαν «μέχρι να αποδοθεί Δικαιοσύνη ρε μαλάκες δε φεύγουμε από εδώ!» τι θα γινόταν; Αλλά που μυαλό για να συνεννοηθούμε για τα μεγαλύτερα. Ακόμα και τώρα…