Αυτό το μήνυμα για αυτούς που έφυγαν

Σήμερα που λες διαδίκτυο, είναι Μ. Παρασκευή. Και για αυτό όπως θα ακούς, χτυπάει η καμπάνα πένθιμα. Σήμερα λοιπόν, είναι η ημέρα που όσοι έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους τρώνε λίγο παραπάνω ζόρι.

Εγώ φυσικά, δε θα μείνω σε εθιμοτυπικού τύπου μνημόσυνα. Θα σου πω μερικά πράγματα, για να θυμάσαι εκεί στο μέλλον, όταν ο κόσμος θα είναι πιο ανθρώπινος.

Που λες λοιπόν καλό μου διαδίκτυο, έφυγε αρκετός κόσμος νωρίτερα από όσο θα έπρεπε. Σίγουρα, οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και δεν μπορούμε να δεχθούμε την ιδέα του θανάτου και για αυτό τραβάμε ζόρι όταν χάνονται άνθρωποι, ιδιαίτερα όταν χάνονται άδικα και πριν την ώρα τους.

Αντίθετα λοιπόν με αυτά που θα δεις γραμμένα από τα «επίσημα» στοιχεία, οι άνθρωποι που έφυγαν ήταν πολύ περισσότεροι από αυτούς που βλέπεις στις στατιστικές.

Ξέρεις ποιος είναι ο βασικός λόγος από τον οποίο πεθαίνει ένα μεγάλο ποσοστό; Η περηφάνια διαδίκτυο. Και ξέρεις γιατί; Γιατί πολλά μπορούμε να καταλογίσουμε στην προηγούμενη γενιά για το χάλι που ζήσαμε και που ζούμε τώρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να τους φτάσουμε στο θέμα δουλειάς και στο τι ήταν διατεθειμένοι να κάνουν για να προστατέψουν τα παιδιά τους. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που αυτά μεγάλωσαν με κάποιες αξίες.

Για αυτό το λόγο λοιπόν, πολλοί από αυτούς που έφυγαν, και επειδή ακριβώς στη ζωή τους έμαθαν να είναι χρήσιμοι, μόλις κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να είναι χρήσιμοι ή ότι είναι βάρος, ή έφυγαν από ασθένειες που δε θεραπεύονται, ή αυτοκτόνησαν. Δηλαδή πρώτα στερήθηκαν για δεκαετίες ολόκληρες, και μετά αισθάνθηκαν ότι δεν είναι «χρήσιμοι». Έχει Μεγαλείο αυτό καλό μου διαδίκτυο. Και δυστυχώς, ούτε η «Νομιμότητα» μπορεί να τους φέρει πίσω, ούτε η Δικαιοσύνη.

Καλά θα κάνεις λοιπόν διαδίκτυο, να δεις σε κάποιες περιπτώσεις, εκεί, όταν οι ώρες μοιάζουν αιώνες, λίγο πριν το τέλος, σε τι συνθήκες φεύγουν οι κοινοί θνητοί, ξέρεις, οι ανώνυμοι όπως λένε και τα ΜΜΕ. Τώρα αν δεις σκηνικά που να θυμίζουν Β’ Παγκόσμιο πόλεμο στον κατά τα άλλα 21^ο αιώνα, μην εκπλαγείς. Είναι ξέρεις, αυτά τα μικρούλια μυστικά, τα οποία τα βιώνουν μόνο όσοι τα ζουν στην πραγματικότητα, και όχι όσοι ζουν μέσα στο Matrix.

Και εκτός των άλλων, υπάρχουν και ακόμα πιο δύσκολες περιπτώσεις κατά τις οποίες γονείς χρειάστηκε να θάψουν τα παιδιά τους, πράγμα δυσθεώρητα δύσκολο. Αυτό που λένε χαρακτηριστικά στον τόπο μας «ούτε στον εχθρό σου αυτό». Μεγαλοψυχία λέγεται αυτό διαδίκτυο.

Τώρα λοιπόν που λες καλό μου διαδίκτυο, πάνω στους τάφους τους, όλοι οι βασικοί υπεύθυνοι, κάνουν πάρτυ, μην κοιτάς που μπορεί τώρα να τους δεις να ανάβουν κεριά και να το παίζουν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία. Αυτοί δεν κατάλαβαν και δε θα καταλάβουν κανενός είδους κρίση γιατί ποτέ δε ζούσαμε στον ίδιο τόπο, ποτέ δεν πήγαμε στα ίδια σχολεία και νοσοκομεία, ήταν μάγκες και αλάνια όχι μπούφοι σαν και εμάς, δε θα πληρώσουν τίποτα ποτέ και πίστεψέ με, αν χοντρύνει κι άλλο το πράγμα θα είναι οι πρώτοι που θα την κοπανήσουν, όσοι δεν την κοπάνησαν ήδη.

Και για αυτό λοιπόν, δεν μπορώ και δε θα δεχθώ κανενός είδους συγνώμη από κανέναν πούστη και από κανένα κάθαρμα εντός και εκτός αν δε δω ειλικρινή και έμπρακτη μεταμέλεια. Δεν ελπίζω σε αυτούς. Ελπίζω μόνο στα παιδιά τους, καθώς σε πολλές περιπτώσεις βγήκαν αξιόλογοι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν σαν άνθρωποι.

Εξάλλου, και μιας και είναι η μέρα τέτοια, καλό είναι να θυμηθούν όλοι το:

Μάχαιρα έδωσες μάχαιρα θα λάβεις, αν και ακόμα παλιότερα στον Αισχύλο είχε ειπωθεί «Παισθείς έπαισας» (Πληγήν έδωσες, πληγήν έλαβες) και στον Αγαμέμνων «Τύμμα τύμμασι τίσαι» (την πληγή με πληγή να την πληρώνεις).

Αφού λοιπόν πήραμε «Νομιμότητα» πρέπει να τους δώσουμε Δικαιοσύνη.

Όπως θα έχεις δει, από μουσικές, σου έχω πει και έχω βάλει τραγούδια από πολλά είδη, από jazz μέχρι metal και punk, και από Bob Marley μέχρι παραδοσιακά και ριζίτικα του τόπου μου. Τι να πω, όπου νιώσω Μεγαλείο το αφήνω να με πάει, δεν κάθομαι να υποκρίνομαι.

Έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές τον Ξυλούρη, και θα το ξανακάνω φυσικά. Για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος όμως είναι ότι η φωνή του ήταν σύμβολο Αντίστασης που την ένιωθαν παλιά όσοι άνθρωποι ζητούσαν Δικαιοσύνη και Δημοκρατία. Έτσι και τώρα λοιπόν, αυτά ζητάω και εγώ και επειδή δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να τα ζητάει, δεν μπορώ να είμαι πουθενά. Πάω και μόνος μου όμως, δε γαμιέται. Δε σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχω κιόλας, έτσι; Τι, στην τηλεόραση και στο Matrix ζεις;

Πάρε λοιπόν ένα ακόμα που δεν είναι πολύ γνωστό.

http://www.youtube.com/watch?v=ii1PpPTwp90

Και εγώ για αυτό έφυγα Νικόλα μου. Γιατί η Δικαιοσύνη και η Αξιοπρέπεια είναι βαρετά πράγματα για τον εθελόδουλο ραγιά. Επειδή όμως μας έφυγες νωρίς, και επειδή τότε ήταν η πρώτη φορά που είδα τον πατέρα μου να κλαίει σα μωρό παιδί, μη νομίζεις ότι σε ξεχάσαμε κιόλας. Χαιρετίσματα δώσε στους δικούς μου.