Από την ηρωϊκή έξοδο του Μεσολογγίου στην ξεφτιλισμένη έξοδο στις αγορές

 

Πριν να αρχίσω το άρθρο σήμερα, έχω να πω για το κυρίαρχο θέμα των εξελίξεων σχετικά με τη ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Πήγα σήμερα στην εισαγγελεία, και εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν κανένας εκεί. Έψαξαν την αίτησή μου για λίγο, αλλά έλειπε η υπάλληλος, και όταν επέστρεψε σε λίγα λεπτά, μου είπε να περιμένω κανένα μισάωρο γιατί δίκαζε η εισαγγελέας.

Μετά σκέφτηκα και είπα, τι κάνω εγώ εδώ πέρα; Εξάλλου, τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους και νομοτελειακά πηγαίνουν εκεί που πρέπει να πάνε, όχι εκεί που νομίζουν οι χαρούμενοι δούλοι.

Θα συνεχιστεί η ζωντανή μετάδοση απόδοσης της δικαιοσύνης και τις επόμενες μέρες όπως κατάλαβες. Βασικά, θα συνεχιστεί για το υπόλοιπο της ζωής μου, και ας νομίζουν όλοι ότι θα περιμένω πότε θα μάθουν να διαβάζουν Ελληνικά, και ότι το συγκεκριμένο θέμα θα μείνει στη «Νομιμότητα», έτσι όπως την κατάλαβαν, η οποία καμία σχέση δεν έχει με τη Δικαιοσύνη.

Όπως θα είδες χθες λοιπόν διαδίκτυο, πολλά όμορφα έγιναν, με ιδιαίτερο συμβολισμό και σε άλλα μέρη στον τόπο μας, και όλα ειρηνικά, όπως η ΑΙΤΗΣΗ που έκανα, καθώς δεν υπήρχε κανένας νεκρός και τραυματίας ή τίποτα τέτοιο. Δεν εννοώ φυσικά, την πουτσοαντίσταση των «διαδηλώσεων» των «θεσμικών» εκπροσώπων των «εργαζομένων», που πάνε χεράκι – χεράκι με τους συνεργάτες της Χούντας και τους προπαγανδιστές τους (τα ΜΜΕ), οι οποίοι παρεπιπτόντως, σύμφωνα και με τους Νόμους τους, θα πρέπει να πάνε μέσα για τρομοκρατία. Δεν πειράζει, ας κάνουν ότι δε βλέπουν, ότι δεν είδαν τίποτα, ότι έφυγε η «κρίση» και τέτοια. Ας νομίζουν, ότι όλα θα συνεχιστούν όπως πριν, και ότι ήρεμα και ήσυχα θα περάσει έτσι αυτό. Μια ζωή την έχουμε και αν δε τη γλεντήσουμε, και ευχαριστώ τον Ελληνικό λαό και παπαριές. Εξάλλου, όπως σου μεταδίδω σε ζωντανή μετάδοση, άλλαξαν πολλά πράγματα...

Τώρα προχωράω στο κυρίως μέρος, που έχει μεγαλείο. Σαν σήμερα λοιπόν, βασικά χθες το βράδυ ξημερώνοντας για τη μέρα, έγινε η έξοδος του Μεσολογγίου. Οι λέξεις «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» σου λένε τίποτα; Παρότι αγαπητό μου διαδίκτυο, είσαι νεαρό σε ηλικία, κάτι έχεις βλέπω. Δυστυχώς όμως, δεν μπορείς να καθρεφτιστείς με αυτούς τους Ήρωες. Άσε που όταν σκέφτομαι αυτούς και αυτές που ήταν εκεί, και τις λέξεις που καταχρηστικά χρησιμοποιούνται σήμερα ως αγώνας και ως αντίσταση, με πιάνει αναγούλα.

Ο ραγιάς που λες καλό μου διαδίκτυο, ως χορτάτος, και αφού δέχθηκε να το διαφθείρουν μέχρι το τελευταίο του κύτταρο οι ανεπάγγελτοι πρίγκηπες πάσης φύσεως και «ιδεολογίας», δεν μπορεί να νιώσει τίποτα από αυτό το μεγαλείο. Που να καταλάβει πώς είναι να τελειώνει η μέρα, και να έχει να σκεφτεί πώς θα πολεμήσει, με τι πολεμοφόδια, την ώρα που τον έχουν περικυκλωμένο. Που να καταλάβει ότι ταυτόχρονα, του τελειώνει του φαγητό, αλλά η δύναμη της Ψυχής του, του λέει «εκεί ρε, εκεί μέχρι το τέλος». Που να καταλάβει, ότι προκειμένου να ζήσει σαν σκλάβος, προτίμησε να ρισκάρει τη ζωή του και να τη χάσει κατά κύριο λόγο; Προφανώς, αυτοί δεν είχαν ζωή, έτσι; Προφανώς, δεν είχαν παιδιά να μεγαλώσουν; Προφανώς, οι μανάδες (μην ξεχνάς, για Ελλάδα, μιλάμε, και μας κατηγορούν για τις σχέσεις μας με τους γονείς μας, πράγμα το οποίο εγώ το αποδέχομαι και στα παπάρια μου κιόλας, δηλώνω ένοχος σε αυτή την κατηγορία των «πολιτισμένων») δεν αγαπούσαν τα παιδιά τους και σε κάποιες περιπτώσεις προτίμησαν να τα σκοτώσουν για να μη μεγαλώσουν σκλάβοι, ή γενίτσαροι. Να σκοτώσουν τα ίδια τους τα παιδιά οι μανάδες τους, καταλαβαίνεις τι λέμε τώρα;

Βέβαια, τώρα, όπως θα καταλαβαίνεις το πνεύμα τους έχει θεριέψει. Δεν παρασύρονται βλέπεις από τις φωνές των εθελόδουλων. Ούτε ψαρώνουν από επικοινωνιακές παπαριές. Δεν αναγνωρίζουν ότι αυτό το ξεφτίλικο πράγμα είναι η πατρίδα τους. Και εκεί, εμένα τουλάχιστον μου στέκονται, αγαπητό μου διαδίκτυο. Είναι Φίλοι και Αδέλφια, μου. Τους ξέρω με τα μικρά τους ονόματα, και μοιραζόμαστε το φαγητό και το νερό μας. Όποτε ζοριζόμαστε, κοιταζόμαστε και τραγουδάμε. Όποτε πέφτει η Σιωπή, φωνάζουμε για να τη σπάσουμε. Έχοντας χάσει όλοι κάποιον δικό μας άνθρωπο, πονάμε το ίδιο όταν χάνεται κάποιος άλλος, άδικα. Το νιώθουμε, το βιώνουμε, μας θυμίζει ότι τίποτα δεν τελείωσε, και μας κάνει να μην ξεχνάμε αγαπητό μου διαδίκτυο. Και αυτό είναι η διαφορά μας με το ραγιά, αγαπητό μου διαδίκτυο. Εμείς έχουμε Μνήμη.

Και ξέρεις τι μου είπαν να σου πω. Μου είπαν να σου πω, ότι δε χρειάζονται εθιμοτυπικές μίζερες εκδηλώσεις. Βασικά, αν σου πω τις λέξεις ακριβώς, θα πέσει λογοκρισία. Αυτό που θέλουν είναι να σταθούμε για ότι ανθρώπινο έχει μείνει.

Πάρε  τώρα και ένα απόσπασμα από τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», και όσο για τα πνευματικά δικαιώματα, ο Σολωμός και ο Ψαρονίκος (Ξυλούρης) μου έχουν δώσει όλες τις απαραίτητες άδειες, οπότε καταλαβαίνεις.

http://www.youtube.com/watch?v=V7NcU8cozho

Σήμερα βέβαια, που αποδείχθηκε πόσο «καλλιτέχνες» ήταν και οι «καλλιτέχνες» και οι αυτοαποκαλούμενοι «διανοούμενοι» δε βρήκα κάτι για να το βάλω ως εξέλιξη. Ευτυχώς βέβαια, υπάρχει το μεγάλο μας χωριό, ο κόσμος όλος, που έχει βγάλει κάτι παλικάρια όπως οι Rage Against The Machine, οι οποίοι, αφού επικοινώνησαν οι ψυχές μας, μου είπαν να βάλω το ακόλουθο τραγουδάκι, για αυτά που έρχονται αν δεν αποδοθεί η Δικαιοσύνη. Και ξέρεις γιατί ήταν λίγο πιασμένη η φωνή μου στο Δικαστήριο; Γιατί όταν ερχόμουνα με τη μηχανή, τέτοιες κραυγές μου έφυγαν από μέσα μου, όπως αυτή που ακούς λίγο πριν από το τέλος. Κατάλαβες τι παίζει τώρα;

http://www.youtube.com/watch?v=siZfLsGKRdU

Πατρίδα μου λοιπόν διαδίκτυο, είναι σίγουρα η έξοδος του Μεσολογγίου.

Πατρίδα μου, δεν είναι ο Όμιλος Λάτση, η Eurobank, η Τράπεζα της Ελλάδος, και τα χαρούμενα Golden Boys  που με τη «Νομιμότητα» κερδίζουν από το θάνατο τίμιων ανθρώπων. Και αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη, τότε θα είμαστε και εχθροί, επίσημα, και με βάση το Σύνταγμα. Επίσης, πατρίδα μου, δεν είναι σε καμία περίπτωση οι «αγορές» και οι δούλοι τους.

Πατρίδα μου, σε καμία περίπτωση δεν είναι και ο Άρειος Πάγος. Αν ήταν Παοκικός Πάγος κάτι θα γινόταν. Θυμήσου, ότι δεν υπήρχε καμία παρέμβαση που να θυμίζει Δικαιοσύνη όλα αυτά τα χρόνια (ξέρεις, ανεξάρτητη δικαιοσύνη και πίπες), όπως επίσης, δεν υπήρχε καμία παρέμβαση όταν τότε που είμασταν στις πλατείες ακούστηκε από μεγάλο κανάλι από ένα μεγάλο «αγωνιστή» που «πολέμησε και στην αντίσταση» όπως είπε και νομίζει ότι μπορεί να γράψει την ιστορία όπως θέλει αυτός και η παρεούλα του ότι «το κοινοβούλιο θα πρέπει να μείνει ανοιχτό ακόμα και με νεκρούς». Εγώ τότε ήμουν στα Γιάννενα στην πλατεία κάθε μέρα. Αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο, θα πάρω τηλεβόα και θα του φωνάξω:

«Συμφωνώ, αλλά να είναι από μέσα από το κοινοβούλιο αυτή τη φορά, όχι από τους απλούς ανθρώπους».

Κατάλαβες τι ειπώθηκε και δεν άνοιξε μύτη από τη «Νομιμότητα» διαδίκτυο; ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙ ΕΙΠΕ; Βάσει του Ποινικού Κώδικα, έπρεπε να πέσει λουκέτο και φυλάκιση. Αυτά, σε ένα κράτος πραγματικού Δικαίου, όχι τηλεοπτικής δημοκρατίας.

Τέλος, φώτισε τα μυαλά των συμπατριωτών μας στην Αθήνα, και πες τους να βγάλουν φωτογραφίες τώρα που γίνεται η επίσκεψη της αρχηγού του παρακράτους τους, η οποία ποτέ δεν είδε ότι δάνειζαν επί δεκαετίες σε απατεώνες και καταχραστές. Εσύ διαδίκτυο θα δάνειζες σε απατεώνες και δε θα είχες κάνει ούτε μια μήνυση ή κάτι τέτοιο; Ε;

Μετά, πες τους να κάνουν ένα κολάζ και να βάλουν τίτλο «Δημοκρατία». Τουλάχιστον, έτσι όπως την έζησαν αυτοί.

Γιατί εμείς ως γενιά, Δημοκρατία, δεν είδαμε ΠΟΤΕ. Και ακόμα και τώρα, όταν χρησιμοποιούν τη λέξη, δεν παρεμβαίνει κανένας εισαγγελέας. Τη μέρα που θα γίνει αυτό, θα έχει μεγαλείο σίγουρα. Και το ίδιο θα γίνει τη μέρα που η λέξη Δικαιοσύνη θα πάρει σάρκα και οστά. Και αν γίνει όπως πρέπει, θα ανοίξουν λίγες μύτες, κυρίως αυτών που πρέπει. Αν γίνει με ΟΡΓΗ, θα γίνει της πουτάνας. Μέσα βέβαια, όπως και να έχει.

Άλλωστε, ένα από τα πραγματικά αιτήματα της πλατείας, ήταν:

«ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ»

ΥΓ. Ευχαριστώ σήμερα μια παρέα απλών ανθρώπων που δε γνώριζα στα Γιάννενα, που με έκαναν να νιώσω λίγο όμορφα και ανθρώπινα, εκεί που πήγα να πάρω μια τυρόπιτα. Αν βγουν τα καλά χαρακτηριστικά των ανθρώπων του τόπου μας, δε φοβάμαι τίποτα, τίποτα όμως, κατάλαβες; Και εννοείται, ότι αν βγουν τα Γιάννενα Ευρώπη και έχουν πρόβλημα με το γήπεδο, μπορούν να ζητήσουν την Τούμπα για να μην έχουν πρόβλημα. Αυτό, επειδή χωρίς να με ξέρει ένας από αυτός, που ήταν χαμογελαστός άνθρωπος μιλώντας μου είπε «Έτσι δεν είναι αδερφέ μου;». Ναι, έτσι είναι, αδερφέ μου. Μικρό δωράκι από το Σύμπαν ήταν αυτό.