Εύρεση εργασίας; Παιχνιδάκι.

Που λες, οι προηγούμενες μέρες μου μαύρισαν την ψυχή. Και για αυτό με έπιασαν οι μηχανισμοί αυτοσυντήρησης και έβαλα μια τελεία. Δηλαδή, δεν έφταναν αυτά που έγιναν και γίνονται στον τόπο μου και σε μένα προσωπικά, δεν έφταναν αυτά που έγιναν και στον υπόλοιπο κόσμο, δεν έφτανε που έχασε και ο ΠΑΟΚ το κύπελλο, μάλλον θα χάσουμε και το πρωτάθλημα στην Αγγλία (Liverpool), αν και περιμέναμε 24 χρόνια. Και έβρεχε και συνέχεια όλες αυτές τις μέρες. Ε, χέσε με κιόλας….

Οπότε, το να περιμένω λίγη χαρά από παράγοντες που δεν εξαρτώνται από μένα δε βοήθησε καθόλου. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα ότι σαν παιδάκι και εγώ πρέπει να βρω μια δουλίτσα, γιατί δεν κατάφερα να δω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Είμαι βέβαια λίγο μπερδεμένος, αλλά θα το βρω το δρόμο μου. Και αυτό, μέχρι να βγει το βιβλίο μου από το οποίο είναι προφανές ότι θα βγάλω μύρια, και έτσι θα την κάνω για πιο έξω σε καμιά φάρμα με ζωάκια. Οπότε, είναι για λίγο αυτό το πρόβλημα της εύρεσης «εργασίας».

Τώρα να μου πεις, εκλογές έρχονται, θέσεις βγαίνουν εδώ και εκεί, δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει. Και η αλήθεια είναι ότι βγαίνουν…στο δημόσιο. Με φαντάζεσαι εμένα σε κανένα γραφείο να κολλάω χαρτιά και πολλές φορές ούτε καν αυτό, και να είμαι «εργαζόμενος»; Εγώ πάντως, με το που σκέφτομαι τον εαυτό μου σε κάτι τέτοιο, στο μόνο που θα γίνω ειδικός, είναι να κάνω αεροπλανάκια από τα χαρτιά που θα περισσεύουν (ανακύκλωση κι έτσι). Όταν ήμουν μπόμπιρας έκανα κάποια καλά αεροπλανάκια, με τις ουρές τους και με τα όλα τους, αν και κάποιοι άλλοι έκαναν καλύτερα. Οπότε, το πιθανότερο είναι ακόμα και τώρα, σε αυτό το θέμα να μην είμαι ο καλύτερος. Πρέπει να βρω κάτι στο οποίο να είμαι καλός σε αυτό. Κάτσε να σκεφτώ…

Δεν υπάρχει ρε γαμώτο και πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για τους 40+, τώρα που είμαι στα όρια να πάω να κάνω καριέρα, ξέρεις αυτόγραφα, συνεντεύξεις, υποψήφιος για τη Βουλή, και το Ευρωκοινοβούλιο κλπ. Να μια ιδέα για «καινοτομία». Πρωτάθλημα για 40+.

Μήπως να πιάσω ξανά την κιθάρα, να ξαναπαίξω σε μπάντα; Μπα…Εκεί θα βγάζω πολλά λεφτά σίγουρα, οπότε θα πάρουν τα μυαλά μου αέρα και δε θέλω.

Μήπως να κάνω ένα κανάλι στην τηλεόραση, να παίρνω δάνεια και όταν ζορίζει η κατάσταση να τα φορτώσω στα υποζύγια; Μπα… Άστα μωρέ, τα φόρτωσαν άλλοι ήδη… Αλλά αφού αντέχουν, μήπως το γουστάρουν κιόλας;

Μήπως να γίνω εφοπλιστής, να αγοράζω πλοία με δάνεια από τράπεζες οι οποίες εξαπατούν απλούς ανθρώπους και κερδίζουν από το θάνατό τους; Μπα, ούτε αυτό μου πάει…

Λες να δοκιμάσω να γίνω καθηγητής πανεπιστημίου; Μπα…Πιο εύκολο είναι να κάνω το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα στο στίβο, παρά αυτό. Άσε που πολύ «αγώνας» πέφτει στα πανεπιστήμια, και εγώ θέλω να βρω μια θεσούλα μόνο. Άσε και που και σαν ερευνητής να θέλω να εργαστώ, πάλι καθηγητές πρέπει να ξέρεις. Και παρότι υπάρχουν και αξιόλογα άτομα, μην τα γειώνουμε όλα για να βολευόμαστε, μαζί με το ευχάριστο, θα πρέπει να πάρεις και όλα τα υπόλοιπα, τα γύρω από το «πανεπιστήμιο». Τώρα δυστυχώς, νομίζω ότι δε θα αντέξω και θα αρχίσω να βαράω. Οπότε ποιος ο λόγος να τρέχεις σε δικαστήρια και τέτοια; Αρκετά έχω στο κεφάλι μου ήδη.

Ρε συ, να ανοίξω ένα μαγαζί για να πουλάω αέρα κοπανιστό; Πω, πω, αυτό είναι και γαμώ τις ιδέες…Για φαντάσου…Μπαίνει κάποιος πελάτης. Και σου λέει «καλημέρα, τι πουλάτε εδώ;» και εσύ απαντάς φυσικά «τα πάντα». Και αν σε ρωτήσει «μα που είναι, εδώ δεν έχει τίποτα» θα μπορέσεις να απαντήσεις κατάλληλα. Θα τα πω αναλυτικά στο μέλλον αυτά. Γιατί οι περισσότεροι, νομίζουν ότι έχουν κάτι τώρα, κατάλαβες;

Μήπως να ασχοληθώ με κάτι που έχει σχέση με τον πρωτογενή τομέα; Πλάκα μου κάνεις; Και που θα μένεις; Άσε το άλλο, είναι παιχνιδάκι να γίνεις από τη μια μέρα στην άλλη, αγρότης, βιομήχανος και όλα αυτά τα όμορφα, ε; Άσε που δεν ξέρω πώς να κλέβω από την εφορία, οπότε στο τέλος μπορεί να βγαίνω ότι χρωστάω κιόλας.

Κάτσε, μου έρχεται. Θα πάω να κάνω ένα ξενοδοχείο με δάνειο φυσικά, κατά προτίμηση στις καλύτερες παραλίες οι οποίες θα γίνουν πριβέ. Και αν δεν πάει καλά, βαράς και ένα κανόνι, λες τις γνωστές παπαριές για την κρίση, τα μαζεύεις και προχωράς στην επόμενη «επιχείρηση». Βαριά βιομηχανία ο τουρισμός και πίπες.

Ωπ…Πλησιάζει η ιδέα…Να μια καλή ιδέα… Ξελασπωτήρας ιστορίας! Αυτό μάλιστα…. Είναι εύκολο. Πας σε ένα μέρος που είναι μέσα στη μπίχλα, και επειδή εσύ δεν ήσουν, κάπως θα πρέπει να ξελασπώσουν οι πάντες. Οπότε, ξαναγράφεις την ιστορία τους «συναδελφικά», και αυτοί σου δίνουν ένα μισθό για να τον παίζεις, σε καμιά θέση χωρίς καμία αρμοδιότητα και ευθύνη. Αυτό, θα ήταν καλή ιδέα, αλλά επειδή οι υποκριτικές μου ικανότητες είναι περιορισμένες, νομίζω ότι μετά από μερικές μέρες θα έσκαγα με κανένα μπαζούκα και το πανηγύρι θα τελείωνε με πυροτεχνήματα. Ποιος ο λόγος να ξυπνούν τα κατώτερα συναισθήματά σου; Φτου ρε γαμώτο, πάει και αυτό…

Κοίτα τώρα να δεις. Νομίζω ότι βολεύτηκα με το να κάθομαι σπίτι μου και αυτά είναι δικαιολογίες γιατί έχω γίνει τεμπέλης. Α, όλα κι όλα…. Αφού το έλεγαν όλοι εντός και εκτός. Αφού τώρα τα «μηνύματα» είναι θετικά, τώρα που έγινε η «κάθαρση» στο Δημόσιο, έφυγαν οι κλέφτες και οι καταχραστές (όπως εγώ ας πούμε) και προφανώς έμειναν οι έντιμοι, αυτοί που προστάτευσαν το Δημόσιο συμφέρον, πραγματικά είναι Δίκαιο αυτό που ζω. Α, όλα κι όλα… Να τα λέμε αυτά. Ευτυχώς πρόλαβα να κάνω μια περιουσία πρώτα, όχι θα καθόμουν σα μαλάκας στο πατρικό μου να ξοδεύω ότι έκαναν οι δικοί μου μια ζωή. Πλάκα μου κάνεις;

Βέβαια, αν ήμουν εγώ το πρόβλημα στο Δημόσιο, ας μου το έλεγαν πριν, να την είχα κάνει πιο παλιά. Ήταν ανάγκη να γίνει όλο αυτό; Βέβαια, δεν μπορείς να πεις, ήμουν και γαμώ το αντίπαλο δέος. Όλος ο κόσμος προσκύνησε και κόντεψα να τα κάνω πουτάνα όλα εντός και εκτός του κόσμου. Είδες, όλες οι «αγορές» από μένα ήταν εξαρτημένες. Όχι παίζουμε.

Άντε κλείνω τώρα, γιατί το Matrix έχει πολλά ποδάρια και μακριά χέρια. Θα έλεγα να βγάλω την πρίζα και να το γειώσω, αλλά επειδή πιστεύω στη Δημοκρατία, αφήνω να μου γαμάνε τη ζωή οι υπηρέτες του, επειδή είναι πλειοψηφία. Αυτό είναι το τίμημα, τι να πεις; Για κάτι τέτοιο όπως κατάλαβες, θα χρειαστεί ένα 70% για να είναι Δημοκρατικό. Οπότε, υπομονή. Να δες ας πούμε τον ΠΑΟΚ και τη Liverpool. Ακόμα και να κάνουν σκατά, δε θα τους αγαπάμε; Ε; Πόσο μάλλον για το τόπο σου.

Τα λέμε.

Πάει και το κύπελλο…Ε, και;

Που λες σήμερα δε θα σου πω για σημαντικά πράγματα, τουλάχιστον όχι τόσο.

Πριν από λίγο τελείωσε ο τελικός του κυπέλλου και χάσαμε δίκαια όπως εξελίχθηκε το ματς με 4-1. Στο είχα πει, ότι και να κερδίζαμε, θα χαιρόμουν, αλλά την άλλη μέρα πάλι τα ίδια προβλήματα θα είχα. Και το ίδιο φυσικά και με την ήττα. Απλώς στενοχωρήθηκα πιο πολύ για τα παιδιά, πολλά εκ των οποίων έκοψαν και από το φαγητό τους για να πάνε, τα οποία μαύρισε η ψυχή τους. Στο λέω και χωρίς να είμαι εκεί, το νιώθω από εδώ. Άσε που αν το σηκώναμε, θα έσπαγε κανένα χαμόγελο, έστω και για λίγο περίπου το 70% της βόρειας Ελλάδας και σε μικρότερα ποσοστά στην υπόλοιπη και στο εξωτερικό. Ξέρεις, αυτά τα μικρά χαζά, που είναι επίσης ανθρώπινα βέβαια. Μας λείπουν ακόμα και οι μικροί χαζοί λόγοι για να χαρούμε λίγο.

Απλώς ήθελα, για ιστορικούς λόγους και μόνο να θυμάσαι.

Μερικά από τα άσχημα και επικίνδυνα.

Όταν πήγαιναν, και την ώρα που οδηγούσαν κάποιοι του ΠΑΟΚ έφαγαν πέτρες εν κινήσει στην Εθνική οδό. Φαντάσου καφρίλα. Δε μιλάμε για ξύλο. Μιλάμε την ώρα που οδηγούσαν.

Πετάχτηκε μολότωφ σε λεωφορείο.

Κάτι μικρής κλίμακας επεισόδια, λόγω ηλιθιότητας όπως πάντα.

Πέρασαν σχεδόν ένα Γκουαντάναμο, από ελέγχους και τέτοια.

Και μέσα στον αγώνα, παρότι τα υβριστικά συνθήματα εκατέρωθεν ήταν σχετικά λίγα (πάλι καλά), εκεί και ενώ ο βάζελος κέρδιζε 3-0 πέταξαν σε παίχτη μας στο κόρνερ μια σειρά από παπαριές. Ρε μαλάκα, 3-0 κερδίζεις και πετάς πράγματα. Χαλάρωσε λίγο. Ήταν κανένας προκλητικός;

Και για τα λέμε κιόλας, η μισή μας επίθεση ήταν «νόμιμα» τιμωρημένη από τον προηγούμενο αγώνα. Νομίζω αν ήταν όλοι θα είχε γίνει και γαμώ τα παιχνίδια. Εδώ έτσι και μπήκαν 5 γκολ.

Σε σχέση με τον αγώνα τώρα (τον είδα), με εξαίρεση το τελευταίο 15λεπτο του πρώτου μέρος όπου μάλλον έβαλε το χέρι του ο «ακατονόμαστος» (γνωστός και ως γκαντέμης), οι δικοί μας είχαν 10 τόνους άγχος στα πόδια τους και φάνηκε, και ήταν λίγο άτυχοι. Και εκείνο το δοκάρι αν έμπαινε θα ήταν αλλιώς τα πράγματα αλλά έτσι είναι αυτά, τι να κάνουμε. Δε θα λεγόταν ποδόσφαιρο, θα λεγόταν σκάκι αν δεν έπαιζε και η τύχη ρόλο.

Κοίτα όμως διαφορά σε σχέση με το άλλο ματς που έγινε και είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν αυτά που είδες. Οι παίχτες και των δύο ομάδων έδειξαν επαγγελματισμό και ο διαιτητής τα ίδιο. Ούτε νταηλίκια, ούτε παπαριές. Πολλές φορές, όταν έπεφταν, σήκωνε ο αντίπαλος τον άλλο. Σε μια φάση που δε φάνηκε καλά, οι βάζελοι νόμιζαν ότι αδικήθηκαν αλλά ο παίχτης τους (προς τιμήν του) έδωσε το χέρι στο διαιτητή για τη σωστή απόφαση (στην αρχή του ματς κιόλας, όχι όταν είχε κριθεί) και σταμάτησαν με τη μία το γιουχάρισμα. Κάτι τέτοια μικρά λοιπόν, ήταν αυτά που δε δυναμίτιζαν την ατμόσφαιρα. Τώρα για τα καπνογόνα που άναψαν όταν έβαλαν γκολ, ε, τι να κάνουμε, και αυτοί περίμεναν να κερδίσουν έναν τίτλο, σιγά μην το παίξω «νομιμότητα». Χαλάλι κιόλας.

Πάντως όπως και να έχει, νομίζω οι δικοί μας, με το πανό που έβγαλαν, με το οποίο γέλασα δε μπορείς να φανταστείς πόσο, τα έσπασαν. Αν μεταφραστεί και το ανεβάζουν στο διαδίκτυο, θα γελάσει αρκετός κόσμος και στο εξωτερικό. Γιατί αυτό είναι που κάνει τον ΠΑΟΚ αυτό που είναι. Κατάλαβες; Όχι μόνο ο τσαμπουκάς. Η όμορφη τρέλα. Έχουμε τόνους κι από αυτήν.

Τουλάχιστον να σηκώσει την κούπα η Liverpool, το οποίο το περιμένω όπως αρκετοί εδώ και 24 χρόνια. Βέβαια, θα το χαιρόμουνα διαφορετικά, αν δεν ζούσα σε καθεστώς τυραννίας. Άσε που θυμήθηκα και ένα σύνθημα που είχα δει παλιά στους τοίχους:

Τόσους μπάτσους και τόσο ποδόσφαιρο από τη Χούντα είχαμε να δούμε.

Τα είπε ο ποιητής σωστά.

Δεν πειράζει ρε παιδιά, τι είχαμε τι χάσαμε.

Καλή επιστροφή!

ΥΓ. Φαντάζεσαι να είχαμε λίγο πιο πολύ μυαλό και μιας και ήταν απασχολημένη με τους «τρομοκράτες» η αστυνομία να πήγαιναν οι υπόλοιποι από τις άλλες ομάδες και να έκαναν κατάληψη το κοινοβούλιο και να έλεγαν «μέχρι να αποδοθεί Δικαιοσύνη ρε μαλάκες δε φεύγουμε από εδώ!» τι θα γινόταν; Αλλά που μυαλό για να συνεννοηθούμε για τα μεγαλύτερα. Ακόμα και τώρα…

Η ανεργία των νέων και η ανεργία των «γέρων».

Άκου να σου πω και κάτι που έγινε μόλις χθες. Όπως θα είδες, και εδώ αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, μας έχουν πρήξει τα παπάρια για την ανεργία των «νέων», η οποία μειώνεται βέβαια με 5μηνες συμβάσεις σε υπηρεσίες που θα έπρεπε να έχουν λύσει τα θέματα τα οποία καλούνται να βοηθήσουν οι πιτσιρικάδες. Το γεγονός και μόνο ότι ιδρύθηκαν τα ΚΕΠ, στα οποία έχω εξυπηρετηθεί άπειρες φορές (να τα λέμε αυτά), είναι αλήθεια, δε σου λέει τίποτα ρε μαλάκα; Δημόσιο μέσα στο δημόσιο; Και ακόμα και τώρα μου λες «εργαζόμενοι»; Εκτός από τους μεγάλους νταβατζήδες με βάζεις να πληρώνω και το κάθε χαμένο κορμί που δεν είχε ποτέ αντικείμενο εργασίας και η επαφή του με το Δημόσιο ήταν ο κωδικός μισθοδοσίας του; Πήγες να δεις τι «δουλειά» έκανε και πώς την έκανε; Ρώτησες τους ανθρώπους που πραγματικά εργάζονται ποια είναι τα προβλήματά τους σε σχέση με το Δημόσιο Συμφέρον και την εξυπηρέτηση των πολιτών; Ποιος θα το κάνει αυτό; Ρουφιάνοι πρέπει να γίνουν όλοι οι άνθρωποι; Με τι βρε μαλάκα θα κάνεις «αξιολόγηση»; Από γραφεία τεχνοκρατών και ερωτηματολόγια;

Έτσι που λες, και αφού προσπάθησα να ηρεμήσω, με ενημέρωσαν κάποιοι φίλοι για μια δουλειά που είχε σχέση με κατεργασία αποβλήτων. Και απόβλητα πολύ πιο εύκολα από αυτά που έχω διαχειριστεί στο παρελθόν, έστω εργαστηριακά και σε μικρή πιλοτική κλίμακα. Και παίρνω που λες τηλέφωνο χθες. Είπα μέσα μου «ΟΚ, ας ψάξω ξανά μπας και κάνω καμιά νέα αρχή». Άρχισε να μου τη βαράει στο σπίτι βλέπεις, περνάς οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια και τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο.

Και τι μου είπαν ξέρεις; Ότι η θέση είναι για άτομα μέχρι 35 ετών! Και εντελώς τυχαία θυμήθηκα ότι σχεδόν ΟΛΑ τα προγράμματα από ΟΑΕΔ και ΕΕ είναι αντίστοιχα.

Έτσι λοιπόν, σιγά σιγά και επίσημα, είμαι «γέρος» στα 40 μου. Θα μου πεις τώρα «άνοιξε μια δικιά σου επιχείρηση» και θα σου πω «βρε μαλάκα, τρέχω στα δικαστήρια εδώ και 6 χρόνια με απατεώνες του κοινού ποινικού Δικαίου και ακόμα άκρη δεν έχει βγει, θα πάω να βάλω και τα τελευταία για να ανοίξω επιχείρηση και να είμαι έρμαιο του κάθε ληστή και απατεώνα μαζί με τους «νόμιμους» ληστές (βλέπε κράτος) να είναι νταβατζήδες πάνω από το κεφάλι μου»;

Τα βλέπεις κύριε Εισαγγελέα μου, ή είσαι απασχολημένος με τη «Νομιμότητα»; Ποιος ψηφίζει και ποιος νομιμοποιεί τους «Νόμους» για τη «Νομιμότητα» που εσύ καλείσαι να εφαρμόσεις; Στο φωνάζω συνέχεια, άλλο Νομιμότητα και άλλο Δικαιοσύνη.

Πάντως παρότι «γέρος» μου σηκώνεται ακόμα, στο λέω. Αφού θα γαμηθούμε όπως κατάλαβες με πολύ κόσμο, είτε με νταβατζήδες, είτε με «εργαζόμενους» είτε με τις θλιμμένες πουτάνες της «Νομιμότητας».

Για αυτό κρατιέμαι κύριε Εισαγγελέα μου.

Περί κοινωνικού μερίσματος….

Που λες, όπως βλέπεις, αναφέρθηκε πολλές φορές το θεματάκι του κοινωνικού μερίσματος.

Αφενός, όπως κατάλαβες δεν έκανα αίτηση καθώς δεν έχω βίλες, πισίνες, κότερα και τέτοια. Δείχνω αλληλεγγύη στους πρωτεργάτες της «ανάπτυξης» έτσι.

Αφετέρου, σταδιακά κόβω κάθε δεσμό με το Παρακράτος καθώς αν δεν αποδοθεί Δικαιοσύνη στα πολύ απλά που ζήτησα γραπτώς, θα κάνω μόνο μία αίτηση. Και αυτή δε θα είναι ούτε στην Εισαγγελία, ούτε σε οτιδήποτε σχετίζεται με την καταχρηστικά ονομαζόμενη «ευνομούμενη πολιτεία».

Και σε σχέση με το πρωτογενές πλεόνασμα, σκέψου λίγο τα ακόλουθα, έστω μόνο το «οικονομικό» μέρος:

-         Τα φέσια είναι στο φουλ (απλήρωτα νοίκια, χρέη κλπ.).

-         Οι εισφορές έχουν μειωθεί σε διψήφιο ποσοστό (λόγω ανεργίας και μείωσης μισθών).

-         Σπίτια και μαγαζιά μένουν ανοίκιαστα με τις τιμές να πηγαίνουν μόνο προς τα κάτω ιδιαίτερα στις περιοχές εκτός κέντρου στις μεγάλες πόλεις.

-         Η κατανάλωση έχει μειωθεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό, για τους περισσότερους από εμάς, ακόμα και στα βασικά (όπως στην τροφή).

-         Πολύ ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) δεν πληρώνουν τις εισφορές τους, πλέον, ακόμα και αυτοί που μέχρι τώρα πλήρωναν.

-         Αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις δεν απέδωσαν αυτά που θα περίμεναν (πώς θα γινόταν άλλωστε;).

Και βγαίνει «θετικό» το ισοζύγιο; Θαύμα, ω, θαύμα!

Μάλλον μάζεψαν τα φράγκα από μίζες και φοροδιαφυγή, έτσι;

Στο Matrix είμαστε ήδη. Τράβα τραγούδα για «Νομιμότητα» τώρα. Και καλοφάγωτα τα περίπου 5.000 ευρώ καθαρά (περίπου 8.000 μικτά αν δε κάνω λάθος) από την Ευρωβουλή. Και κάτσε και περίμενε τον τουρίστα να έρθει να απολαύσει τις διακοπές του. Που ακόμα και από αυτόν, δεν είσαι ικανός να βγάλεις καθαρή πρώτη ύλη από τα σκουπίδια και την ανακύκλωση των προϊόντων που θα καταναλώσει.

Μέρισμα προστυχιάς…

Για τον 19χρονο Stephen Sutton και την Αμαλία Καλυβίνου

Κοίτα να δεις τι έγινε τώρα. Είμαστε λίγο περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι, ΟΚ; Από τη μια βλέπεις τι γίνεται, τι θεωρείται σπουδαίο, ποιοι και πώς γράφουν την ιστορία και σου έρχεται να ξεράσεις.

Από την άλλη, όσο σκατά να περνάς εσύ, πάντα μα πάντα βλέπεις άλλους συνανθρώπους σου που περνούν χειρότερα, επίσης χωρίς να φταίνε. Που και που, να το βουλώνεις και να λες κανένα ευχαριστώ δε βλάπτει. Που και που είπα, όχι να το βουλώνεις συνέχεια σαν εθελόδουλος.

Και εγώ προσωπικά, παρότι είδα το Χάρο με τα μάτια μου τρεις φορές από πολύ κοντά, και μερικές άλλες δίπλα, και σε καμία δεν ήταν όπως βλέπεις στις διαφημίσεις και στις ταινίες, τουλάχιστον σε εμένα, αισθάνομαι πολύ προνομιούχος αφενός που είμαι εδώ και στα γράφω, αφετέρου και εκεί κάπου έξω, είναι και άλλοι, κάποιοι από τους οποίους μου είπαν ευχαριστώ και ελπίζω όταν ζορίζονται να θυμούνται και να παίρνουν δύναμη και ελπίδα.

Έλα όμως που δε γίνεται να προλάβεις το κακό πολλές φορές, ούτε καν για τους δικούς σου ανθρώπους. Έλα όμως, που βλέπεις ένα καράβι, όπως αυτό στην Κορέα να παίρνει στο βυθό ανθρώπινες ψυχές και παιδικές ψυχούλες. Έλα όμως, που όταν γίνεται ένα, έστω και ένα ατύχημα ή έγκλημα αυτόματα σου περνάνε από το μυαλό πόσοι άνθρωποι κοντά σου και μακριά σου χάνονται για λόγους που δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Και δεν πιάνουμε καν τους πολέμους, την πείνα, και τις άθλιες συνθήκες εργασίας που οδηγούν με βεβαιότητα σε πρόωρους θανάτους.

Και εκεί, αφενός καταλαβαίνεις ότι όσο βάρος και συνείδηση και γνώση να κουβαλάς, δεν είσαι ούτε ο super man, ούτε ο υπερεπιστήμονας ο οποίος μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα. Και είναι πολύ σκατά αυτό το συναίσθημα. Σκατά και απόσκατα. Δεν το περίμενα έτσι όταν ήμουν πιτσιρικάς, περίμενα ότι θα έχω κάνει πιο σημαντικά πράγματα για τον κόσμο.

Κι όμως, μεγαλείο έχουν πολλοί άνθρωποι ακόμα και στις πιο δύσκολες ώρες της ζωής τους, εκεί που μετράει ανάποδα ο χρόνος. Εκεί, που εσύ στην ασφάλεια του υπολογιστή σου διαβάζεις την είδηση, και είναι δικό σου θέμα, αν θα τη νιώσεις και θα πάρεις λίγο από το βάρος. Μετά, συνειδητοποιείς, ότι αυτό, μόνο βάρος δεν είναι. Είναι δύναμη. Αρκεί να ξέρεις πώς να τη χρησιμοποιήσεις για το καλό όσων περισσότερων ανθρώπων γίνεται και για το δικό σου φυσικά.

Ο Stephen Sutton λοιπόν, είναι ένας 19χρονος ο οποίος αυτή την ώρα που γράφω, από ότι κατάλαβα και με βάση τα ιατρικά δεδομένα, παίζει να περνάει τις τελευταίες του μέρες. Μπορείς να πεις κάτι; Έλα ντε. Προσπάθησε λοιπόν να ζήσει αυτά που θα ήθελε κάνοντας ευχές από τις οποίες πραγματοποίησε τις περισσότερες, όχι όμως όλες. Και γενικά, εκτός από γνωμικά, ή σοφά πράγματα που έχω διαβάσει ή ακούσει από άλλους, όπως θα έχεις δει δεν έχω βάλει ποτέ κείμενο ή παράγραφο που δεν είναι δικιά μου. Προσπαθώ να βάλω το δικό μου λόγο, όπως το νιώθω και όπως τον έχω ζήσει.

Σήμερα όμως, θα το κάνω και θα βάλω μια παράγραφο, με την καρδιά μου, και με την ευχή μου να γίνει ένα θαύμα που θα έχει και αλυσιδωτές θαυματουργές αντιδράσεις στο θέμα ανθρωπιά, το οποίο οι ψυχοπαθείς, το θεωρούν αδυναμία. Για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει, εγώ το θεωρώ τη μεγαλύτερη δύναμη που μπορεί να έχω και να έχουμε. Είναι βασανιστήριο, δε λέω, είναι όμως και Μεγαλείο.

Για το Μεγαλείο Ψυχής που δείχνει λοιπόν ο πιτσιρικάς βάζω μια παράγραφο που έγραψε στους φίλους του.

«Τα καλά νέα είναι πως είμαι ακόμα εδώ και αναπνέω, περίπου. Είμαι συνέχεια συνδεδεμένος με το οξυγόνο και δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Λόγω των όγκων ο δεξιός μου πνεύμονας έχει καταρρεύσει, αν τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι θετικά ίσως μου βάλουν ένα στεντ κι αυτό θα μου εξασφαλίσει μερικές επιπλέον μέρες. Γενικά νιώθω αδύναμος, η παραμικρή κίνηση μου κόβει την ανάσα, δυσκολεύομαι να μιλήσω, ακόμα και να γράψω αυτό το μήνυμα. Δυστυχώς δεν μου μένει πολύς χρόνος αλλά θέλω να ξαναπώ σε όλους σας πόσο καλά πέρασα το τελευταίο διάστημα. Δεν θέλω να πεθάνω αλλά ελπίζω το ταξίδι μου να επηρέασε αρκετούς ανθρώπους προς το καλύτερο και να τους δίδαξε να μην θεωρούν τη ζωή δεδομένη. Σε αυτή την κατάσταση που μου μοιάζει τόσο άδικη και ανεξήγητη, τουλάχιστον υπήρξε ένας σκοπός για μένα στη σύντομη ζωή μου, που μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο. Ο καρκίνος είναι χάλια αλλά η ζωή ήταν υπέροχη».

Μπορεί να έχω διδάξει πολλά και διάφορα. Μέσα στην τσατίλα μου και τη Δίκαια Οργή μου όμως ξέχασα ότι η ζωή δεν είναι δεδομένη, έστω και για μερικές μέρες, καθώς το γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι δεν είναι. Για τις λίγες μέρες που το ξέχασα πάντως, απλώς θα ήθελα να του πω ένα ευχαριστώ.

Και επειδή ακριβώς εδώ στην Ελλάδα, πριν μερικά χρόνια είχε γίνει ένα σκηνικό, το οποίο δεν το πρόλαβα, αλλά με γονάτισε, αυτό το μήνυμα θέλω να είναι ένας μικρός φόρος Τιμής για την Αμαλία Καλυβίνου. Στον ακόλουθο σύνδεσμο ο δικός της αγώνας, και τα δικά της λόγια.

http://fakellaki.blogspot.gr/

Δικαιοσύνη, φυσικά και δεν πρόκειται να αποδοθεί για την Αμαλία, και για κανέναν καρκινοπαθή εν γένει. Δικαιοσύνη όμως θα αποδοθεί, όταν εμείς θυμόμαστε. Τουλάχιστον την προστυχιά και την αλητεία, να μην την επιβραβεύουμε, ε; Τι λες;

Μήπως θα ήταν καλύτερο λες, να βάζω μόνο αισιόδοξες ιστορίες; Θα με κάνει να έχω πολλά views; Και αυτό κατευθείαν θα με κάνει πιο σημαντικό; Μπα. Να μπω και σε ιστοσελίδες «κοινωνικής δικτύωσης»; Και να έχω ακόμα πιο πολλά views; Μπα. Μήπως να γραφτώ σε κανένα κόμμα για να έχω ασυλία; Μπα. Μήπως να ξεχάσω και να μη με επηρεάζουν οι ιστορίες πιο απλών ανθρώπων γιατί θα χάσω κάτι από τους «σημαντικούς» και τους «υψηλού κύρους»; Μπα. Ίσα-ίσα, οι ιστορίες των απλών ανθρώπων με ενδιαφέρουν περισσότερο τελικά. Άλλωστε, για πες μου τώρα, πόσους από τους «γνωστούς» θεωρείς «σημαντικούς»; Για πες, ακούω.

Μάλλον έρχεται η ώρα που θα πω και τις δικές μου ιστορίες, όλες τις πραγματικές, οι οποίες, δεν έχουν πρωταγωνιστή εμένα πάντα, έχουν κι άλλους ανθρώπους, τους οποίους γνώρισα, πέρασα πολλές ώρες μαζί, και όποτε ζορίζομαι τους σκέφτομαι και δεν τους αφήνω να φύγουν. Γιατί πολύ καλά λέει το ρητό «οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνάς». Και εγώ, δεν πρόκειται να ξεχάσω.

Εσύ τι κατάλαβες τώρα; Ότι δε θέλω να ζήσω όμορφα ή ότι θα πάρω μόνο το μελαγχολικό και λυπηρό μέρος από αυτούς που λείπουν; Πλάκα μου κάνεις; Και τι θα λένε εκεί πάνω τώρα; Εσύ αν έλειπες εκεί πάνω και ένιωθες με ενέργειες που δε μπορούν να μετρηθούν με τους «ορθολογικούς» τρόπους, τους από δω κάτω να σε σκέφτονται και να ζορίζονται, πώς θα ήθελες να σε θυμούνται; Με θλίψη και ηττοπάθεια, ή σαν προνομιούχοι που μοιραστήκατε μέρος του ταξιδιού που λέγεται ζωή και να παίρνουν δύναμη και κουράγιο. Ε;

Παπαριές στον κύβο

Θα έλεγα παπαριές στο τετράγωνο, αλλά αυξάνονται εκθετικά. Οπότε, καλύτερα στον κύβο.

Σήμερα, προσπαθώ να χωνέψω αυτά που διαβάζω και βλέπω, αλλά δε χωνεύονται με τίποτα. Για παράδειγμα «έσωσε η Ελλάδα την Κρήτη» (η οποία δεν είναι Ελλάδα, ε;) ή «Ελλάδα το Ιράν της Ευρώπης», «συμπαγές Τούρκικο πράμα». Σου είχα πει, οι μάσκες δεν έχουν πέσει όλες ακόμα. Περίμενε, έχει κι άλλο. Και καλά, την παραδοσιακή δεξιά την ξέραμε. Τώρα που δείχνουν και οι «προοδευτικοί» τα χαρακτηριστικά τους, ας κρίνει ο κάθε ένας που εναποθέτει τις ελπίδες του. Από το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» στο «οτιδήποτε Ελληνικό είναι και Φασισμός» ένα πράμα. Έφτασε 40 χρονών ο άλλος για να πει τη λέξη Έλληνας, ζητώντας βέβαια ψήφους από τους «εργαζόμενους». Πω ρε πούστη μου κατάντια….

Για δύο μικρά πραγματάκια είμαι περήφανος για τη γενιά μου πάντως. Το πρώτο είναι, ότι δε σκοτωθήκαμε μεταξύ μας, αν και με νύχια και με δόντια όλο το κατεστημένο των φραγκάτων και των «ιδεολόγων» ήθελε το αντίθετο. Και το δεύτερο που είναι επίσης μεγαλειώδες, είναι ότι κανένας από τους φίλους μου και τους γνωστούς μου (όπως και εγώ) δεν ψηφίζουμε αυτό που ψήφιζαν οι γονείς μας. Εγώ βέβαια, κοντεύει να γίνει παράδοση δεκαετιών, οδεύω μαθηματικά στο μηνυματάκι στο χαρτί. Αν δε βάλω καμιά κουράδα φρέσκια. Μια δυο φορές έριξα κάτι άλλο (τη μία λόγω πλατείας) από τα οποία τίποτα δεν μπήκε στη Βουλή. Σε αυτό άργησαν λίγο τα παιδιά που ήταν από δεξιές οικογένειες, αλλά εδώ και κάποια χρόνια και αυτοί, πολλοί εκ των οποίων είναι γονείς με παιδιά, δεν πάνε σα στρατιωτάκια στη σειρά να ψηφίσουν ότι ψηφίζουν οι γονείς τους. Έχω και φίλους που κατάγονται από δεξιές οικογένειες. Μήπως να ζητήσω άδεια και για αυτό; Μήπως να ζητήσουν αυτοί καμία άδεια «ιδεολογικής» καθαρότητας, ή να απολογηθούν γιατί ψήφιζαν ότι ψήφιζαν οι γονείς τους;

Είμαστε η γενιά, που μπορεί να την πει σε όλους. Και στους πριν, γιατί δεν τους ένοιαζε ο κόσμος που ζήσαμε αν και υπέφεραν για να μας προσφέρουν αυτά που έχουμε πολλές φορές, όπως στη δική μου περίπτωση, και στους μετά, γιατί ο κόσμος δεν είναι σίγουρα ένα κλικ και ένα Like. Και εγώ προσωπικά, δεν έχω ούτε ένα φίλο που να έχει γίνει πλούσιος κλέβοντας ή εξαπατώντας. Έτσι; Να ξηγιόμαστε λίγο.

Ήθελα να σου πω για κάποιους άλλους ήρωες των οποίων η ψυχραιμία, το θάρρος και η αυταπάρνηση, είχε μεγαλείο, το οποίο ουδέποτε αναγνωρίστηκε.

Επειδή πριν από δύο μέρες ήταν η επέτειος που καταλύθηκαν πολλά από τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα του τόπου μας, βλέπω ότι κάτι ξεφτιλισμένοι παπαρολόγοι, στο πλαίσιο της μηδενικής τους προσφοράς σε οτιδήποτε πλην του κόμματός τους, προσπαθούν ακόμα να κάνουν το άσπρο μαύρο για να νομιμοποιήσουν όλων των ειδών τα εγκλήματα στα οποία είναι συμμέτοχοι. Γιατί της χούντας λίγο πολύ τα ξέρουν όλοι. Τα υπόλοιπα; Τώρα δε γίνονται ακόμα εγκλήματα;

Το ποιοι ήταν ήρωες, ποιοι πέρασαν άσχημα, και ποιοι την πλήρωσαν κατά τη διάρκεια της χούντας, δε θα το μάθεις ποτέ στην πραγματικότητα και συνολικά. Μόνο κάποιους ξέρεις, πολλοί εκ των οποίων χώθηκαν σε κάποιο κόμμα, και η παρουσία τους και η προσφορά τους αντί να κάνει τους ανθρώπους πιο σοφούς ώστε να μη δημιουργηθούν ξανά οι συνθήκες για οτιδήποτε παρόμοιο, συνεπικουρεί για τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.

Καθώς όπως σου είπα, και εμείς οικογενειακώς είχαμε τραβήξει μια «μικρούλα» ταλαιπωρία, όχι βέβαια όπως άλλους που βασανίστηκαν στην ΕΣΑ και τέτοια, δεν έχω καθόλου καλή άποψη για τη χούντα. Ρε δε πα να λένε ότι υπήρχανε δουλειές και τέτοια. Στα αρχίδια μου κιόλας. Μόνο η δουλειά σου σε νοιάζει; Τελικά όμως, νομίζω ότι στους περισσότερους ανθρώπους που τότε τους έλεγαν δημοκρατικούς (περίπου το 50-60% τότε), αυτό που τους την έσπαγε περισσότερο από όλα, ήταν το γεγονός, ότι ο κάθε αγράμματος και αστοιχείωτος  υπό την σκέπη της τότε αστυνομίας, ασφάλειας και παρακράτους, μπορούσε να κάνει τη ζωή ποδήλατο σε όποιον γούσταρε.

Έτσι λοιπόν, όσο περνάνε τα χρόνια, εκτιμάω ακόμα περισσότερο εκείνα τα παιδιά που κατά την εξέγερση του πολυτεχνείου τους χαρακτήριζαν αναρχικούς και συνθήματα είχαν μεταξύ άλλων «Κάτω η Χούντα, πάνω η Φούντα» οι οποίοι θα πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουν τώρα για να ανοίξουν τα στραβά πολλών ανεγκέφαλων. Το μίσος για οτιδήποτε Ελληνικό, έφερε μίσος πάλι. Τσίμπησαν σα μαλάκες και μας παίρνουν στο λαιμό τους.

Ήταν και αυτοί βλέπεις ήρωες (τα πραγματικά παιδιά του Πολυτεχνείου) γιατί δεν κάθισαν στα αυγά τους, παρότι πολλοί εξ ‘αυτών ήταν από αστικές και πλούσιες οικογένειες. Οι μουσικές που άκουγαν ήταν γαμάτες (πολλές τις ακούμε και σήμερα ακόμα) και γενικά η συνεισφορά τους ήταν μεγάλη. Οι περισσότεροι, δεν το έπαιξαν «αγωνιστές», δεν τους είδες βουλευτές και καθηγητές πανεπιστημίου.

Δυστυχώς όμως, πολλά από αυτά τα παιδιά, τα οποία μεγάλωσαν και έγιναν καθεστώς, δεν είπαν κάποιες μεγάλες αλήθειες οι οποίες θα βοηθούσαν στο να περιοριστεί το μίσος από όλες τις πλευρές. Μόνο λίγοι μίλησαν και αυτούς δεν τους άκουσε κανένας. Τυχαίο λες; Σε τέτοια θέματα μάγκα μου, τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Παρότι οι πρωτεργάτες της χούντας ανέλαβαν πλήρως όλη την ευθύνη (να τα λέμε αυτά) λίγοι, πολύ λίγοι ανέφεραν το γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά τα οποία ήταν μέσα και έξω από το πολυτεχνείο, όταν τους κυνηγούσε η αστυνομία, αλλά κυρίως το παρακράτος, έτρεχαν για να σωθούν στους στρατιώτες. Δεν τονίστηκε αρκετά το γεγονός, ότι πολλά από τα παιδιά έτρεχαν και τη γλύτωσαν γιατί πήγαν στις μεριές όπου ήταν μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων για να γλυτώσουν από την ασφάλεια. Ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η προσφορά όλων όσων ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να πυροβολήσουν, είτε ήταν έφεδροι είτε ήταν αξιωματικοί, ή όταν πυροβολούσαν βαρούσαν στο γάμο του καραγκιόζη. Λες να μην ήξεραν σημάδι; Θα βαρούσαν στο ψαχνό και οι νεκροί θα ήταν δεκάδες; Μυαλό θέλει αυτό; Αυτό, επειδή ο μέσος «ιδεολογικός» ούγκαλος που για να πει πόσο κάνει ένα και ένα πρέπει να ανοίξει βιβλίο ιδεολογίας (κεφάλαιο 3, παράγραφος 4, στίχος παπάρια) ήθελε το μίσος και μόνο το μίσος, όχι την αντίσταση και τη Δικαιοσύνη. Και σε καμία περίπτωση, τη Δημοκρατία όπως αποδείχθηκε. Είναι δούλος της Δικτατορίας του προλεταριάτου. Η ψυχοπάθεια, δεν είναι προνόμιο μόνο της μιας μεριάς. Χώνεψε τι σημαίνει αυτό.

Καταλαβαίνεις ποιο θα ήταν το τίμημα για αυτούς που δεν υπάκουσαν διαταγές και μάλιστα σε περίοδο με ταραχές; Άρνηση διαταγής; Στρατοδικείο για εσχάτη προδοσία. Μην ξεχνάς, ότι το καθεστώς ήταν στρατιωτικό. Δεν ήθελε παπάρια αυτό; Δεν προστάτεψαν τον τόπο μας από ένα νέο εμφύλιο ή κάτι παρόμοιο; Ήταν φασίστες και αυτοί; Είδες κανέναν να ζητάει παράσημο ή τιμητικές διακρίσεις; Σε ρωτάω, είδες; Ξέρεις τι θα είπαν μεταξύ τους; Έκανα απλώς αυτό που θεωρούσα ΧΡΕΟΣ μου. Το οποίο βέβαια έσωσε από ένα μεγαλύτερο αιματοκύλισμα.

Στα μάτια τα δικά μου, και αυτοί ήταν Ήρωες και τους ευχαριστώ δημόσια και αυτούς κι ας ήταν από την άλλη μεριά εκείνη την περίοδο. Όπως κουβαλάω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέσα μου αυτούς που αντιστάθηκαν στην κατάλυση της έστω πετσοκομμένης δημοκρατίας, με τα χρόνια μπήκαν και άλλοι στην καρδιά μου και μεγάλωσε. Και σιγά μη δώσω και λογαριασμό σε κανέναν.

Πάντως, κρίνοντας από τη συνέχεια, και τώρα που γνωρίζω για αρκετούς τι ήταν στην πραγματικότητα και πώς μας παρουσιάστηκαν από τα ΜΜΕ, σου δηλώνω δημόσια ότι άτομα που δεν έφαγαν ούτε μια σφαλιάρα από ασφαλίτη, που οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ζούσαν μια χαρά επί χούντας, σου παρουσιάστηκαν σαν αγωνιστές. Και ξέρεις γιατί; Γιατί υπήρχαν κάτι άλλοι «αγωνιστές» που τους νομιμοποίησαν. Από την καθαρότητα των «Εθνικοφρόνων» στην «ιδεολογική» καθαρότητα. Το τι βρωμάει περισσότερο, αποφάσισέ το εσύ.

Ακόμα και στους βασανιστές υπήρχαν διαφορές όπως περιγράφει με λεπτομέρειες ο Χρόνης (Μίσσιος) στο βιβλίο του «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Υπήρχαν αυτοί που βασάνιζαν «καλά», με χέρια σαν φουρναρόφτυαρα που έλεγε και ο Χρόνης και έπαιρναν προαγωγές για αυτό. Υπήρχαν και κάποιοι άλλοι, που αφού το γνώρισαν σαν άνθρωπο έκαναν ότι τον βαράνε για να βλέπουν από μακριά οι ανώτεροι και να νομίζουν ότι «κάνουν σωστά τη δουλειά τους». Πόσοι ήταν αυτοί που βασανίστηκαν όπως ο Χρόνης; Πες μου ένα αριθμό λίγο. Δεν είναι καιρός να το συζητήσουμε λίγο; Γιατί τα ψέματα σε ένα τόσο απάνθρωπο φαινόμενο μπορεί να φέρουν εντελώς τα ανάποδα αποτελέσματα από αυτά που σχετίζονται με την ανθρώπινη πρόοδο, η οποία δεν έχει σχέση με «ιδεολογία». Έχει σχέση με την πραγματικότητα, την ανθρώπινη εξέλιξη και την παιδεία μεταξύ άλλων. Γιατί έτσι πώς πάμε, το πιθανότερο που μπορεί να γίνει είναι να συνεργαστούν οι γιαλαντζί αγωνιστές με τους πραγματικούς βασανιστές και οι υπόλοιποι που στάθηκαν σαν άνθρωποι να πάρουν τον πούλο στην ιστορία, η οποία επαναλαμβάνεται και δεν είναι καθόλου φάρσα.

Σήμερα που λες, αυτοί που βασάνιζαν με τη «Νομιμότητα» σε όλους τους τομείς παίρνουν προαγωγές. Μόνο στα Πανεπιστήμια δες, ποιοι τύποι συνεχίζουν να εξελίσσονται και καλό θα ήταν να δεις και τις οικογενειακές τους ιστορίες για να βγάλεις συμπέρασμα. Στη Χούντα χουντικοί, στη Δημοκρατία «δημοκρατικοί» και όταν ζορίζουν τα πράγματα μπορεί να γίνουν και «αριστεροί» ή «κομμουνιστές», μαζί με την ασυλία που αυτοί οι όροι φέρουν. Άσε που αν ξαναγίνει στρατιωτικού τύπου χούντα, μπορεί να τους δεις να γίνονται και «εθνικιστές». Θα τρίζουν τα κόκαλα του Λαμπράκη και του Μπελογιάννη με αυτά που γίνονται.

 Είναι προφανές, το ότι διαφωνώ με πολλά πράγματα από όλους τους χώρους και ιδεολογίες, δε σημαίνει ότι δεν έχω και τους προσωπικούς μου ήρωες, τους οποίους ούτε διαπραγματεύομαι, ούτε τους πουλάω σε κανένα κόμμα και σε κανένα θεσμό. Ούτε απαγόρευσα σε κανέναν τίποτα σχετικό και για αυτό δε δέχομαι ιδεολογικούς μπάτσους και βασανιστές να μου γαμάνε το μυαλό. Άσε να κρίνω μόνος μου ποιος ήταν ήρωας και γιατί, σκεπτόμενος και τις συνθήκες τις οποίες έζησαν. Και δυστυχώς, δε γνωρίζω ούτε καν τα ονόματα των περισσοτέρων. Για τον κάθε ένα πρέπει να ψάχνω χωριστά. Πόσους να προλάβω;

Κι όμως, όσο περνάει ο καιρός, αισθάνομαι όλο και περισσότερη αγάπη και σεβασμό σε όλους αυτούς τους συμπατριώτες μου και όχι μόνο, που μέσα στις πολύ ταραχώδεις περιόδους που έζησαν, κράτησαν την ανθρωπιά τους γιατί ήθελαν τα παιδιά τους να μην ξαναζήσουν τέτοια απάνθρωπα σκηνικά.

Είναι ξέρεις, οι ανώνυμοι κατά τα ΜΜΕ και τα κόμματα. Αυτοί που δεν ήταν επαγγελματίες αγωνιστές, πατριώτες και αντιστασιακοί. Δεν ήταν από καλό «σόϊ» για να πάρουν τίτλους και να καρπωθούν τις θυσίες άλλων. Τον παππούλη να θυμάσαι που όταν πήγε να παραλάβει το μετάλλιο για τον αγώνα στην Εθνική Αντίσταση δεν ήξερε ούτε 3 στους 10 από αυτούς που τιμήθηκαν ρωτώντας «ποιοι είναι αυτοί; Αυτός δεν είχε σχέση καν. Ο άλλος δεν έφυγε από το σπίτι του κ.ο.κ». Αυτοί για τους οποίους ποτέ δε θα γραφτεί μια ιστορία. Αυτοί που οι αντίστοιχοί τους σήμερα είναι σαστισμένοι, κρατιούνται για να μη γίνει της πουτάνας και τη γλυτώσουν αυτοί που θα έπρεπε να πληρώνουν και να ζητάνε συγνώμη κάθε μέρα για το υπόλοιπο της ζωής τους, είτε είναι φραγκάτοι νταβατζήδες, είτε «εργαζόμενοι» με μόνο προσόν την κομματική ή οικογενειακή και πολλές φορές θρησκευτική ταυτότητα.  

Ερώτηση κρίσεως. Ας πούμε ότι φεύγει αύριο η τρόϊκα και βγαίνουμε στις «αγορές» συνεχόμενα. Είμαστε εντάξει δηλαδή, τελείωσαν όλα; Και με τους εντός και με τους εκτός;

Κάτσε, περίμενε, έχει κι άλλο να δεις. Ακόμα μάγκα μου, δεν είδες τίποτα. Τον πάτο του βαρελιού, δεν τον είδες ακόμα. Και επειδή είναι αρκετά έξυπνοι, θα σε έχουν εκεί κοντά για πολύ καιρό. Να είσαι συνέχεια μεταξύ Φόβου και Αγωνίας, όπως τα βασανιστήρια κατά τα οποία δε δίνουν τροφή και νερό στον κρατούμενο, και εκεί που τον πιάνει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του δίνουν λίγες βιταμίνες, οι οποίες είναι αρκετές να του ξυπνήσουν το ένστικτο της επιβίωσης. Είδες πόσο τα έχουν μελετήσει τα απανταχού της γης γαμίδια; Τι νομίζεις, ότι δεν τα ξέρουν και δεν τα εφαρμόζουν μαζικά τώρα; Κοιμάσαι ακόμα παλικάρι μου. Ξύπνα ρε γαμώτο λίγο. Έτσι, να δεις πώς είναι κι αν δε σ’ αρέσει ξανακοιμήσου μετά.

Δε ζήτησες και δε ζητάς Δικαιοσύνη. Χωρίς Δικαιοσύνη, δεν έχεις τίποτα. Θα θέλεις μαλάκα μου να γυρίσουν πίσω τα χρόνια όταν θα καταλάβεις που πάει το πράγμα, και δε θα μπορείς. Δεν μπορείς να φανταστείς τι θα είσαι έτοιμος να ανταλλάξεις προκειμένου να γυρίσουν πίσω τα χρόνια. Και δε θα μπορείς, στο Λόγο μου αυτό. Και ότι και να προσπαθήσεις να κάνεις για να αποκαταστήσεις όλα τα εγκλήματα που έγιναν και γίνονται, δε θα πιάνει τίποτα μέσα σου. Γιατί τώρα, δεν μπορεί να πεις άλλο δεν ήξερα, ή δεν μπορούσα. Γιατί στην καλύτερη περίπτωση, θα έχεις δίπλα σου κόσμο από το Matrix. Στη χειρότερη, ούτε εγώ μπορώ να φανταστώ. Το αρνούμαι γιατί δε θα το ζήσω αυτό.

Και μια τελευταία ερώτηση κρίσεως. Που μπορεί να αποταθεί κάποιος Δημόσιος Λειτουργός, Δικαστικός Λειτουργός, Εισαγγελέας, Αστυνομικός, Στρατιωτικός, ενεργός πολίτης οποιασδήποτε ιδεολογίας η μη, ακόμα και πολίτες που είναι σε αντιεξουσιαστικές κινήσεις, στην περίπτωση κατά την οποία ανώτεροί του ή της ίδιας ομάδας έχουν σχέση με το παρακράτος; Ε; Έχεις δει τι έχει γίνει όταν καταγγέλλουν παρέμβαση στο έργο τους; Έχεις δει πόσοι Τίμιοι άνθρωποι βασανίζονται και δεν ξέρουν σε ποιον να μιλήσουν; Αν είχαμε καταφέρει να συνεννοηθούμε για μεγαλύτερα πράγματα τότε στις πλατείες, θα είχαν ένα αντίπαλο δέος το οποίο θα ήταν ένα γεμάτο 70%; Ναι ή όχι; Πώς μπορεί να βγει το καλύτερο και το πιο ανθρώπινο από όλους τους χώρους μπροστά μου λες; Στις ειδήσεις και στα κόμματα περιμένεις να το δεις;

Σκέψου το λίγο και την επόμενη φορά να φανείς πιο Σοφός.

Η Ανάσταση γιορτάστηκε νωρίτερα φέτος

Επειδή άνοιξε και λίγο ο καιρός, άλλαξε και λίγο η διάθεσή μου. Τώρα σου γράφω λίγο πριν να πάω να ετοιμάσω το μπούτι από το κατσικάκι στο φούρνο, το οποίο βέβαια θυσιάστηκε για να φάω εγώ, και αυτό με κάνει χαμένο κορμί αλλά τέλος πάντων.

Λοιπόν, αυτή είναι μια μικρή απάντηση, λίγο καθυστερημένη, σε σχέση με την Ανάσταση που γιορτάστηκε νωρίτερα στη Θεσσαλονίκη. Ξεκινάω λίγο με τα άσχημα, για να πάω στα πιο αισιόδοξα μετά. Αναφέρομαι φυσικά στο ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός (μεταξύ άλλων) και αυτά που έγιναν εντός, αλλά κυρίως για αυτά που έγιναν εκτός γηπέδου.

Ξεκινάω από τα δυσάρεστα.

Λάθος και κατακριτέο ήταν το ότι πετάχτηκε πυρσός στον πάγκο των γαύρων.

Αν πετάχτηκαν αναπτήρες, μπουκάλια νερό και τέτοια, λάθος επίσης, αν και υπάρχει όλο το βίντεο για να τα δουν όλοι.

Σε σχέση με τους γαύρους στους πάγκους, το μόνο λάθος ήταν ότι ήταν πάρα πολλοί. Προτιμότερο θα ήταν να τους έχουν σε ένα μικρό ενυδρείο και ζωντανούς. Άσε, που σε λίγο θα μας πείσουν ότι ήταν «τρομοκράτες» με μικρές πυρηνικές βόμβες μέσα ο καθένας και για αυτό καθυστέρησε ο αγώνας. Περίμεναν την αντιτρομοκρατική να το επιβεβαιώσει.

Αυτό όμως που με έκανε και ντράπηκα, και σαν Άνθρωπος και σαν Έλληνας και Φίλος του ΠΑΟΚ ήταν η μπανάνα που πετάχτηκε. Ακόμα και να είχε προκαλέσει ο συγκεκριμένος παίχτης του γαύρου, το γεγονός ότι αυτός που την πέταξε την είχε πάρει μαζί του είναι εξόχως προσβλητικό. Βέβαια, ένας μαλάκας σε 30.000 είναι καλό ποσοστό, πολύ καλύτερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Και αν ήταν μικρός σε ηλικία, ελπίζω στη συνέχεια της ζωής του να γίνει λίγο πιο Σοφός.

Πάμε τώρα λίγο στα άλλα, τα οποία αναφέρθηκαν και στα «ανεξάρτητα» έντυπα και ΜΜΕ εντός και εκτός. Για τους εντός «ανεξάρτητους» γαύρους δημοσιογράφους και τους ασφαλίτες τους που βρίσκονται σε όλους τους χώρους, ακόμα και σε αντιεξουσιαστές (προσέχετε παιδιά σε αυτούς τους χώρους, έχει αρκετό τέτοιο κόσμο) οι οποίοι δήλωσαν ότι «θα μας κάνει Ουκρανία ο Ρώσος», έχω να πω, άντε να δεις ρε μαλάκα ποια κυβέρνηση μας είχε απειλήσει τότε στην Κύπρο το 1974 ότι η «Ελλάδα θα φτάσει στον Όλυμπο αν προχωρήσετε σε γενικευμένο πόλεμο» και έλα να μας τα πεις ξανά αυτά. Πληρωμένο αρχίδι της Χούντας.

Στους από έξω, ιδιαίτερα από το Νησί, έχω να πω «Invade as an occupying force” σου λέει κάτι; Ποιος το είπε αυτό; Το “Be Greek for a week” το πρόσφατο το θυμάσαι; Έλα λοιπόν να με ρωτήσεις πώς είναι να είσαι Greek για σαράντα χρόνια, και μετά, αφού έχεις τηρήσει το fair play, το ξανασυζητάμε.

Και για να μη νομίζεις τίποτα περίεργο, καθώς δεν πληρώνομαι από κανέναν, τη στάση και της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης κατά τον εμφύλιο δεν την έχω ξεχάσει επίσης. Τους είδαμε και αυτούς. Αν και εκτιμώ το γεγονός, ότι κατά το βίαιο εκτοπισμό των Ελλήνων της Πόλης είχε κατεβάσει στρατό και ήταν ένας από τους λόγους που δεν έγινε γενικευμένο πανηγύρι. Πάντως όλοι οι εκτός, θα πρέπει να μας εξηγήσουν με τρόπο που να το καταλάβουμε πώς είναι Φίλοι και Σύμμαχοι γιατί έχω μπερδευτεί λίγο.

Σε σχέση τώρα με την ατμόσφαιρα στο γήπεδο κατά την είσοδο.

Πλάκα μου κάνεις τώρα; ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ; Δεν ήταν ωραίο θέαμα αυτό που είδες; ΟΚ, έπρεπε να καθυστερήσει 15-20 λεπτά η έναρξη αλλά μέχρι εκεί. Όλα τα υπόλοιπα ήταν καραγκιοζιλίκια.

Σε σχέση με τη συμπεριφορά των παιχτών, ή την πίνεις μόνιμα, ή έχεις πρόβλημα στον εγκέφαλο. Ποιος ξεκίνησε τα νταηλίκια; Ποιος ήταν πιο προκλητικός όλη αυτή την εβδομάδα; Και έχεις και τον άλλο να σου λέει, «στο ένας με έναν όμως τίποτα δεν έκαναν». Γιατί βρε μαλάκα ήταν επαγγελματίες και κατάλαβαν ότι αν κάνουν τίποτα χειρότερο δε θα βγαίνατε όρθιοι από εκεί. Γρόθε! Σας προστάτεψαν και δεν το κατάλαβες, πανίβλακα.

Σε σχέση με τον κόσμο και τις ψιλές που έπεσαν. Σιγά….θα ήθελε ο κόσμος να κάνει κακό και δε θα είχε ανοίξει μύτη; Μιλάει η παράγκα με τους πληρωμένους μπράβους που καίνε μαγαζιά, που έχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αγορασμένο το μισό πρωτάθλημα. Κοίτα να δεις η «Νομιμότητα» και ο «Άγιος γαύρος». Αυτοί, και η «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» που ξανασηκώθηκε, η οποία μην μπερδεύεσαι από το όνομα, Γερμανικά φύλα ήταν.

Εν τω μεταξύ, μου άρεσε και η δήλωση που έκανε ο τύπος «δηλαδή τι θα γινόταν αν βάζαμε και γκολ;». Εξαρτάται βλακάκο μου. Αν έπαιζες μπάλα, μάλλον τίποτα. Αν έβαζες γκολ στο 189^ο λεπτό (έτσι όπως έγινες θρύλος δηλαδή) τι περίμενες να γίνει; Της καργιόλας! Ακόμα και εγώ που έχω να πάω σε ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός από το 1989-1990 (4-1) θα κατέβαινα.

Εν τω μεταξύ, σκέψου ότι παρά το γεγονός ότι κάτι ωραίες στατιστικές έρευνες σε σχέση με τις κίτρινες και κόκκινες κάρτες αποδεικνύουν τα αυταπόδεικτα, φαντάσου να ήταν οι γαύροι στη θέση μας τι θα γινόταν. Εδώ τώρα, που ομολογουμένως φέτος έπαιξαν καλύτερη μπάλα και το πρωτάθλημα το πήραν δίκαια, και φέρθηκαν σαν ούγκαλοι. Φαντάσου τι θα γινόταν να είχαν να δουν πρωτάθλημα μερικές δεκαετίες.

Όσο «μεταρρυθμίστηκε» η Ελλάδα όλα αυτά τα μαύρα χρόνια από την «κυβέρνηση», τους νταβατζήδες και τους «εργαζόμενους», άλλο τόσο εξυγιάνθηκε το ποδόσφαιρο από το Κράτος που λέγεται Ολυμπιακός.

Και κάτι τελευταίο για να κλείσω, γιατί αρχίζω και τσατίζομαι και θα χαλάσει η διάθεσή μου. Παρακολουθούσα σε forum τις οπαδικές αντεγκλήσεις. Εκτός από τα βρισίδια (είπαμε, είμαστε γαμιάδες ως λαός, δεν κατουράει κανένας) ξέρεις μεταξύ άλλων τι ανάφεραν οι γαύροι; Βούλγαροι,
Τουρκόσποροι, σύνορα στη Λαμία και ακόμα και όταν ένας οπαδός του Άρη μπήκε και είπε ότι θα χάσει ο Γαύρος τον είπαν Σκοπιανό! Κοίτα τα συνθήματα που φώναζε ΟΛΟ το γήπεδο τους, όχι μόνο μερικοί κάφροι. Είδες χιουμοράκι και πλακίτσα; Από πού στον πούτσο μπαίνουν τέτοιες λέξεις στο στόμα τους μου λες; Μετά, κάποιοι πιο ψύχραιμοι τρόλαραν ευτυχώς, ώσπου είδα έναν τύπο να εύχεται να βγάλει καρκίνο η μάνα του άλλου. Εκεί, με έπιασε μια μικρή ταχυπαλμία και το έκλεισα. Φρίκη. Είδα το ματς μόνο στα τελευταία 15 λεπτά, αν και δεν το απόλαυσα μπορώ να πω.

Έτσι λοιπόν, τώρα μπορώ να τα πω και με βίντεο.

ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ (Ολυμπιακός ΠΑΟΚ 2-1 στο κύπελλο)

http://www.youtube.com/watch?v=rndvq0OvenI

(Δες στο 0:42 μεταξύ άλλων)

Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στη Deutsche Telekom (βλέπε ΟΤΕ).

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ (ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός 1 – 0)

http://www.youtube.com/watch?v=c3uymsVqPdc

Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην PAOK TV.

(Στο 1:48, ω θαύμα, γιορτάστηκε η Ανάσταση).

Ας κάνουμε μια δημοσκόπηση, δημοκρατικά και ωραία, να δούμε σε ποιους άρεσε και σε ποιους όχι το κλίμα, με εξαίρεση τα νταηλίκια και τις παπαριές που έγιναν.

Ελπίζω τώρα τουλάχιστον, οι υπόλοιποι μεγάλοι σύλλογοι, με πρώτους τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ που θα συναντηθούν στον τελικό, να κάνουν ότι μπορούν για να δείξουν ΜΟΝΟ πολιτισμένη τρέλα και γιορτή. Και να γίνει Δίκαιος αγώνας και να κερδίσει ο καλύτερος (δηλαδή ο «Νόμιμα» πετσοκομμένος ΠΑΟΚ με 4-2). Άλλωστε, την επόμενη μέρα, πάλι τα ίδια προβλήματα θα έχουμε το 90% των πολιτών, δε θα αλλάξει και τίποτα. Μπορεί όμως να γίνει ένα μάθημα πολιτισμού προς όλους, εντός και εκτός. Θα στείλω αναλυτικό μήνυμα και στους δύο αν προλάβω για το πώς μπορεί να γίνει αυτό. Διδαχθείτε λίγο από τη Liverpool και την Manchester United. Γιατί ο γαύρος είναι πολύ απασχολημένος να μετράει τα φράγκα και τους τίτλους του και δεν προλαβαίνει.

Δε χρειάζεται άλλο ο τόπος μας πράγματα που χωρίζουν. Χρειάζεται πράγματα που ενώνουν, τα οποία τελικά αποδεικνύεται ότι είναι δυσανάλογα λιγότερα. Και αυτό είναι Ύβρις!

Άντε, Καλή Ανάσταση και στο Σύνταγμα

Σε περίπτωση που το δει κανένας εισαγγελέας το προηγούμενο και πάει το μυαλό του στο κακό.

Κύριε Εισαγγελέα μου, αφενός δεν έχω πειράξει κανέναν. Χιουμοριστικό μήνυμα είναι, όπως χιούμορ μου κάνουν οι τύποι που έχουν τοποθετηθεί «Δημοκρατικά» εκεί. Οπότε αν έχεις δώσει Όρκο να υπηρετείς τη Δικαιοσύνη, αφενός, είσαι Αδελφός μου οπότε διάβασε προσεκτικά τις καταγγελίες που έχω κάνει ενυπόγραφα πρώτα. Αν είσαι δούλος κάποιας ιεραρχίας ή διορισμένος στην «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» από κόμματα ή άλλους εξουσιάζοντες, στον πούτσο μου σε γράφω κιόλας. Το ότι με βάζουν να παίρνω δάνειο για να παίρνεις εσύ και οι υπόλοιποι μισθό, προσβάλει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα μου πλέον, αν και δεν έχει μείνει τίποτα όπως κατάλαβες.

Άσε που παράνομα, και καταχρηστικά, ονομάζεται πλατεία Συντάγματος η συγκεκριμένη στην οποία βρίσκεται το «Κοινοβούλιο» του οποίου οι εκλεγμένοι προσβλητικά είναι 300 τον αριθμό. Στις Θερμοπύλες δεν ήταν μόνο 300 και δεν ήταν μόνο Σπαρτιάτες. Τι θα κάνουμε τώρα; 7.000 βουλευτές. Να τους πληρώσεις εσύ τότε. Άσε το άλλο. Πολλά έχω να σου θυμίσω από το Σύνταγμα, αλλά τα κρατάω για την ώρα που θα έρθει. Απλώς αναφέρω μόνο το ακόλουθο:

Μέρος Δεύτερο. Άρθρο 4 Παράγραφος 2.

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Που λες κύριε Εισαγγελέα μου, το θέμα υποχρεώσεις, είναι καιρός να το συζητήσουμε Δημόσια. Σε σχέση με μένα, γάμα τα κύριε Εισαγγελέα μου. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι όταν θα παίξει η σύγκριση με περισσότερους από το 90% και πλέον. Το να έχω ΜΟΝΟ υποχρεώσεις και κανένα Δικαίωμα στην πραγματικότητα, σημαίνει αυτόματα ότι έχουν καταλυθεί τα πάντα. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό, έτσι; Χούντα λέγεται κύριε Εισαγγελέα μου αυτό, ή ακόμα καλύτερα Τυραννία.

Σου δίνω το Λόγο της Τιμής μου, ότι αν συνεχιστεί αυτό το πράγμα, μόνο ένα 10%, βαριά 20% θα μπορούν να ζούνε σαν άνθρωποι στο ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ. Οι υπόλοιποι, θα ζούμε χειρότερα από σκλάβους. Εντελώς ειρηνικά, είναι αδύνατον να γίνει κάτι προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας. Μύτες, θα πρέπει να ανοίξουν, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει κανένας νεκρός.

Και για να μη νομίζεις, πάρε και αυτό το τραγουδάκι που στον τίτλο του λέει:

Heaven can Wait. Πρόσεξε τους στίχους λίγο.

http://www.youtube.com/watch?v=Ni4R_4aga_c

I don’t own the song and the video and I am not getting any money for playing it.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ κύριε Εισαγγελέα μου.

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Αυτό το μήνυμα για αυτούς που έφυγαν

Σήμερα που λες διαδίκτυο, είναι Μ. Παρασκευή. Και για αυτό όπως θα ακούς, χτυπάει η καμπάνα πένθιμα. Σήμερα λοιπόν, είναι η ημέρα που όσοι έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους τρώνε λίγο παραπάνω ζόρι.

Εγώ φυσικά, δε θα μείνω σε εθιμοτυπικού τύπου μνημόσυνα. Θα σου πω μερικά πράγματα, για να θυμάσαι εκεί στο μέλλον, όταν ο κόσμος θα είναι πιο ανθρώπινος.

Που λες λοιπόν καλό μου διαδίκτυο, έφυγε αρκετός κόσμος νωρίτερα από όσο θα έπρεπε. Σίγουρα, οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και δεν μπορούμε να δεχθούμε την ιδέα του θανάτου και για αυτό τραβάμε ζόρι όταν χάνονται άνθρωποι, ιδιαίτερα όταν χάνονται άδικα και πριν την ώρα τους.

Αντίθετα λοιπόν με αυτά που θα δεις γραμμένα από τα «επίσημα» στοιχεία, οι άνθρωποι που έφυγαν ήταν πολύ περισσότεροι από αυτούς που βλέπεις στις στατιστικές.

Ξέρεις ποιος είναι ο βασικός λόγος από τον οποίο πεθαίνει ένα μεγάλο ποσοστό; Η περηφάνια διαδίκτυο. Και ξέρεις γιατί; Γιατί πολλά μπορούμε να καταλογίσουμε στην προηγούμενη γενιά για το χάλι που ζήσαμε και που ζούμε τώρα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να τους φτάσουμε στο θέμα δουλειάς και στο τι ήταν διατεθειμένοι να κάνουν για να προστατέψουν τα παιδιά τους. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που αυτά μεγάλωσαν με κάποιες αξίες.

Για αυτό το λόγο λοιπόν, πολλοί από αυτούς που έφυγαν, και επειδή ακριβώς στη ζωή τους έμαθαν να είναι χρήσιμοι, μόλις κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να είναι χρήσιμοι ή ότι είναι βάρος, ή έφυγαν από ασθένειες που δε θεραπεύονται, ή αυτοκτόνησαν. Δηλαδή πρώτα στερήθηκαν για δεκαετίες ολόκληρες, και μετά αισθάνθηκαν ότι δεν είναι «χρήσιμοι». Έχει Μεγαλείο αυτό καλό μου διαδίκτυο. Και δυστυχώς, ούτε η «Νομιμότητα» μπορεί να τους φέρει πίσω, ούτε η Δικαιοσύνη.

Καλά θα κάνεις λοιπόν διαδίκτυο, να δεις σε κάποιες περιπτώσεις, εκεί, όταν οι ώρες μοιάζουν αιώνες, λίγο πριν το τέλος, σε τι συνθήκες φεύγουν οι κοινοί θνητοί, ξέρεις, οι ανώνυμοι όπως λένε και τα ΜΜΕ. Τώρα αν δεις σκηνικά που να θυμίζουν Β’ Παγκόσμιο πόλεμο στον κατά τα άλλα 21^ο αιώνα, μην εκπλαγείς. Είναι ξέρεις, αυτά τα μικρούλια μυστικά, τα οποία τα βιώνουν μόνο όσοι τα ζουν στην πραγματικότητα, και όχι όσοι ζουν μέσα στο Matrix.

Και εκτός των άλλων, υπάρχουν και ακόμα πιο δύσκολες περιπτώσεις κατά τις οποίες γονείς χρειάστηκε να θάψουν τα παιδιά τους, πράγμα δυσθεώρητα δύσκολο. Αυτό που λένε χαρακτηριστικά στον τόπο μας «ούτε στον εχθρό σου αυτό». Μεγαλοψυχία λέγεται αυτό διαδίκτυο.

Τώρα λοιπόν που λες καλό μου διαδίκτυο, πάνω στους τάφους τους, όλοι οι βασικοί υπεύθυνοι, κάνουν πάρτυ, μην κοιτάς που μπορεί τώρα να τους δεις να ανάβουν κεριά και να το παίζουν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία. Αυτοί δεν κατάλαβαν και δε θα καταλάβουν κανενός είδους κρίση γιατί ποτέ δε ζούσαμε στον ίδιο τόπο, ποτέ δεν πήγαμε στα ίδια σχολεία και νοσοκομεία, ήταν μάγκες και αλάνια όχι μπούφοι σαν και εμάς, δε θα πληρώσουν τίποτα ποτέ και πίστεψέ με, αν χοντρύνει κι άλλο το πράγμα θα είναι οι πρώτοι που θα την κοπανήσουν, όσοι δεν την κοπάνησαν ήδη.

Και για αυτό λοιπόν, δεν μπορώ και δε θα δεχθώ κανενός είδους συγνώμη από κανέναν πούστη και από κανένα κάθαρμα εντός και εκτός αν δε δω ειλικρινή και έμπρακτη μεταμέλεια. Δεν ελπίζω σε αυτούς. Ελπίζω μόνο στα παιδιά τους, καθώς σε πολλές περιπτώσεις βγήκαν αξιόλογοι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν σαν άνθρωποι.

Εξάλλου, και μιας και είναι η μέρα τέτοια, καλό είναι να θυμηθούν όλοι το:

Μάχαιρα έδωσες μάχαιρα θα λάβεις, αν και ακόμα παλιότερα στον Αισχύλο είχε ειπωθεί «Παισθείς έπαισας» (Πληγήν έδωσες, πληγήν έλαβες) και στον Αγαμέμνων «Τύμμα τύμμασι τίσαι» (την πληγή με πληγή να την πληρώνεις).

Αφού λοιπόν πήραμε «Νομιμότητα» πρέπει να τους δώσουμε Δικαιοσύνη.

Όπως θα έχεις δει, από μουσικές, σου έχω πει και έχω βάλει τραγούδια από πολλά είδη, από jazz μέχρι metal και punk, και από Bob Marley μέχρι παραδοσιακά και ριζίτικα του τόπου μου. Τι να πω, όπου νιώσω Μεγαλείο το αφήνω να με πάει, δεν κάθομαι να υποκρίνομαι.

Έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές τον Ξυλούρη, και θα το ξανακάνω φυσικά. Για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος όμως είναι ότι η φωνή του ήταν σύμβολο Αντίστασης που την ένιωθαν παλιά όσοι άνθρωποι ζητούσαν Δικαιοσύνη και Δημοκρατία. Έτσι και τώρα λοιπόν, αυτά ζητάω και εγώ και επειδή δεν υπάρχει κανένα κόμμα που να τα ζητάει, δεν μπορώ να είμαι πουθενά. Πάω και μόνος μου όμως, δε γαμιέται. Δε σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχω κιόλας, έτσι; Τι, στην τηλεόραση και στο Matrix ζεις;

Πάρε λοιπόν ένα ακόμα που δεν είναι πολύ γνωστό.

http://www.youtube.com/watch?v=ii1PpPTwp90

Και εγώ για αυτό έφυγα Νικόλα μου. Γιατί η Δικαιοσύνη και η Αξιοπρέπεια είναι βαρετά πράγματα για τον εθελόδουλο ραγιά. Επειδή όμως μας έφυγες νωρίς, και επειδή τότε ήταν η πρώτη φορά που είδα τον πατέρα μου να κλαίει σα μωρό παιδί, μη νομίζεις ότι σε ξεχάσαμε κιόλας. Χαιρετίσματα δώσε στους δικούς μου.

Ο Χριστός σταυρώθηκε από τη «Νομιμότητα»

Δεν είναι καθόλου ειρωνικός ο τίτλος, ιδιαίτερα ανήμερα Μ. Πέμπτη. Είναι κυριολεκτικός και μεταφορικός ταυτόχρονα. Εξάλλου, τώρα με ξέρεις νομίζω, δεν είναι του χαρακτήρα μου να κάνω αστεία που σχετίζονται με μαρτύριο.

Όπως καταλαβαίνεις, το τι έγινε τότε και τι έφτασε στα αυτιά σου, είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Εκτός και αν είσαι τόσο ηλίθιος να πιστεύεις ότι επί δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια όλων των ειδών οι εξουσίες και ολιγαρχίες είπαν και έγραψαν τα πράγματα όπως έγιναν και όχι όπως τους βόλευε. Αν είσαι τόσο στόκος, δες ας πούμε τι λένε τα ΜΜΕ τώρα, 2014, την εποχή του διαδικτύου, και πώς είναι η πραγματικότητα. Η κάθε λογής τυραννία, αυτό που ήξερε να κάνει, είναι να ξαναγράφει την ιστορία όπως τη βόλευε. Και τα κόμματα, το ίδιο κάνουν. Αυτό τι σημαίνει, ότι δεν έγινε και τίποτα;

Και επειδή ο Σταυρός του Μαρτυρίου, εκτός από συγκινητικός, έχει πάντα ιδιαίτερο συμβολισμό στις ψυχές των ανθρώπων, σε ρωτάω και σκέψου απλά. Ήταν ή δεν ήταν δολοφονία μέσω της «Νομιμότητας»; Νόμιμα και ηθικά, σύμφωνα με τους τότε Νόμους της τότε εξουσίας και της τότε θρησκείας έγιναν όλα. Ήταν Δίκαιο αυτό;

Άσε που θίχτηκαν πολλά «κεκτημένα». Σου λέει ο άλλος, «τι, για τη Βασιλεία των Ουρανών μιλάει; Και εμείς, οι Πάνσοφοι, οι Εκλεκτοί του Θεού τι κάνουμε, τζιτζίκια πεταλώνουμε;».Είχες εκεί και τους Ρωμαίους, οι οποίοι πολλές φασαρίες με το ντόπιο παπαδαριό δεν ήθελαν να έχουν και να το αποτέλεσμα. Άσε που και οι τότε «εργαζόμενοι», θα είπαν «φέρνει τίποτα αυξήσεις στους μισθούς μας ο Δάσκαλος; Όχι. Ε, τότε, κάνε τα στραβά μάτια και ρίξε το φταίξιμο στην κυβέρνηση. Μετά μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε, για να πάρουμε καμιά αύξηση, να βάλουμε τα παιδιά μας στο Δημόσιο κλπ.».

Περιττό να πω, ότι παρότι με το θέμα Ανώτερη Δύναμη, έχω ένα θεματάκι και κάτι προβληματάκια βλέποντας τον κόσμο όπως είναι στην πραγματικότητα, το παραδέχομαι, σέβομαι και αισθάνομαι τα καλύτερα των συναισθημάτων μου όταν βλέπω ανθρώπους που πιστεύουν αλλά ταυτόχρονα ζουν με βάση την πίστη τους. Έχουν Αγάπη στο βλέμμα τους, ξέρουν τι θα πει Δίκαιο, και έχουν άμεση σύνδεση με το Σύμπαν όλο μέσω της πίστης τους. Και για αυτό, παρότι έχω πολλά να χώσω, δε θα το κάνω σεβόμενος τις μέρες και αυτούς.

Θα πρέπει όμως να σου ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα, ώστε να γνωρίζεις, μη βγάλεις λάθος συμπεράσματα ακούγοντας τον κάθε μαλάκα, που αντί να κλάνει μιλάει.

Δεν έχω δηλώσει δούλος κανενός Θεού, ούτε του Δία, ούτε του Παν, ούτε του Πήτερ Παν και φυσικά ούτε του Διαβόλου (φτου – φτου γαμώ τη γκαντεμιά μου). Και φυσικά, ούτε του Μεγάλου Αρχιτέκτονα, καθότι ως μηχανικός, ήξερε από μίζες και τέτοια. Εξάλλου τόσο σκατά, μόνο μηχανικός θα μπορούσε να τα είχε κάνει. Αν ήταν Μεγάλος Επιστήμονας, θα τους είχε σκεφτεί όλους. Άσε που παρότι υπάρχει τεράστια Σοφία και Αρμονία γύρω μας, μέσα μας αλλά και στο έξω μας, εξουσία έχουν μόνο οι ψυχοπαθείς, καθότι όπως καταλαβαίνεις, όσοι δεν έχουν Συνείδηση, δεν έχουν και ενδοιασμούς και ανεβαίνουν πιο γρήγορα σε όλα. Αυτά είναι γνωστά να μου πεις, αλλά μάλλον όχι από όλους, ούτε καν από την πλειοψηφία από ότι βλέπω.

Τώρα του να είσαι σκλάβος μια ζωή, περιμένοντας την καλύτερη μετά, δε μου κολλάει ρε συ διαδίκτυο. Μάλλον χειραγώγηση μυρίζει το πράγμα. Από την άλλη, το ακόμα χειρότερο ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας, σε καμία περίπτωση δε μου ταιριάζει επίσης. Και ξέρεις γιατί στο λέω; Κρίνοντας από τον εαυτό μου και από αυτά που έχω ζήσει, οι πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου κατά τις οποίες ένιωσα Μεγαλείο, δεν είχαν σχέση με τα φράγκα ή την «καλή ζωή». Είχαν σχέση με άλλα. Είμαι λίγο περίεργος, το ξέρω. Βέβαια αυτό δε σημαίνει, ότι δεν ελπίζω να πιάσω κανένα λαχείο ή τίποτα τέτοιο (μην ξεχνάς, άνθρωπος είμαι και έχω ελαττώματα, θέλω να κάνω μια φάρμα να έχω ζώα και γενικά να φύγω πιο έξω).

Θα σου πω όμως γιατί, ως πειραματικός επιστήμονας και ως άνθρωπος έχω πρόβλημα με τη λέξη δούλος. Σκέφτομαι λοιπόν με το φτωχό μου το μυαλό «θέλω να είμαι δούλος κανενός;». Και η απάντηση φυσικά είναι ΟΧΙ. Η επόμενη ερώτηση που κάνω με το φτωχό μου το μυαλό πάλι είναι «αφού δε θέλω να είμαι δούλος κανενός, είναι Δίκαιο να θέλω να είναι δούλοι άλλοι για μένα;». Και η απάντηση φυσικά είναι επίσης ΟΧΙ. Και μετά έρχεται η καλύτερη ερώτηση που λέει «αφού λοιπόν ούτε θέλω να είμαι δούλος, ούτε θέλω να είναι δούλοι μου άλλοι άνθρωποι τότε πώς στον πούτσο το οτιδήποτε Ανώτερο με θέλει Δούλο;». Και τελειώνει εκεί λοιπόν ένα από τα μεγαλύτερα, προαιώνια ερωτήματα. Και να φανταστείς, ότι οι περισσότεροι περνούν τις ζωές τους και ψάχνουν ακόμα. Στείλε αυτή την παράγραφο για να μην παιδεύονται οι άνθρωποι τζάμπα.

Τώρα σωστά θα μου πεις, «έχεις τη Σοφία, τη Γνώση, και τη Δύναμη να καταλάβεις τις βουλές του Κυρίου, ή της όποιας Ανώτερης Δύναμης πιστεύει ο καθένας;», και θα σου πω και εγώ «μάλλον όχι, αλλά αφού αυτά τα λίγα που γνωρίζω μπορώ να τα μεταδώσω σε ανθρώπινα όντα ανεξαρτήτως ηλικίας, χώρας, χρώματος, θρησκείας και φυλής, ακόμα και σε ζωάκια σε μερικές περιπτώσεις, τότε έχω το Δικαίωμα να ζητάω να μου αποκαλύπτεται το Μεγαλείο του για να μπορώ να το μεταλαμπαδεύσω με τη σειρά μου και εγώ, μήπως μπορέσω να βάλω ένα μικρό λιθαράκι για να καλυτερέψει ο κόσμος όλος».

Η Αλήθεια που λες καλό μου διαδίκτυο, είναι ότι μου φανερώθηκε πολλές φορές το Μεγαλείο. Αλήθεια όμως είναι, ότι συντριπτικά περισσότερες μου αποκαλύφθηκε το Μαρτύριο. Και επειδή γνωρίζω, ότι όταν κάποιος που δεν έχεις πειράξει σε βασανίζει και χαίρεται είναι ψυχοπαθής, διαφωνώ με κάποια πραγματάκια της Διδασκαλίας. Λυπάμαι. Και στην ύστατη ώρα, όρθιος θέλω να είμαι να τα πω με το νι και με το σίγμα.

Βέβαια, και για να επανέλθουμε λίγο στο Μαρτύριο της Σταύρωσης και τη «Νομιμότητα», θυμήσου λίγο τι ειπώθηκε για τους γραμματείς και τους φαρισαίους. Θυμήσου τι ειπώθηκε και τι έγινε στο Ναό του Σολομώντα, όταν ο Χριστός είδε το εμπόριο γύρω από το θέμα Πίστη και της Εξουσίας που αυτή επέβαλε. Κατάλαβες; Μην τα θυμόμαστε μεμονωμένα και όπως μας συμφέρουν κάποια πράγματα.

Πάντως με βάση τη «Νομιμότητα» που ίσχυε εκείνη την εποχή, έγιναν όλα όπως πρέπει. Τελικά τι έγινε όμως; Αποδόθηκε Δικαιοσύνη από την τότε εξουσία; Αρχίδια. Δικαιοσύνη αποδόθηκε στο πέρασμα των αιώνων μέσω της Πίστης, και κατά κύριο λόγο της Ελπίδας του Μεγαλείου της Ανάστασης.

Για αυτό σου λέω πολλές φορές, άλλο «Νομιμότητα» και άλλο Δικαιοσύνη.

Τώρα λοιπόν που λες αγαπητό μου διαδίκτυο, έπεσε Σταύρωση σε όλους τους Τίμιους ανθρώπους στη χώρα μας. Και αφού έπεσε το Σταύρωμα από τους εδώ γαμιάδες και πετυχημένους παντός «ιδεολογίας» καιρού και τύπου, ήρθαν και οι απέξω και έφεραν τα υψηλής τεχνολογίας καρφιά για να βεβαιωθούν ότι θα μείνουν πάνω στο Σταυρό. Και ξέρεις γιατί έγινε αυτό έτσι; Γιατί έτσι όλοι είναι ευτυχισμένοι. Οι ψυχοπαθείς της εξουσίας και οι υπηρέτες τους, γιατί έχουν σαν παράδειγμα να δείχνουν και να λένε «αυτά έλεγε και αυτός και κοίτα τι έπαθε, τα ήθελε ο κώλος του» ώστε να φοβούνται τα ανθρωπίδια, που είναι και η πλειοψηφία όπως κατάλαβες, μη χάσουν κάτι από το «μισθούλη» ή τα «κεκτημένα» τους. Οι πιο απλοί άνθρωποι, έχουν να φοβούνται το μαρτύριο, αλλά παρότι καταλαβαίνουν που είναι το Δίκαιο και το Άδικο να αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Και φυσικά, οι έμποροι των καρφιών να βγάζουν φράγκα για να γίνεται η ανάπτυξη. Τα καρφιά βέβαια, παράγονται αλλού και παράλληλα παίζει δάνειο στην επιχείρηση τους, βοηθούν και την ανάπτυξη των έξω έτσι.

Για αυτό λοιπόν, οι Τίμιοι άνθρωποι, αφού μάτωσαν που μάτωσαν και ανέβηκαν το Γολγοθά περνώντας το μαρτύριο, θα πρέπει να διαλέξουν. Ή να πεθάνουν στο Σταυρό πάνω περιμένοντας την Ανάσταση, ή να ξηλώσουν τα καρφιά και να τα επιστρέψουν πίσω με τους Νόμιμους Τόκους.

Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι Θεάνθρωπος. Θα πάρω το δεύτερο. Δηλαδή, τη Δικαιοσύνη.

Τέλος, σου μεταφέρω μια από τις πολύ όμορφες ρήσεις της Διδασκαλίας του Χριστού. Εκείνη που έλεγε:

 «Πίστευε και μη, ερεύνα».

Εμάς, μας το μετέφεραν παραπλανητικά ως:

 «Πίστευε, και μη ερεύνα».

Είδες τι έκανε ένα κόμμα σε μια πρόταση; Το πρώτο σου λέει «πίστευε ή μην πιστεύεις αλλά ερεύνα βρε γρόθε πρώτα, ξεκόλλα» ενώ το άλλο σου λέει «πίστευε αυτά που σου λέει η κάθε λογής εξουσία και μη ρωτάς τίποτα ποτέ γιατί θα σε πάρει ο διάολος». Σου γαμώ και το διάολο και εσένα μαζί, είναι η δικιά μου απάντηση στο δεύτερο, μην πω τίποτα χειρότερο μέρες που είναι.

Υπάρχει περίπτωση να είναι κανένας Δάσκαλος και να είπε το δεύτερο; Εεεεεεεεεεε;

Το πρώτο είναι Διδασκαλία και το δεύτερο είναι Εξουσία.

Διάλεξε, έχεις το Δικαίωμα.

Δημοψήφισμα για τον Έλεγχο του Δημοσίου Χρέους

Και μιας και πλησιάζει άλλο ένα πανηγύρι «Νομιμότητας» (βλέπε Ευρωεκλογές), για έναν ανύπαρκτο θεσμό (βλέπε Ευρωκοινοβούλιο) ο οποίος δεν είδε τόσο καιρό την παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μία ΟΛΟΚΛΗΡΗ χώρα μέλους του (βλέπε Ελλάδα), βλέπω ότι σφυρίζουν αδιάφορα οι εγκληματικές οργανώσεις (βλέπε κόμματα) που νομιμοποιούν με την παρουσία τους το λεγόμενο και ως Κοινοβούλιο.

Δεν έχω αυταπάτες, γνωρίζω ότι ζω υπό καθεστώς τυραννίας.  Ούτε έχω αυταπάτες για τη δολοφονική «Νομιμότητα». Κάθονται σα μαλάκες ορισμένοι, και ακόμα και τώρα προσπαθούν με λογικά επιχειρήματα να εξηγήσουν ή να διορθώσουν και καλά τα κακώς κείμενα. Ποια λογικά επιχειρήματα ρε μαλάκα; Ακόμα εκεί είσαι; Κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις ακόμα;

Για αυτό λοιπόν, για να πέσουν κι άλλο οι μάσκες, καθώς τώρα πλέον μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι δεν έχουν πέσει όλες, η αντίστροφη μέτρηση για την πτώση των τυράννων της ολιγαρχίας μπορεί να γίνει με αυτόν τον τρόπο.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Άνοιξε λίγο τα στραβά σου και διάβασε προσεκτικά. Έλεγχος του Χρέους ΟΧΙ λογιστικός έλεγχος του χρέους. Έχει διαφορά.

Ο έλεγχος θα πρέπει να γίνει από τουλάχιστον 1000 απλούς πολίτες με κλήρωση και όσους άλλους θέλουν να βοηθήσουν εθελοντικά. Και φυσικά όλα αυτά ΔΗΜΟΣΙΑ.

Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα γιατί δεν έχει τεθεί επίσημα. Ή μάλλον μπορώ, αλλά κάνω το μαλάκα τώρα για το καλό της κουβέντας και για να θεμελιώσω το επιχείρημα.

Αν δε γίνει, τότε είναι μερικές απλές ερωτήσεις που θα πρέπει να σκεφτεί ο καθένας, αν ο δούλος έχει ακόμα μια κάποια νοημοσύνη. Για τον εθελόδουλο, δεν έχω αυταπάτες, γιατί αυτός τα έπαιρνε, τα παίρνει και θα τα παίρνει και στη συνέχεια. Τριάκοντα αργύρια, αντίτιμο σιωπής.

Πόσο χρωστάς; Όσα σου είπαν, επειδή στο είπαν; Και αν σου πουν αύριο ότι τελικά δεν ήταν τόσο, αλλά το διπλάσιο, τι θα πεις; Ότι πει η «κυβέρνηση», η ΕΕ και το ΔΝΤ και οι «αγορές»;

Σε σχέση με τα χαμηλά επιτόκια που πληρώνουμε τώρα (λόγω «διάσωσης»). Χέσε με βρε μαλάκα. Είδες τι επιτόκια πληρώναμε εδώ και 200 χρόνια; Και για να μην πάμε τόσο πίσω, τι επιτόκια πληρώναμε λίγο πριν να μπούμε στο ευρώ; Με το που μπήκαμε, άλλαξαν και αυτά, ή μήπως «τιμήσαμε» την υπογραφή μας και μεταφέρθηκαν στις νέες συμβάσεις αλλά με σκληρό νόμισμα;

Για ποιο λόγο πρέπει να γίνει από απλούς πολίτες; Μα γιατί αυτοί θα το πληρώσουν. Και αν δεν μπορεί κανένας να εξηγήσει και αρχίσει τις νομικοοικονομικές παπαριές, τότε θα πρέπει να γίνουν άλλα πραγματάκια. Βασικά, κήρυξη πολέμου, κανονικά, με το Νόμο, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Σύνταγμα. Δηλαδή κάτσε, μου λες χρωστάω, δεν μπορώ να ρωτήσω, δεν μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί είναι τόσο, και τραγουδάνε πολλοί για τη «Δημοκρατία» και τη «Νομιμότητα». Εντάξει, η δημοκρατία, η λογική, η προστασία του Δημοσίου συμφέροντος και η Δικαιοσύνη, δεν ήταν το μεγάλο προσόν των Νεοελλήνων μέχρι τώρα, ΟΚ. Έτσι θα πάει; Και το δέχεσαι;

Άκου τώρα, πώς μια τόσο απλή, ηθική, δίκαιη και λογική ερώτηση μπορεί να χαθεί μέσα στο θόρυβο. Τα έχουν μελετήσει αυτά και ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ, και μην τους υποτιμάς. Δεν είναι άχρηστοι, είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Μπορεί να πεταχτούν αρκετοί και να πουν Διαγραφή του Χρέους, και να έχουν και αρκετά σοβαρά και Δίκαια επιχειρήματα. Η απάντηση σε αυτό, είναι «άντε βρε μαλάκα να μαζέψεις πρώτα όλα τα τρωκτικά από δημόσιο και «ιδιωτικό» τομέα, γιατί και να διαγραφεί, οι ίδιοι θα είναι πάλι που θα μου φορτώσουν τον επόμενο λογαριασμό και στη συνέχεια. Άντε να ψάξεις πώς τόσος κόσμος έχει την περιουσία που έχει και πώς την έκανε και τα ξαναλέμε. Άντε βρε γρόθε να δεις πώς μπήκε και πώς εξυπηρέτησε το Δημόσιο Συμφέρον ο «εργαζόμενος» και τα ξαναλέμε. Κάνε αυτά για αρχή, και μετά τα ξαναλέμε όταν έρθει η ώρα του τσαμπουκά. Μέχρι τότε, τραγούδα το ποιηματάκι, τους έπεισες, είδες;». Εξάλλου, δεν εμπόδισα κανέναν να πει τη δική του πρόταση. Ας κάνουν λίγο στην μπάντα, για να μιλήσει και κανένας άλλος, έλεος πια. Και μην ξεχνάς μαγκάκο μου, ότι εγώ δεν βγάζω λεφτά από τη συγκεκριμένη πρόταση, ούτε βγάζω φράγκα πουλώντας «ιδεολογία». Μαζέψου λίγο.

Άσε το άλλο. Γίνεται να παίξει κάτι τέτοιο (διαγραφή του χρέους) χωρίς κάποιου είδους πόλεμο; Εδώ για συμβάσεις μερικών εκατομμυρίων ευρώ και πέφτουν απειλές, έτσι θα σου χαρίσουν εκατοντάδες δις; Με μέτρο τα ναρκωτικά και η «ιδεολογία» παιδιά, με μέτρο. Από ένα σημείο και μετά, χαλάνε και δεν έχεις επαφή με την πραγματικότητα. Είσαι έτοιμος και αποφασισμένος να δεχτείς τις συνέπειες; Με τι βρε μαλάκα; Με απεργίες; Επομένως, βλέπεις, ότι με πρόσχημα ένα ψευτοτσαμπουκαλεμένο επιχείρημα, πέφτει γείωση. Ενώ ο τρόπος που σου λέω εγώ τους γειώνει εντός και εκτός, γιατί του λες του άλλου, ΟΚ, να δω τι χρωστάω, ποιος το πήρε και πώς χρησιμοποιήθηκε, και ότι βγαίνει από το λογαριασμό να το πληρώσω, ανθρώπινα, Δίκαια, και λογικά. Και φυσικά, το επόμενο βήμα είναι να ελέγξουμε εμείς το Δημόσιο Χρέος των άλλων, ξέρεις, των εργατικών και τίμιων εργαζομένων από τις άλλες χώρες, οι οποίοι αρχίδια δούλεψαν σε σχέση με το πώς και πόσο δούλεψαν οι γονείς μας, τουλάχιστον αρκετών από εμάς. Με την ίδια μεθοδολογία βέβαια.

Υπάρχουν αυτοί που θα πουν «Άρνηση του Δημοσίου Χρέους», οι οποίοι θα έχουν Δίκαιο και αν σκέφτονται με γνώμονα το Δημόσιο Συμφέρον, θα συνταχθούν με την πρόταση για τον έλεγχο του χρέους, για τον πολύ απλό λόγο, ότι δεν μπορώ να δεχθώ ένα χρέος αν δε μου πεις πόσο είναι, και πώς ξοδεύτηκε. Οι έντιμοι άνθρωποι θα πούνε να γίνει έλεγχος. Οι τζάμπα μάγκες θα πούνε τις γνωστές παπαριές και στην πραγματικότητα θα κάνουν ότι μπορούν για να μη γίνει ο έλεγχος, νομιμοποιώντας έτσι τους ολιγάρχες εντός και εκτός. Κάποιοι, είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι θα τα παίρνουν κιόλας για να κάνουν ότι μπορούν για να μη γίνει. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό, έτσι;

Με τον έλεγχο του χρέους, παύει αυτόματα και η υπάρχουσα εθελοδουλία, του «ότι πείτε, εσείς ξέρετε καλύτερα». Εγώ δε θυμάμαι να έχω υπογράψει κάτι τέτοιο. Έχω το δικαίωμα να ξέρω που χρωστάω και πόσο; Όπως αποδείχθηκε, όχι. Ε, για αυτό, κάνουμε ένα ωραίο δημοψήφισμα, το ψάχνουμε και τελειώνουμε. Εγώ θέλω να ξέρω, εσύ θέλεις;

Α, ξέχασα να πω κάτι βασικό. Επειδή στο σκαμνί, αν θριαμβεύσει η Δικαιοσύνη και όχι η Νομιμότητα, θα πρέπει να κάτσουν και αρκετοί των ΜΜΕ, είναι προφανές, ότι οποιαδήποτε αναφορά, υποτίμηση, γελοιοποίηση υπάρξει από ΜΜΕ, θα πρέπει να διώκεται ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΑ ως ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ, καθώς είναι θέμα ΥΨΙΣΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ. Εξάλλου, με λεφτά φορολογουμένων σώθηκαν, οπότε δεν είναι ώρα να μας το παίξουν «ιδιωτικός τομέας». Και μην ξεχνάμε, ότι αυτό που συνεχίζει να γίνεται αυτή τη στιγμή, μπορεί άνετα πλέον να χαρακτηριστεί ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Άσε που αν πέσουμε εμείς, θα πέσουν όλοι ένας προς έναν, και αντί για χώρες, θα υπάρχουν μόνο τράπεζες, εταιρείες και απολυταρχία. Πολύ μυαλό δε θέλει για να το καταλάβει κανένας.

Και επίσης, όπως είδες λέω και το τονίζω, ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ και ΟΧΙ Λογιστικός έλεγχος του Δημοσίου Χρέους. Δεν πληρώνουν το λογαριασμό λογιστές. Τον πληρώνουμε, αυτοί που τον πληρώνουμε, δηλαδή αυτοί που τον πληρώναμε μια ζωή. Αυτός που πληρώνει, αυτός πρέπει να ξέρει πρώτος από όλους, ούτε η «Νομιμότητα» ούτε οι «επιτροπές» πάσης φύσεως.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Άσε που έτσι, θα πέσουν και οι μάσκες των «κομμάτων». Εκεί θα δούμε ποιοι θα πούνε ναι, και ποιοι θα προσπαθήσουν «προς όφελος του λαού» να γενικολογούν γύρω από αυτό, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό, ξέρεις, του στυλ «αυτά τα λένε οι κομμουνιστές, ή αυτά τα λένε οι φασίστες» και οι γνωστές παπαριές.

Είμαι υπέρ της Δημοκρατίας, και είμαι υπέρ της ανθρώπινης και αξιοπρεπούς διαβίωσης. Και θέλω:

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.

Λέω δημόσια ΝΑΙ, να γίνει ο έλεγχος και θέλω να ξέρω. Εσύ;

Τι δεν καταλαβαίνεις;