Το διοξείδιο του άνθρακα, και η Παιδεία

Ο λόγος αυτού του κειμένου, είναι το CO2. Όλοι το έχετε ακούσει. Νομίζετε, ότι το γνωρίζετε. Και αυτό που μετά ψυχολογικής βίας πιέζουν άπαντες από όλες τις μεριές είναι η δαιμονοποίησή του. Δε χρειάζεται ούτε δαιμονοποίηση ούτε αγιοποίηση (εννοείται). Χρειάζεται κατανόηση πρώτιστα, όπως για όλα τα θέματα.
Επειδή ακριβώς όμως ο δογματισμός, μόνο άσχημα πράγματα έφερε στην ανθρωπότητα, θα πρέπει να εξετάζονται λίγο διεξοδικότερα μερικά πράγματα, τουλάχιστον όσον αφορά μεγάλες αποφάσεις πλανητικά μιλώντας.
Ακόμα και το οξυγόνο που αναπνέουμε, αν υπάρξει σε σημαντικά μεγαλύτερη αναλογία από αυτή που υπάρχει τώρα στην ατμόσφαιρα, θα είναι μεγάλο πρόβλημα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα δαιμονοποιήσουμε μετά το Οξυγόνο;
Το CO2, έχει συσχετιστεί κατά απαράδεκτο επιστημονικά τρόπο με το επονομαζόμενο "Φαινόμενο του Θερμοκηπίου". Με βάση τα ίδια επιχειρήματα, τουλάχιστον στο επιστημονικό μέρος, μεγαλύτερο ρόλο στο φαινόμενο αυτό και σε μια σειρά από άλλα, παίζει η υγρασία στην ατμόσφαιρα. Το γνωστό και απαραίτητο σε όλους μας νερό. Τι θα πρέπει να κάνουμε, να το δαιμονοποιήσουμε κι αυτό; Να σταματήσουμε τη διάχυση από τους Ωκεανούς και τους Υδάτινους Φορείς;
Από την άλλη, ο Βιομηχανικός Πολιτισμός μας, δε σεβάστηκε όσο θα έπρεπε τη Φύση. Για να φτάσουν στα χέρια σας τα αγαθά που καταναλώνετε, έχει δαπανηθεί μεταξύ άλλων και ενέργεια. Υπάρχουν απόβλητα κατά τις παραγωγικές διαδικασίες. Και σε αυτές, όταν απελευθερώνονται αέρια, σχηματίζεται μεταξύ άλλων και CO2.
Είναι εξαιρετικά καλό που όλο και περισσότεροι άνθρωποι προβληματίζονται για το μέλλον του πλανήτη. Δεν είναι ώρα όμως να σκεφτούμε και την ποιότητα ζωής των κατοίκων του; Να προσέξουμε λίγο παραπάνω τους υδάτινους φορείς, τη ρύπανση των εδαφών, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας; Και επιτέλους, κάτοικοι, δεν είμαστε μόνο εμείς!
Παρότι αρχικά έπρεπε να βρεθεί ένας κοινός μετρήσιμος τόπος, για λόγους επικοινωνίας κυρίως, τα πράγματα έχουν φτάσει σε επικίνδυνα όρια σε σχέση με το CO2. Και δυστυχώς, βρίσκονται αντιμέτωποι πολλές φορές άνθρωποι με καλοσύνη, πράγμα άδικο και περίεργο. Σύμμαχοι για το κοινό μας καλό θα πρέπει να είμαστε, τουλάχιστον σε αυτά τα θέματα. Μηδενός εξαιρουμένου!
Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη και ευρύτερη συνενόηση από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη της κοινωνίας. Τους πολίτες, τις Κυβερνήσεις, τους βιομήχανους και φυσικά τους Επιστήμονες, πολλοί εκ των οποίων έχουν μεγάλη άγνοια για τα συγκεκριμένα θέματα. Και όταν μιλάμε για Επιστήμη, η άγνοια κοστίζει. Μην ξεχνάμε, ότι η πραγματική Επιστήμη, ποτέ δε γίνεται να πάει καλά με οποιαδήποτε μορφής καθεστωτική εξουσία, καθώς εμπεριέχει το διάλογο, την ανταλλαγή απόψεων και δεδομένων. Και φυσικά, τουλάχιστον κατά την άποψή μου, θα πρέπει να περιέχει και το σεβασμό στον Άνθρωπο και τη Βιοποικιλότητα, τα Δώρα που μας δόθηκαν και δεν έχουμε εκτιμήσει στη σωστή αναλογία μέσα μας. Βλέπετε πολύ τέτοιου είδους Επιστήμη και πού;
Όλες οι μεγάλες αποφάσεις θα πρέπει να βασίζονται στη Λογική, η οποία χάνεται και αυτό που την αντικαθιστά, δεν είναι καν άξιο λόγου.
Εδώ όμως, για άλλη μια φορά, ο ρόλος της Παιδείας είναι εξαιρετικά σημαντικός. Να μεγαλώσουν οι επόμενες γενιές γνωρίζοντας τις συνέπειες των πράξεων τους και των καταναλωτικών συνηθειών τους είναι επιβεβλημένο. Απολαμβάνοντας από την άλλη τα αγαθά του "πολιτισμού", και να νομίζουν ότι αυτό δεν έχει κάποιο τίμημα, είναι τεράστιο λάθος. Γιατί η Αλήθεια, μπορεί να αργεί, αλλά εμφανίζεται.
Είναι προφανές ότι θα πρέπει να περιορίσουμε τη Ρύπανση. Το CO2, είναι ένα πολύ μικρό μέρος της. Αυτό δρα ανασταλτικά, και τεχνηέντως παρερμηνεύονται αρκετά δεδομένα για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Δεν μπορεί να μη σε ενδιαφέρουν που πηγαίνουν εκατομύρια τόνοι αποβλήτων, και να σε νοιάζει το CO2 μόνο. Κάτι σημαίνει αυτό. Υπεκφυγή λέγεται.
Ακόμα και τα επονομαζόμενα Αδρανή Απόβλητα, σύμφωνα με τη Νομοθεσία, δεν είναι άκακα. Σε παλαιότερο άρθρο στο συγκεκριμένο blog, παρουσιάστηκε ένας μικρός συνδυασμός τους (μικρό πιλοτικό οίκημα). Το Αδρανή στον τίτλο, δεν αναφέρεται φυσικά στην Ιπτάμενη Τέφρα, η οποία αδρανοποιείται όταν χρησιμοποιηθεί σωστά, δίνοντας επιπλέον και μεγάλη προστιθέμενη αξία. Όταν την αναπνέουμε από την άλλη, μόνο καλό δεν κάνει. Γιατί να την αναπνέουμε και να μην την αξιοποιούμε;
Είναι η ώρα, που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό ότι είναι δυνατό να αξιοποιηθεί. Ευτυχώς, για τα περισσότερα προβλήματα τέτοιου τύπου, αυτό που χρειάζεται να αλλάξει κυρίως είναι η νοοτροπία, γιατί η τεχνογνωσία υπάρχει και γίνεται ακόμα καλύτερη. Δε γίνεται επ' ουδενί χωρίς Παιδεία. Και υπάρχει η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, η οποία είναι εξαιρετικά χρήσιμη και αναγκαία, αλλά θα πρέπει να υπάρχει και η ουσιαστική αντιμετώπιση.
Η ουσιαστική αντιμετώπιση όμως, είναι ένα θέμα της Παιδείας των ενηλίκων. Η οποία, κάπου ανάμεσα στην όποια κρίση πάντοτε χάνεται. Μαζί με τη συνείδηση.
Τέλος, είναι Φασισμός από όλες τις απόψεις, να απαγορέψεις σε 2.000.000.000 ανθρώπους (περίπου το 1/3 του Πλανήτη) να μην έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα με φόντο το καλό του "Πλανήτη". Οι θάνατοι και οι ασθένειες, έχουν άμεση συσχέτιση με αυτό. Την ώρα που ελάχιστοι άνθρωποι σε ποσοστό χρησιμοποιούν ηλιακά πάνελ (κυρίως λόγω κόστους/αποδοτικότητας), λέμε στους ανθρώπους αυτούς, ουσιαστικά να πεθάνουν για να μην "πειράξουν" τον Πλανήτη.
Αφού όμως εμείς, οι και καλά ανεπτυγμένοι, δε φτάσαμε να λύνουμε όλα μας τα προβλήματα, δεν είναι κι ότι καλύτερο να αποφασίζουμε είτε να αδρανούμε χωρίς να γνωρίζουμε τις συνέπειες των πράξεών μας στους υπόλοιπους.
Παιδεία χρειάζεται και το CO2. Και Επιστήμη. Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει στον πλανήτη. Ο ρόλος μου είναι, να τους σκέφτομαι όλους. Θερμή παράκληση: ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΨΑΞΕΤΕ ΕΝΔΕΛΕΧΩΣ. Είναι τεράστιο το βάρος για να σηκωθεί από λίγους ανθρώπους.
Και για αποφυγή παρεξηγήσεων, το μεγαλύτερο μέρος του Επιστημονικού δημοσιευμένου έργου μου, περιλαμβάνει τεχνολογίες σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος. Δηλαδή σχεδόν μηδέν απώλειες σε CO2. Ελαχιστοποίηση της Ρύπανσης και ΜΗΔΕΝ ΑΠΟΒΛΗΤΑ είναι ο στόχος. Μόνο σε περιπτώσεις που η τοξικότητα είναι πολύ μεγάλη και δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος διαχείρισης χρησιμοποιήθηκαν μεγάλες θερμοκρασίες, κυρίως για ερευνητικούς λόγους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο σκεπτόμενος άνθρωπος θα πρέπει να ρωτάει την εξής απλή ερώτηση: Τι θα γίνει ένα Τοξικό Απόβλητο αν δεν Κατεργαστεί; Πάντως με ευχολόγια, και ψευτοευαισθησίες, δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Η μάλλον θα γίνει. Θα το ψάχνουμε. Και μπορεί να αισθάνονται ωραία κάποιοι, αλλά το αποτέλεσμα, είναι άλλο. Αυτό που βλέπουμε σήμερα που δεν ξέρει κανένας το ακριβές μέγεθος της Ρύπανσης, ούτε στη Χώρα ούτε στον Κόσμο. Ρύπανση, δεν είναι μόνο το CO2.
Κι αυτό, Παιδεία χρειάζεται για να γίνει κατανοητό. Όταν ελαχιστοποιείται η Ρύπανση, ελαχιστοποιείται και το CO2. Πολύ μυαλό θέλει;