Πόσο ακόμα;

Το κείμενο που ακολουθεί, αφιερωμένο στις γενιές που έρχονται. Γιατί θα πρέπει να μάθουν να ρωτάνε αυτά που οι προηγούμενες δεν τολμούσαν.
Είναι προφανές, ότι στα πλαίσια των όποιων αλλαγών, σε όλους τους τομείς του Δημόσιου Βίου, πολλά θα κριθούν από τη γνώμη "Ειδικών". Οι οποίοι μέχρι τώρα που ήταν άραγε;
Είναι επίσης γνωστό σε πολλά μέλη της Επιστημονικής Κοινότητας, ότι εδώ είναι και ο Επιστημονικός Φασισμός. Ο οποίος, πολύ καλά φώλιαζε, αλλά αρχίζει να φανερώνεται. Πέφτουν οι μάσκες.
Η λογοδοσία είναι ένα φόβητρο μόνο για τους αδύναμους Νομικά. Πότε έχετε δει να πληρώνουν αυτοί που θα έπρεπε;
Το Πανεπιστήμιο από την άλλη, αν χάσει και τον κοινωνικό του χαρακτήρα, είναι προφανές ότι θα έρθει ένας Επιστημονικός Μεσαίωνας, με το περιτύλιγμα του "Διεθνούς Κύρους" και της μεγαλύτερης Θεάς όλων. Την Ανάγκη.
Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία δεν ήταν τόσο άμεση Ανάγκη να βελτιωθούν κάποια πράγματα.
Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και η Τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχει όντως πολλά προβλήματα, πολλά εκ των οποίων αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού. Όταν όμως δέχεται επιθέσεις, οι οποίες είναι ισοπεδωτικού χαρακτήρα, αυτό σημαίνει και κάτι άλλο. Σημαίνει, ότι Πανεπιστήμιο δεν έχει πείσει πολύ κόσμο για το Δημόσιο Κοινωνικό του χαρακτήρα, όπως επίσης για τον έλεγχο που οφείλει να κάνει σε όλες τις μορφές εξουσίας.
Καλό θα είναι βέβαια, κάποια στιγμή, να κριθεί και ο ρόλος του Πανεπιστημίου σε όλον τον κόσμο, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Είναι πολύ καλύτερα σε κάποια πράγματα που φαίνονται (εξοπλισμός, κτίρια, μισθοί, δημοσιεύσεις, project), αλλά όπως αποδείχθηκε, όλα αυτά ήταν χάρτινος πύργος για την κοινωνία.
Να θυμηθούμε το ρόλο των "μεγάλων" στη γρίπη των χοίρων (ή νέα γρίπη - διαλέξτε). Να θυμηθούμε τα υποχρεωτικά εμβόλια; Μήπως την πρόσφατη οικονομική κρίση, πώς και από ποιους ξεκίνησε;
Σε πόσα Πανεπιστήμια στον κόσμο βγαίνουν ελεύθεροι πολίτες, με αυξημένη συνείδηση; Όταν η μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων, τα σημαντικότερα πράγματα τα αφήνει σε "ειδικούς" που δε γνωρίζει καν, τι περιμένουμε να γίνει;
Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα και μια σειρά από άλλα πράγματα στην παιδεία. Το ρόλο της Επιστημονικής Σκέψης, του Διαλόγου, της εξέτασης βέλτιστων λύσεων και μια σειρά από άλλα θέματα να τα αναλάβει η τηλεόραση, κάποια Επιτροπή, ή το ανώνυμο διαδίκτυο.
Η καλή μας κοινωνία λοιπόν, καλό θα είναι να μην πετάει το μπαλάκι στους Επιστήμονες όποτε τη συμφέρει. Θα πρέπει να καταλάβει ότι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι περιουσία όλων μας.
Η καλή μας κοινωνία, θα πρέπει να καταλάβει, ότι μπορεί να ακούει και για άσχημα πράγματα στο Πανεπιστήμιο, αλλά τα καλά δεν τα ψάχνει. Γνωρίζει ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο Πανεπιστήμιο έχουν μισθούς που μεγάλο μέρος τους παρακρατείται, την ώρα που περίπου 5.000.000 φορολογούμενοι δήλωναν εισόδημα κάτων από 12.000 ευρώ; Και αυτά, τις καλές εποχές, της "ανάπτυξης", της μίζας, της απάτης και των επιδοτήσεων.
Υπάρχει κάποια μηχανή που γεννάει χρήματα; Μήπως καμιά άλλη που κάνει κτήμα τη γνώση και το χαρακτήρα;
Τα προηγούμενα, έχουν συνέπειες και στην Προστασία του Περιβάλλοντος. Όσοι έχουν την Ελάχιστη Απαιτούμενη Γνώση, γνωρίζουν ότι οι όποιες ελπίδες για να καλυτερέψουν τα πράγματα στις Φιλικές προς τη Φύση Τεχνολογίες, δεν μπορεί να γίνουν με Νόμους και προδιαγραφές μόνο. Όλα χρειάζονται, αλλά το σημαντικότερο είναι να καταλάβουν όλοι, ότι όλα σχεδόν τα απόβλητα είναι πρώτη ύλη για κάτι άλλο. Δε ρυπαίνεται μόνο το Περιβάλλον. Χάνονται και τεράστια ποσά, ανήκουστο σε μια τέτοια εποχή ειδικά. Δεν μπορεί να δημιουργηθούν έτσι και χρήσιμες θέσεις εργασίας.
Μερικές απλές ερωτησεις πάντως, για το θέμα των αποβλήτων είναι οι εξής:
- Πού πήγαιναν παλαιότερα;
- Πού πηγαίνουν τώρα;
- Πού θα πάνε στο μέλλον;
Απόβλητα, δεν έχουν μόνο οι Ιδιώτες, έχουν και οι Δημόσιοι Φορείς.
Μας παίρνει να περιμένουμε ή να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να έχουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση και μια υγειή ανάπτυξη; Με λογική, και σεβασμό σε αυτά που μας δόθηκαν απλόχερα, τα οποία δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, μόνο να προστατέψουμε.

Λοιπόν; Πόσο ακόμα;