Τα γκιαούρια διακοπάρουν

Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο σε αυτούς που όπως και εγώ δε θα μπορέσουν να κάνουν διακοπές για άλλη μια χρονιά. Έκανα ένα διήμερο και εύχομαι να κάνω άλλο ένα, κάπου κοντά κλασσικά. Και το ίδιο σου εύχομαι και εσένα αν δε σε παίρνει για κάτι άλλο.

Που λες αδερφέ, είμαστε στη φάση που οι γκιαούριδες κάνουν διακοπές. Ξέρεις, εξοχικό και έτσι για πολύ μεγάλο μέρος του «λαουτζίκου», αυτού του κλαψομούνη που δέχθηκε ότι είμαστε όλοι διεφθαρμένοι και κλέφτες. Μπορεί λόγω της ημέρας, κάποιοι να ζητούν τη βοήθεια του Μεγαλοδύναμου και της Μεγαλόχαρης, μην τυχόν πέσει η κυβέρνηση και έχουν τίποτα τρεχάματα με εφορίες, φυλακές και τέτοια στην καλύτερη. Αν και σε μια χώρα εθελόδουλων, δε χρειάζεται η βοήθεια του Μεγαλοδύναμου. Μερικά χρεοκοπημένα ΜΜΕ και μια κοινωνία που το φιλοτομαρισμό τον έχει κάνει θρησκεία φτάνει. Άσε που δεν υπάρχει και το αντίπαλο δέος.  Γιατί για κάτι τέτοιο, το δέος θα χρειαστεί όπλα, στρατό, Δικαιοσύνη και Δημοκρατία. Είδες να τα ζητάει κανένας από τους γνωστούς αυτά; Εννοώ όλο το συνδυασμό μαζί, όχι τα επιμέρους χώρια. Μπλα…μπλα…μπλα…και αναλύσεις επί αναλύσεων.

Πάντως θα σου παραδεχτώ κάτι. Ήμουνα για πολλοστή φορά αφελής. Είναι χαρακτηριστικό των επιστημόνων αυτό, οπότε μη βιαστείς να με κακολογήσεις. Σαν άνθρωπος σκέφτομαι. Μάλλον έχω πρόβλημα στο λογισμικό μου. Πίστευα ότι δε θα σκατέψει τόσο το σκηνικό στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ και σε τόσα άλλα μέρη λιγότερο γνωστά. Όταν κυβερνούν ψυχοπαθείς όμως αυτό ξέρουν να κάνουν καλά. Να βγάζουν τη δικιά τους ψυχασθένεια στον έξω κόσμο, λες και δεν έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο τα ίδια προβλήματα, σε διαφοροποιημένη βέβαια αναλογία. Και για αυτό, μόνο ψυχοπαθείς τους καταλαβαίνουν.

Εδώ σε εμάς, η σιωπηλή γενοκτονία συνεχίζεται. Μπορεί να μην είναι τόσο εντυπωσιακά απάνθρωπη όπως στην Παλαιστίνη ας πούμε, αλλά γίνεται μάγκα μου. Μιας και είπα Παλαιστίνη, ελπίζω να κατάλαβες τι παίζει, έτσι; Κάποιοι τα παίρνουν (από πού άραγε…χέσε με κιόλας) και καθοδηγούν άλλους που λόγω πίστης, αντίστασης ή ακραίων συνθηκών διαβίωσης προτιμούν να πεθάνουν. Δηλαδή, αν είσαι τόσο μαλάκας που μπορεί να πιστεύεις ότι κάποιος που προσπαθεί να βοηθήσει το λαό του κρύβει βόμβες και ρουκέτες σε σχολεία και νοσοκομεία δίνοντας έτσι το ερέθισμα να γίνει η γενοκτονία του λαού του τότε πρόσεξε φίλε μου, τα εγκεφαλικά σου κύτταρα έχουν αρχίσει να αυτοκτονούν. Έτσι λοιπόν, «νόμιμα» οι άλλοι κάνουν μια γενοκτονία. Βέβαια, μην ξεχνιέσαι, το τι εγκλήματα γίνονται και λίγο πιο κάτω από εκεί δεν το βλέπεις και δεν το ακούς. Είναι ξέρεις από αυτά τα βαρετά πράγματα που έχεις συνηθίσει. Πείνα, ασθένειες, εξαθλίωση, ξέρεις, αυτά που σου φαίνονται λογικά, ενώ δεν είναι καθόλου παλικάρι μου.

Ενώ σε εμάς εδώ, τα πράγματα είναι πιο απλά. Για δες πόσοι έχουν δύο παιδιά και πλέον. Δύο γενιές και γεια σας. Τα παιδιά των βουλευτών, των λεφτάδων και των δημοσίων υπαλλήλων θα μείνουν. Όπως στη γερασμένη και γερμανισμένη Ευρώπη. Η ζωή είναι μικρή σου λέει. Που καιρός για αγάπες, θυσίες, ευθύνες, υπομονή και τέτοια άσχημα πράγματα. Άσε που να μου το θυμηθείς, ότι κάποιες μελέτες θα βγουν από κάτι «επιστήμονες» που θα αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει αγάπη και ότι όλα γίνονται με βάση το συμφέρον. Όχι βέβαια ότι δε συμβαίνει και αυτό, αλλά άντε γαμήσου κιόλας. Επειδή είσαι ανίκανος εσύ λόγω ψυχασθένειας να νιώσεις, δε σου φταίμε οι υπόλοιποι που τα έχουμε ζήσει αυτά, ΟΚ;

Θυμάσαι τι σου είχα πει πριν καιρό. Λεφτά δώσε και τα έχουνε ξεχάσει όλα. Φαντάσου ρε φίλε ότι όλα αυτά γίνονται και χωρίς να τους δώσουνε λεφτά. Δεν πίστευα με τίποτα ότι θα το κατάφερναν τζάμπα αυτό. Ο μέσος γκιαούρης που λες, κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ακόμα. Γνωρίζει ότι δεν έχει πατρίδα πλέον, αλλά στα αρχίδια του. Και πατρίδα μάγκα μου, δεν είναι το κράτος, η κυβέρνηση και το «Δημόσιο» που ποτέ δεν ήταν Δημόσιο και ποτέ δε θα είναι καθώς ποτέ και πουθενά δεν υπήρχε Δημόσιος έλεγχος. Και αυτό το έφαγε ο ραγιάς. Τέτοιο μουνόπανο έχει φτάσει να γίνει. Να το λένε κλέφτη και απατεώνα και να το δέχεται. Και το δέχεται γιατί είναι φίλε μου. Δεν ξέρει ο ραγιάς τι θα πει αξιοπρέπεια και δεν αγαπάει τη Δικαιοσύνη. Αγαπάει το τομάρι του μόνο.

Εν τω μεταξύ, άσε το άλλο. Θυμάσαι που σου είχα πει ότι έκανα την αίτηση για το «κοινωνικό μέρισμα». Θυμάσαι; Σου έχουν κλέψει σε κρατήσεις εφορίες και χίλια δυο πάνω από 100.000 ευρώ, και σου δίνουν 500 ευρώ ρε μαλάκα και το λένε «κοινωνικό μέρισμα». Καταλαβαίνεις για τι είδους ρεμάλια μιλάμε έτσι; Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται και ο ΕΝΦΗΑ. Πόσο λες; 550 ευρώ ρε φίλε!

Το έπιασες; 500 ευρώ μέρισμα και 550 ευρώ φόρος για τα σούπερ ακίνητα που έχω στην κατοχή μου. Έλα μια βόλτα να τα δεις αν δε με πιστεύεις για να καταλάβεις, δε σου κάνω πλάκα, μακάρι να σου έκανα.

Για αυτό που λες, ετοιμάζω τη μία και μοναδική αγωγή για αρχή που θα τα έχει όλα μέσα. Δε θέλω τη βοήθειά σου, κράτα τις δυνάμεις σου γιατί θα χρειαστούν. Θέλω μόνο εσύ που με ξέρεις, να τα βλέπεις και να τα θυμάσαι. Γιατί εγώ πλέον, δεν εύχομαι άλλο να λυθούν ήσυχα και όμορφα τα πράγματα. Με ψυχοπαθείς, δεν μπορείς να τα βάλεις με Δικαιοσύνη του πούτσου, σαν αυτή που έχουμε εδώ. Με ψυχοπαθείς, μπορείς να τα βάλεις με τα αντίστοιχα ιδρύματα, αν είσαι σε πολιτισμένη χώρα, ή αν είσαι όπως εδώ, μια τριτοκοσμική χώρα με λευκούς κατά πλειοψηφία κατοίκους με άλλους τρόπους, αντίστοιχους των εγκλημάτων τους. Άλλα είναι τα θέλω μου πλέον.

Θέλω να γαμηθούν τα σπίτια τους και αν τα παιδιά τους βγήκαν το ίδιο μπάσταρδα το ίδιο και αυτά.

Θέλω να βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους και να γνωρίζουν ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα γυρίζουν πίσω.

Θέλω να χρειάζονται γιατρό και να φοβούνται να παν στο νοσοκομείο γιατί θα είναι πιο επικίνδυνο από την ασθένειά τους.

Θέλω να πάνε στην ιδιωτικοποιημένη παραλία να κάνουνε μπάνιο και να πνίγονται στα απόβλητα που έχει πετάξει το all inclusive ξενοδοχείο δίπλα, που είναι και ξένων συμφερόντων.

Θέλω να μιλάνε και να περνάνε πουλιά που έχουν χάσει τις φωλιές τους γιατί τα δέντρα έγιναν ανεμογεννήτριες ή ξενοδοχεία ή μεταλλεία και να χέζουν στο στόμα τους.

Θέλω να μπούνε στα σπίτια τους κλέφτες και να καλούν την αστυνομία και να μην πηγαίνει κανένας.

Θέλω να τρώνε ξύλο μέχρι λιποθυμίας όταν λένε τη λέξη πατρίδα. Μιλάμε ξύλο τώρα, όχι σφαλιαρίτσες. Αυτό που λέγαμε τις καλές εποχές βρωμόξυλο. Αν περιμένεις αυτό να το κάνουμε φασιστομπούληδες, τράβα μια μαλακία να χαλαρώσεις.

Θέλω να ακούω σφαίρες να κροταλίζουν όταν αναφέρουν τη λέξη Δικαιοσύνη, αν και όπως θα είδες, δεν την αναφέρει κανένας πουτάνας γιος τη λέξη, ούτε εδώ αλλά ούτε και στην Ευρώπη των «λαών». Ναι μην νομίζεις, δεν είμαστε μόνο εμείς για τον πούτσο, είναι και οι υπόλοιποι. Γιατί η μάνα του Ευρωπαίου ήταν η μεγαλύτερη πουτάνα της ανθρωπότητας στη σύγχρονη ιστορία. Είχε την ευκαιρία να γεννήσει πολιτισμό, επιστήμη, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, δημοκρατία και έναν ειρηνικό, ανθρώπινο κόσμο και γέννησε αντ’ αυτού κακομαθημένα μπάσταρδα που νομίζουν ότι η ζωή τους αξίζει περισσότερο από των άλλων, των απλών ανθρώπων που δε θα ακουστεί ποτέ η φωνή τους. 

Θέλω να δω «δημοσιογράφους» με εφημερίδες και υπολογιστές στον κώλο τους μέσα βαθιά. Και για κάποιους και υπολογιστές γιατί ο πάτος τους χωράει πολλά.

Θέλω να δω «εργαζόμενους» που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, και δεν ξέρουν πώς είναι να ψάχνεις δουλειά μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Όχι απλώς φτώχια, ακραία φτώχεια, τριτοκοσμικού τύπου.

Θέλω να δω γιατρούς που ζητούν φακελάκια για να χειρουργήσουν να ψοφολογάνε σε ένα νοσοκομείο του πούτσου που δε θα δουλεύει κανένας μέσα.

Θέλω να δω καθηγητές πανεπιστημίου που στο κοινωνικό σύνολο μέσω της γνώσης και της επιστήμης δεν προσέφεραν τίποτα ως λύση να είναι στην ουρά για ένα μεροκάματο και όποτε διαμαρτύρονται να τις αρπάζουν και να το βουλώνουν.

Θέλω να δω παπαδαριό που την υπόθεση Θεός την έκανε μπίζνα να κρέμεται από τα γένια του και από κάτω να είναι παλούκια και να έχει να διαλέξει από την μετάνοια και την Αγάπη η το παλούκωμα στον κώλο.

Θέλω να δω όλους αυτούς που μέσω του Κράτους, των κομμάτων και της κατάχρησης εξουσίας  που έκαναν έζησαν ζωή χαρισάμενη να βλαστημήσουν την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκαν και να φοβούνται να κυκλοφορήσουν στο Φως. Από τον μπάτσο και το βουλευτή, το δικαστή και τον εισαγγελέα που τα έπαιρνε, μέχρι και το τελευταίο κωλοτρυπίδι που ζητούσε γρηγορόσημο στην κάθε κωλουπηρεσία που βασάνιζε τον κόσμο που δεν ήθελε να πληρώσει γαμησιάτικα. Το κάθε μαλακομπούκωμα που ποτέ δεν είδε τίποτα στην υπηρεσία των «εργαζομένων» να τελειώνει σαν εξαθλιωμένο κάθαρμα, γιατί αυτό ήταν και έτσι πρέπει να πάει.

Θέλω να δω απατεώνες, τραπεζίτες και όλα τα golden boys τους, μαζί με τους δικηγόρους ασφαλιστές και παρατρεχάμενούς τους να πεθαίνουν με τις ίδιες ασθένειες που έσπειραν σε ανθρώπους που δεν τους έκαναν ποτέ τίποτα. Ψόφος ρε, το κατάλαβες; Όχι δικαστήρια και τέτοιες πίπες. Αφού ούτε οι αποφάσεις των δικαστηρίων τους πιάνουν, ξεκόλλα.

Θέλω να δω τα αφεντικά της Χώρας να είναι κάθε μέρα ανάμεσα στη ζωή και στο χάος, για 41 χρόνια, όσο είμαι εγώ τώρα πλέον. Να τελειώνουν οι ανάσες τους, και εκεί που νομίζουν ότι σβήνουν να ανασαίνουν ξανά. Σε τέτοιο σημείο που να εύχονται να πεθάνουν, αλλά αυτό να μη γίνεται έτσι εύκολα. Όχι. Να πάρει πολλά χρόνια.

Θέλω να δω μια κάμερα και υπουργούς, πρωθυπουργούς, βουλευτές και όλο το απόβρασμα που τους έχει γίνει ένεση με τον ορό της αλήθειας, δημόσια και live μετάδοση στο διαδίκτυο. Και να ρωτάς και να απαντάνε. Μετά να τους το δείξεις και να το δείξεις στα παιδιά τους και να τους πεις «αυτό έκανε ο μπαμπάκας σου και η μαμάκα σου ως λειτούργημα».

Και φυσικά, αφού τελειώσει με τα ντόπια καθάρματα, θέλω να δω και κάτι ακόμα που έχει σχέση με αυτούς που ήρθαν να μας «μεταρρυθμίσουν», τα καθάρματα που έχουν καθαρά χέρια και δε λερώνονται με τίποτα. Για αυτούς που λες έχω σκεφτεί έναν καλύτερο τρόπο απονομής Δικαιοσύνης. Αυτούς, θα ήθελα να τους δω να ζούνε για το υπόλοιπο της ζωής τους με 150 ευρώ το μήνα εδώ, με το δικό μας κόστος ζωής. Γιατί αυτοί, έχουν την ευθύνη τους εννοείται, αλλά πάτησαν σε ένα πράγμα το οποίο το γνώριζαν. Ότι ο γκιαούρης δεν προσβάλλεται και είναι τόσο αγράμματος και απαίδευτος που δεν ξέρει με πόσους τρόπους τον προσβάλλουνε. Ξέρουνε ότι ο γκιαούρης είναι ένα τομάρι και μισό. Ξέρουνε ότι ο γκιαούρης είναι σταρχιδιστής και παρτάκιας. Ξέρουνε, γιατί βοήθησαν στο να ανατραφεί έτσι όταν έδιναν και ξαναέδιναν δάνεια και μίζες. Και για αυτό, αυτοί θα πρέπει να ζήσουν, έτσι όπως σου είπα όμως. Για να τη γράψουν την ιστορία και να τη διηγούνται πίσω στους δικούς τους λαούς, μπας και βγούνε τίποτα άνθρωποι αντί για καταναλωτές.

Σου είχα πει επίσης παλιότερα, ότι το να μείνεις άνθρωπος στην κρίση θα είναι δύσκολο. Για μένα όπως κατάλαβες είναι δύσκολο, αλλά τα καταφέρνω. Στο κείμενο που διαβάζεις, είναι η οργή η οποία είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης Δικαιοσύνης. Αλλά και η οργή, ανθρώπινο συναίσθημα είναι. Και για τους καιρούς που ζούμε, επιβεβλημένο, στο ξαναλέω, επιβεβλημένο όσο ποτέ άλλοτε.

Για αυτό αδερφέ ξύπνα από το λήθαργο. Γιατί αυτά που είδες γραμμένα, με τόσους εθελόδουλους, τους περισσότερους τα τελευταία 200 χρόνια, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν.

Και αν σου φάνηκαν λίγο «ακραία» αυτά που είδες γραμμένα, τότε μάλλον δεν έχεις δει τι έχει γίνει στην πραγματικότητα, και δεν έχεις την ελάχιστη απαιτούμενη διορατικότητα για αυτά που είναι να γίνουν στο άμεσο μέλλον.

Και επειδή όπως θα άκουσες πολλές φορές, πολλοί από αυτούς μιλάνε λέει με το Θεό. Και σε εμένα, αυτά που είδες γραμμένα, Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε και μου είπε να στα πω. Μόνο που μου είπε να σου πω και κάτι ακόμα. Όπως ακριβώς ο πατέρας σου και η μάνα σου δε σε θέλουν δούλο, έτσι και ο Μεγάλος, δε θέλει δούλους. Και όσοι σε θέλουν δούλο, λάθος Θεό υπηρετούν και γαμώ και το Θεό τους κιόλας. Δε τα είπα εγώ αυτά. Ο Άγγελος του Κυρίου μου τα είπε και εγώ τα διαβιβάζω, κατάλαβες;

Και είχε και Ξίφος μαζί.

Άντε καληνύχτα τώρα γιατί πάω να πάρω το κότερο και να πάω στο ιδιωτικό μου νησί για να ξεκουραστώ λιγάκι. Χτίζω τώρα και ελικοδρόμιο και ξέρεις, πρέπει να αρχίσω τα λαδώματα, άδειες κλπ.κλπ., γραφειοκρατία, «εργαζόμενοι» και τέτοια.

ΥΓ. Κύριε Εισαγγελέα μου, ισχύει αυτό που είδες γραμμένο και υπογεγραμμένο από μένα. Όποιος στέκεται για τη Δικαιοσύνη είναι Αδελφός μου. Τους υπόλοιπους τους έχω γραμμένους στα αρχίδια μου κανονικά και με το Νόμο. Έχεις γίνει μέρος μιας μικρής, αλλά μεγαλειώδους ιστορίας. Φρόντισε να φανείς αντάξιος. Από τη δικιά μου υπόθεση κρίνονται περισσότερα πράγματα από αυτά που φαντάζεσαι. Στο Λόγο της Τιμής μου αυτό.