Μονόλογος στο Διαδίκτυο

Λοιπόν διαδίκτυο, όπως σου είχα πει θα τα λέμε. Ούτως ή άλλως, στη χώρα που γέννησε μεταξύ άλλων το διάλογο, δεν μπορείς να κάνεις με κανέναν. Θα έλεγα και τη Δημοκρατία, αλλά όπως πολλοί, ιδιαίτερα της «προόδου» λένε, είχανε και σκλάβους τότε. Βέβαια τότε, όταν έρχονταν η ώρα που έπρεπε να παρθούν σημαντικές αποφάσεις, αποφάσιζαν πιο πολλοί από ότι σήμερα, αλλά τέλος πάντων. Λεπτομέρειες θα μου πεις, τις οποίες κακώς τις λέω αφενός γιατί μπορεί να τις χρησιμοποιήσουν υπερ-πατριώτες. Οπότε θα τα λέμε εμείς. Άλλωστε, είσαι το μόνο που μπορεί να γράψει την ιστορία όπως έγινε, και όχι όπως τη γράφουν οι ολιγάρχες και τα τσιράκια τους, τα κόμματα και οι «εργαζόμενοι».

Που λες καλό μου διαδίκτυο, ήταν πολύ δύσκολες μέρες αυτές για μένα. Και δύσκολες, εννοώ επιπλέον από τις γνωστές δυσκολίες. Ήταν ημέρες πένθους και μνήμης. Αλλά όταν πενθείς για αυτούς που αγαπάς, και αφήνεις τα ανθρώπινα συναισθήματα σου να κυριαρχήσουν, καταλαβαίνεις και το μεγαλείο της Αγάπης. Που να στα λέω διαδίκτυο. Αν δεν ήταν η Αγάπη, τώρα θα είχαν παίξει άλλα ήδη.

Για αυτό λοιπόν, και επειδή ήμουν ο μικρότερος από όλη την οικογένειά μου, και επειδή ξέρω πώς είναι, ήθελα να το μοιραστώ λίγο. Και για αυτό όπως ήδη θα ξέρεις, ασχολήθηκα με πράγματα που αγαπάω στη ζωή μου. Μεγάλη πολυτέλεια, αν το καλοσκεφτείς. Φαντάζεσαι ας πούμε, αν δεν είχα πάρει αυτό το δρόμο (που οδηγεί στην ανεργία βέβαια, αλλά δε γαμιέται) τι θα είχα γίνει; Με φαντάζεσαι εμένα ας πούμε σε κανένα κωλογραφείο να κολλάω σφραγίδες και να το παίζω εργαζόμενος; Με φαντάζεσαι επιχειρηματία να ταΐζω μίζες εδώ και εκεί σε «εργαζόμενους». Με φαντάζεσαι επιτυχημένο παρέα με τους ολιγάρχες, να τρώω αστακούς και τέτοια, και να παραπονιέμαι ότι το κρασί ήταν φτηνό, μόνο 50 ευρώ η φιάλη; Μήπως με φαντάζεσαι σε κανένα σκυλάδικο, πετυχημένο με κονδύλια ΕΕ, παντρεμένο με παιδιά να τραγουδάω την καψούρα μου για κανένα γκομενάκι που δε μου κάθεται; Μπα…

Εσένα όμως διαδίκτυο, σε αγαπάει πιο πολύς κόσμος. Ξέρεις τι θα γίνει αν σε πειράξει κανένας; Της καργιόλας. Άσε που αν έπαιρνες σάρκα και οστά και έκανες αίτημα φιλίας, θα είχες μαζέψει μερικά δισεκατομμύρια ηλεκτρονικούς φίλους. Γιατί πραγματικούς θα έψαχνες με το φαναράκι, σαν το Διογένη.

Που λες λοιπόν διαδίκτυο, τα πράγματα για τη χώρα μου, άρχισαν να στρώνουν όπως λένε και οι ειδήσεις. «Ανάπτυξη» βρωμάει ξανά. Είδες πόσο λίγα πράγματα χρειάζεται για να ξεχαστεί ο κόσμος. Λίγο φόβος και τρόμος (όπως θα άκουσες «κινδυνεύουμε» από την τρομοκρατία μπρρρρρ….), λίγο τα καλά λόγια από αρχιμπάσταρδα διορισμένα (και όχι εκλεγμένα) της ΕΕ (οι οποίοι έπεισαν ότι πληρώνουν κιόλας – και γαμώ τις μεγαλοψυχίες αγαπητό μου διαδίκτυο), λίγο απατεωνίστικες εξαγγελίες και φυσικά πολύ μα πολύ προστυχιά όλων των ειδών. Το μέσο λαμόγιο και τον «εργαζόμενο» σκοπεύουν να το διαιωνίσουν δηλαδή, αυτόν χρειάζονται άλλωστε. Αν ζορίσουν κι άλλο τα πράγματα, θα λύσουν και τους ψυχοπαθείς, θα γίνει ένα μικρό πανηγύρι, και μετά πίνοντας αίμα θα λένε στην υγειά μας ρε παιδιά (τραγουδιστά). Έτσι έκαναν, και έτσι θα κάνουν πάντα. Βέβαια, αυτή τη φορά, αγαπητό μου διαδίκτυο, και επειδή αίμα απλών ανθρώπων χύνεται πάλι, κάτι μου λέει, ότι θα είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα.

Σε έχω πρήξει με το θέμα Δικαιοσύνη, το ξέρω. Σήμερα θα πάμε λίγο παραπέρα γιατί αν δεν είμαστε Δίκαιοι, δεν πρέπει ούτε καν να αναφέρουμε τη λέξη Δικαιοσύνη, γιατί τη βρωμίζουμε έτσι. Με αφορμή λοιπόν τις εξοχικές κατοικίες του κάθε μουνόπανου που δε του έφταναν όσα έφαγε, και έπρεπε να φάει κι άλλα από Ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι η ώρα της κρίσης λοιπόν. Όπως θα έχεις μάθει, πακτωλοί χρημάτων έχουν έρθει κατά καιρούς από ΕΕ για να στηθεί (και καλά) το Ελληνικό κράτος και να εκσυγχρονιστεί το Δημόσιο προς όφελος των πολιτών. Το επονομαζόμενο και Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Δε νομίζεις ότι είναι η ώρα να κάνουμε το λογαριασμό; Βλέπεις, όλα τα κονδύλια είναι καταγεγραμμένα, έχουν περάσει πολλά από αυτά (γιατί ήταν δάνεια) στο Δημόσιο χρέος και κάπως φαγώθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν σωστά σε κάποιες περιπτώσεις (σε ποιες είπαμε;). Να κάνουμε τον λογαριασμό και να δούμε που πήγαν. Ξέρεις πόσο εύκολο είναι αυτό σήμερα; Πανεύκολο. Και εκεί που νομίζεις ότι έπεσαν όλες οι μάσκες, θα πάθεις πλάκα με αυτά που θα δεις.

Να σε ρωτήσω όμως κάτι διαδίκτυο. Αν εσύ δάνειζες σε κάποιον για να το βοηθήσεις ας πούμε, δε θα κοιτούσες τι έγιναν τα χρήματά σου; Αν δάνειζες έστω με την ελπίδα ότι θα κερδίσεις στο μέλλον από εμπορικές συμφωνίες ή οτιδήποτε σχετικό, πάλι δε θα κοιτούσες να δεις τι γίνεται με την επένδυσή σου; Ε λοιπόν, σου έχω μια έκπληξη. Επί δεκαετίες, δεν έψαξε ποτέ καμία θεσμική αρχή μέχρι το τέλος, ούτε εδώ αλλά και πουθενά στην Ευρώπη. Κάτι ψιλοπράγματα, για να γίνονται τσιτάτα στα δελτία ειδήσεων και μετά να ξεχνιούνται, όπως τόσα και τόσα.

Δηλαδή, με λίγα λόγια, οι καλοί φίλοι και σύμμαχοι έδιναν τα φράγκα τους, από καλή καρδιά φυσικά, και δεν τους ένοιαζε τίποτα. Είδες μεγαλοψυχία, ε;

Οι εδώ εν τω μεταξύ, μου έγιναν Ευρωπαίοι με τη μία. Άλλαξαν οι Δημόσιες υπηρεσίες, βελτιώθηκαν τα σχολικά κτίρια, οι υπηρεσίες υγείας έφτασαν στα επίπεδα Σουηδίας, και φυσικά εγκαθιδρύθηκε το 8ωρο για όλους. Μόνο που για κάποιους ήταν 2ωρο, τρίωρο ή και καθόλου και κάποιοι άλλοι έπρεπε να δουλεύουν 10, 12 και παραπάνω ώρες για να αποκομίζουν σημαντικά λιγότερα χρήματα από τους πρώτους. Που να δεις αγαπητό μου διαδίκτυο όταν μια φορά (κάπου κοντά στο 2006-7) όταν ζήτησα τα ένσημά μου για το βιβλιάριο υγείας τι απάντηση και προπάντων τι αντιμετώπιση έλαβα από τους «εργαζόμενους». Ξέρεις πόσοι δουλεύουν για το καλό μου, δε φαντάζεσαι. Και σκέψου ότι πάντοτε, ξεκινάω ευγενικά για να μην πρήζω κανέναν. Να δεις διευθυντές μηχανοργάνωσης και γραμματείς που να μην ξέρουν να ανοίγουν έναν υπολογιστή. Να δεις να πέφτει το «σύστημα» Πέμπτη στις 13:15 (δίπλα η «εργαζόμενη» με τα ψώνια από το super market) και να πηγαίνεις Παρασκευή το πρωί και να είναι ξανά πεσμένο (και σκεπασμένοι οι υπολογιστές, όχι παίζουμε). Σαν τσουτσούνι μετά από σεξ ένα πράγμα. Και γαμώ τον πόνο οι «εργαζόμενοι» που λες για το αν έχεις φτύσει αίμα και αν έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας. Για αυτό λοιπόν και εγώ το ξεπέρασα το άθλημα και δεν έχω τώρα βιβλιάριο υγείας.

Την ίδια περίοδο βέβαια, που για εμάς τους απλούς ανθρώπους υπήρχε η γραφειοκρατία και η μάχη του «εργαζόμενου» με το κεφάλαιο, οι ολιγάρχες εδώ, έγιναν ακόμα πιο πλούσιοι και ήρθαν και άλλοι στο παιχνίδι. Είναι να αναρωτιέσαι λοιπόν αγαπητό μου διαδίκτυο. Όταν είναι για οτιδήποτε έχεις κερδίσει με την εργασία σου και τον κόπο σου, πέφτει γραφειοκρατία, Νόμοι τροπολογίες, το Κεφάλαιο και χαρτούρα του κερατά, πώς είναι τόσο εύκολο να παίρνει ο άλλος έργα εκατοντάδων και πλέον εκατομμυρίων ευρώ; Γραφειοκρατία για αυτούς δεν έχει; Μάλλον δούλευαν πολύ. Όχι ότι έγραφαν τους Νόμους όπως τους βόλευε, όχι τέτοια πράγματα…α..πα..πα…..

Και φυσικά, οι «εκλεγμένοι» ψυχοπαθείς, δούλευαν για το καλό μας, με βασικούς συνεργάτες βέβαια και τους «εργαζόμενους», οι οποίοι για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει, τα βάζουν με αόρατους εχθρούς συνέχεια. Για παράδειγμα, έχεις ακούσει να τα βάζουν με το Κεφάλαιο ας πούμε. Για αυτό όπως είδες, έπηξαν στις διαδηλώσεις στα σπίτια των πλουσίων, ε; Για αυτό όπως κατάλαβες, τους πλούσιους ταλαιπωρούσαν, έτσι; Και φυσικά, ήταν αυτό που λέει η λέξη, δηλαδή Δημόσιος Υπάλληλος, όχι ένα ραμολυμέντο και μισό σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Και δε βρέθηκε κανένας εκ των έσω να του πει «ρε μαλάκα, με μερικά μύρια περιουσία τι είσαι, εργάτης;».

Με την «καλή» κοινωνία λοιπόν αγαπητό μου διαδίκτυο, οικογενειακώς, κόψαμε νωρίς. Και θυμάμαι και πώς. Μια φορά, πριν από 30 και πλέον χρόνια, ήταν ο πατέρας μου σε μια κουβέντα που ήταν γιατροί και δικηγόροι και τέτοια. Και αφού έφτασε η κουβέντα εκεί που έπρεπε να φτάσει, είπε και ο πατέρας μου να δούμε και τις φορολογικές δηλώσεις. Αυτό ήταν λοιπόν καλό μου διαδίκτυο αρκετό. Κατάλαβες; Και καλά, να κλέβει από την εφορία σε ένα κράτος ληστών και απατεώνων ο άνθρωπος που είναι στα όρια της επιβίωσης, εκεί να κάνω το μαλάκα, άντε να τον κάνω. Να κάνω το μαλάκα όμως στον άλλο που μιλάει για θεωρίες, το κεφάλαιο, τους Νόμους ή την πατρίδα και να έχει σπίτια, εξοχικά, να έχει αλλάξει 5-10 αυτοκίνητα και πόσα άλλα με φορολογική δήλωση σαν τη δικιά μου (όταν είχα εργασία), δε θα τον κάνω καλό μου διαδίκτυο. Εκεί, θα είμαι Ευρωπαίος με έμφαση στο πέος. Και αν αυτός μου κλαίγεται τώρα, να πάει να γαμηθεί και το σπίτι του μαζί. Άσε που είναι και το άλλο. Όταν λαμβάνεις αντιμισθία ή επιχορήγηση, το κάνεις γιατί κάτι προσφέρεις, σωστά; Τι μου πρόσφεραν όλοι αυτοί αγαπητό μου διαδίκτυο; Και προπάντων, σε σχέση με αυτά που έχω πληρώσει, τι πήρα πίσω; Για αυτό σου είπα και πριν, αν δεν ήταν η Αγάπη, θα είχαμε άλλα τώρα.

Και πάμε πίσω στο θέμα Ευρώπη λοιπόν. Βασικά, γάμα την Ευρώπη. Πάμε στο θέμα Ευρωπαϊκά κονδύλια γιατί όπως κατάλαβες, η Ευρώπη, πέραν από το χάρτη, δεν υπάρχει. Νομίζω λοιπόν, αν θέλουμε να είμαστε Δίκαιοι θα πρέπει να κοιτάξουμε τι έγινε με τα Ευρωπαϊκά κονδύλια. Δεν μπορεί από τη μια να ζητάς, και από την άλλη να μη μας λες τι έγιναν αυτά που πήρες. Αυτά είναι τακτικές απατεώνων, όχι ανθρώπων που εργάζονται και ζουν από τους κόπους τους. Και εκεί όμως αγαπητό μου διαδίκτυο, θα δεις θολούρα. Γιατί αν τώρα, με εξοπλισμούς και μίζες κρατούν από τα αρχίδια μερικούς που στον πούτσο τους έχουν γραμμένο αν ζούμε ή αν πεθαίνουμε και πληρώνονται για το καλό μας όμως, φαντάσου τι έχει να γίνει όταν έρθει εκεί το θέμα. Εκεί να δεις καλή κοινωνία που έχει να φάει ένα καβλί ΝΑ! Θα έδινες τους κόπους μιας ζωής αγαπητό μου διαδίκτυο και δε θα κοιτούσες τι έγιναν; Τόσο Large;

Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να γίνει ένα καλό και Δίκαιο ξεκαθάρισμα με το τι πήγε που και με τους μέσα και με τους έξω. Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, οι Δίκαιοι άνθρωποι θα πάθουν μια μικρή κατάθλιψη και θα πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους. Θα είναι πάλι μειοψηφία, όπως πάντοτε, αλλά πίστεψέ με, θα υπάρχει πάλι ζωή, όχι αυτός ο αργός και βασανιστικός θάνατος που υπάρχει τώρα, με εξαίρεση 100.000 περίπου και τις οικογένειές τους οι οποίοι στα αρχίδια τους κιόλας ούτως ή άλλως.

Για αυτό λοιπόν αγαπητό μου διαδίκτυο, κάνε να έρθει φέτος αυτή η ώρα. Και φρόντισε όταν είναι να γίνει κάτι υγειές να το προστατέψεις από τους λαμόγιους, από τους δημοσιογράφους, από τους «εργαζόμενους» και φοιτητοπατέρες, και φυσικά και πρώτα και κύρια από αυτούς που τους διοικούν, τους δολοφόνους του τόπου μου. Κάντο και θα σου κάνω πολλά Like.

Τέλος, για σήμερα, ήθελα να σου πω ότι ξαναδιαβάζω το «Ρεμάλια Ήρωες» του Τσιφόρου. Ξέρεις, που λέει ποιοι κατέκτησαν την Αμερική τότε, 500+ χρόνια πριν. Ξέρεις, λοιπόν αγαπητό μου διαδίκτυο, τι γαμάτα άτομα ήταν αυτά; Ο καλύτερος είχε σκοτώσει τη μάνα του ένα πράγμα. Ξέρεις λοιπόν η άρχουσα τάξη της εποχής τι τους έκανε; Ήρωες. Μέχρι και συγχωροχάρτια τους έδωσε  τότε η Εκκλησία. Και ξέρεις γιατί; Γιατί στους μεν πήγαν πλούτο, και στους άλλους πλούτο και πιστούς. Και έτσι σβήστηκε όλο το παρελθόν τους. Βλέπεις, δεν άλλαξαν και πολύ τα πράγματα σήμερα. Και φαντάσου, ότι υπάρχεις και εσύ Διαδίκτυο.

Για αυτό σου λέω Διαδίκτυο, κάνε το θαύμα σου γιατί αλλιώς, τον ήπιαμε.

Και τα αυτόματα μηνύματα που θέλω να στείλεις σήμερα, είναι στους Ευρωπαίους Αξιωματούχους, ξέρεις, αυτούς που εκθειάζουν τις θυσίες και τις αντοχές των Ελλήνων. Θέλω λοιπόν, όποτε μιλάνε αυτοί, να τους στέλνεις τις φωτογραφίες από τα νεκροταφεία, από τις γειτονιές που έχουν ρημάξει, και από τους ανθρώπους που έχουν ξεχάσει πώς είναι το χαμόγελο. Και από κάτω το μήνυμα.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΘΑ ΣΑΣ ΣΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΤΟΜΑ.

ΥΓ. Όπως πολύ σωστά μου είπε ένας φίλος μου, όσον αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι αποφάσεις λαμβάνονται στο κοινοβούλιο. Οπότε οτιδήποτε πουλήθηκε εδώ, αποφασίστηκε και εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο της Γερμανίας όσον αφορά τα δικά τους. Ποινικές ευθύνες για αυτό το πράγμα υπάρχουν; Γιατί το πολιτικές, στα αρχίδια μου κιόλας ξέρετε. Πες στο ραγιά διαδίκτυο ότι φλερτάρει με την τυραννία και τη σκλαβιά ξανά. Μάλλον τα γουστάρει τελικά. Ή μήπως όχι;