Και επιτέλους, ελπίζω να πήραμε ένα μικρό μάθημα πολιτισμού.
Είδατε τι ωραία είχε στηθεί το σκηνικό στην Κύπρο; Κανάλια εντός και εκτός
περίμεναν. Όλο το σκηνικό είχε τις προϋποθέσεις για να αποκτήσουν ξανά τα ΜΜΕ
την αίγλη τους και την τρομολαγνεία τους. Αν δεν το καταλάβατε, η κρίση για τα
μεγάλα ΜΜΕ ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί γιατί είχαν πέσει λίγο. Και;
Και τους την έφεραν οι Κύπριοι. Όλοι με υπομονή, με
περισυλλογή, και αν μιλήσετε με κάποιους, θα δείτε ότι έχουν και φόβο μέσα τους
και χρειάζονται στήριξη, αλλά κοιτούν να κάνουν και την αυτοκριτική τους
ταυτόχρονα. Και τι ζητήσανε λοιπόν αγαπητοί μου αναγνώστες; ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Αναπόφευκτα λοιπόν, νομίζω ότι τίθεται και θέμα σύγκρισης.
Τώρα, ας δούνε και αυτοί που κάνουν ότι δε βλέπουν τη στάση των θεσμών της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Θεσμός, δεν είναι μόνο το Κοινοβούλιο. Με τη στάση τους
όμως τι είπαν; Αδελφοκτόνο αίμα θέλετε; Πάρτε τα αρχίδια μας.
Και κάτι ακόμα. Αν πρυτανεύσει επιτέλους και η λογική και
λίγο η Σοφία στους υψηλά ιστάμενους στην ΕΕ και δε ζητήσουν επιπρόσθετα εξοντωτικά
αυστηρά μέτρα, η Κύπρος, θα δείτε ότι θα σηκωθεί πιο γρήγορα από όλο το Νότο.
Γιατί έχει Κράτος, έχει θεσμούς, και έχει περάσει επίσης δύσκολα. Θα δείτε ότι
οι περιορισμοί και η αστάθεια τουλάχιστον στα καθημερινά πράγματα θα αρθούν
πολύ συντομότερα (σας το είχα πει πριν λίγες μέρες αν θυμόσαστε) και αν
βοηθήσουμε και εμείς έμπρακτα αλλά και με ψυχολογική στήριξη όλων των ειδών, θα
σηκώσουμε ανθρώπινα όλη τη Νότια Ευρώπη αρχικά. Και ότι γίνεται με ανθρώπινο
τρόπο, με ανθρώπινο θα γυρίσει και από το Βορρά. Κανένας λαός, ούτε στο Βορά
αλλά ούτε και στο Νότο δεν είναι λαός δολοφόνων. Άνθρωποι ζούνε και εκεί,
άνθρωποι και εδώ. Και όταν οι άνθρωποι θέλουν να λύσουν προβλήματα, τα λύνουν,
αυτό μου έχει δείξει εμένα η ζωή μου.
Επιπλέον, αντί για θεωρητικές παπαριές, αερολογίες και
τσιτάτα, θα πρέπει να αποφασίσουμε μαζί το ρεαλιστικότερο τρόπο για να φύγει
αυτό το τέλμα το οποίο δεν είναι οικονομικό, αλλά και ψυχικό. Όχι τίποτα άλλο,
αλλά βγαίνουν και λάδι οι κύριοι υπεύθυνοι, μεγάλοι και μικρότεροι, της δικής
μας τραγωδίας. Και για να αποφασίσουμε μαζί, θα πρέπει πρώτα να πάρει τον πούλο
η μαλακισμένη νοοτροπία αρκετών. Και τότε, ίσως να μπορέσουμε να δώσουμε το
μεγαλύτερο μάθημα πολιτισμού στη σύγχρονη ιστορία του πλανήτη. Γιατί σε μια
τέτοια περίπτωση, δε θα είναι μια γιορτή τοπικού χαρακτήρα. Θα είναι γιορτή της
ανθρωπότητας ολόκληρης και θα την έχουμε προκαλέσει εμείς εδώ, κάτω από αυτές
τις συνθήκες, μετά από τόσους θανάτους, τόση κατάθλιψη και τέτοιου μεγέθους
βιασμό της ψυχής αλλά και τη νοημοσύνης. Τότε, θα μπορέσουμε να τους πούμε
όλους πολλά, αλλά και να τους ρωτήσουμε για να κάνουν και εκείνοι τη δικιά τους
αυτοκριτική την απλή ερώτηση. Αυτός ήταν ο πιο πολιτισμένος και Δίκαιος τρόπος
που μπορέσατε να βρείτε για να πάμε ένα βήμα μπροστά;
Τέλος, και μιας και στο προηγούμενο μήνυμα είπα για το
μήνυμα του 1821, σήμερα νομίζω ότι θα πρέπει να σκεφτούν οι έχοντες μυαλό και
λίγες γνώσεις ιστορίας το μήνυμα που έδωσαν τα χρόνια που ακολούθησαν το 1821.
Και ποιο ήταν αυτό; Εμφύλιοι, μιζέρια, δολοφονίες, τσιφλικάδες με αποτέλεσμα
τι; Επιπλέον αίμα. Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες έτσι ήταν. Σας λείπουν ρε
παιδιά τέτοια σκηνικά; Μερικοί βλέπω, δε χόρτασαν και γουστάρουν να τα
θυμούνται όχι για λόγους ιστορικής μνήμης και για να είμαστε πιο σοφοί, αλλά
για άλλους λόγους. Ποιος ξέρει; Ίσως να εύχονται να θέλουν να τα ξαναδούν μέσα
στη ψυχασθένειά τους, είτε είναι από τη μια είτε από την άλλη μεριά. Και ποιους
συμφέρει περισσότερο ένα γενικευμένο μπάχαλο αυτή τη στιγμή ξέρετε; Αυτούς που
αν παν τα πράγματα όπως πρέπει θα είναι σε λίγο στη φυλακή, μερικούς τωρινούς
μεγαλοτσιφλικάδες που τώρα πλέον θίγονται (θυμήθηκαν την «πατρίδα» και αυτοί),
και αυτούς που θα έρθουν να «επενδύσουν» σε μια κατεστραμμένη χώρα την οποία θα
την αγοράσουν στο 1/100 της αξίας της και ακόμα λιγότερο.
Η μεγαλύτερη αντίσταση λοιπόν που μπορεί να γίνει σε αυτή τη
φάση, είναι το ρεαλιστικότερο, το λογικότερο, το πιο αξιοπρεπές και το πιο
ανθρώπινο σχέδιο όχι απλώς εξόδου από την κρίση αλλά εισόδου στη ζωή η οποία
μας ανήκει, αλλά δεν την αισθανόμαστε καν δικιά μας.
Δικιά μας είναι η ζωή ρε! Έτσι όπως είναι τώρα θέλετε να τη
ζήσουμε; Δε βαρεθήκατε τη μιζέρια και την κατάθλιψη; Εεεεεεεεεεεεεεεεε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου