Καλησπέρα αγαπητοί μου αναγνώστες. Το μήνυμα λοιπόν για το
1821 ήρθε, λίγο καθυστερημένα βέβαια. Μου το έστειλαν έγκαιρα οι άνθρωποι που
θυσιάστηκαν εκείνη την εποχή για άλλη μια χρονιά, αλλά λόγω του πέπλου της αστείρευτης
υποκρισίας και ηλιθιότητας που υπάρχει πάνω από Ελλάδα και Κύπρο, καθυστέρησε
λίγο.
Μου είπαν να σας πω, ότι συμβουλεύτηκαν πρώτα και κάποιους
άλλους ανθρώπους οι οποίοι επίσης πέθαναν αλλά σε ειρηνικές αντιπολεμικές
διαδηλώσεις, όπως αυτές που είχαν γίνει στην Αμερική πριν από δεκαετίες, και για
αυτό είναι μάλλον ήπιο. Τώρα που μας βλέπουν από κει πάνω όλοι παρέα, έχουν
πολλούς λόγους να αναρωτιούνται.
Άσε που δε μου έβγαινε και εμένα να απαντήσω. Να απαντήσω σε
ποιον; Σε ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους χωρίς να πειράξουν ποτέ κανέναν; Να
απαντήσω σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να έχουν Πατρίδα; Να απαντήσω σε
μανάδες που προτίμησαν να σκοτώσουν τα παιδιά τους για να μη γίνουν γενίτσαροι;
Τι να πω σε όλους αυτούς;
Έτσι λοιπόν, και αφού το 1821 το τιμήσαμε όπως όλοι είδαμε
(παρελάσεις κλπ.), μου είπαν να σας πω ποιος πρέπει να είναι ο εθνικός ύμνος
της χώρας που φημίζεται για το κράτος Δικαίου, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Πάει
ως εξής:
Σε γνωρίζω από τις μίζες
και το κλομπ του ματατζή
Σε γνωρίζω από τους γρόθους
που ‘χεις μέσα στη Βουλή
«Εργαζόμενοι» κι αφέντες
Σε πουλήσαν μια χαρά
Βάλ’ το κόμμα σου πιο πάνω
Και άει γαμήσου βρε ραγιά
Μου είπαν επίσης να σας πω, ότι αν προσβάλλεται κανένας τον
έχουν γραμμένο στα αρχίδια τους και ας τους κάνει μήνυση αν αισθάνεται ότι έχει
κάνει πιο πολλά για την «πατρίδα».
Επίσης, μάλλον θα πρέπει να δώσουμε νόημα στις λέξεις, όχι
για τίποτα άλλο, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Σήμερα λοιπόν θα πιάσουμε
για άλλη μια φορά το θέμα αλληλεγγύη,
λέξη η οποία στην πραγματικότητα φανερώνει ένα ανώτερο ανθρώπινο
συναίσθημα, και έχει καταντήσει να είναι μια παπαριά με ιδεολογικά (και καλά)
χαρακτηριστικά της πούτσας.
Σήμερα θα σας πω την αλληλεγγύη που ένιωσα όλους αυτούς τους
μήνες. Περίμενα βλέπετε ο μαλάκας να δω για να το επιβεβαιώσω, ως πειραματικός
επιστήμονας. Μέσα έπεσα. Φάτε αλληλεγγύη, κερνάει το κόμμα.
Είχα δικαίωμα στο Ταμείο Ανεργίας για 9 μήνες. Πόσες
εισφορές έχω πληρώσει; Κανείς απάντηση μήπως; Κράτος Δικαίου και γαμώ. Όλοι το
ίδιο, νόμιμα, δημοκρατικά και με βάση το εργασιακό Δίκαιο.
Σημείωση, στη δήλωσή μου ήταν όλα τα έσοδα μου.
Το ταμείο ανεργίας είναι 360 ευρώ.
Εφορία για μισθούς της πούτσας πέρυσι 330 ευρώ.
Χαράτσι για το πατρικό μου σπίτι (40 ετών 70 κάτι
τετραγωνικά το ηλεκτροδοτούμενο μέρος) 350 ευρώ.
Ενίσχυση για πετρέλαιο και τέτοια γιοκ, δε δικαιούμουν λέει.
Ότι πεις ρε μεγάλε, τις καρδιές μας θα χαλάσουμε; Εδώ κινδυνεύει η «πατρίδα»,
δηλαδή οι τράπεζες, τα ΜΜΕ, περίπου 2000 οικογένειες που κατέχουν σχεδόν το 80
% του πλούτου, μερικές δεκάδες χιλιάδες αργόσχολοι που διορίστηκαν με κομματικά
κριτήρια, και μερικές δεκάδες χιλιάδες «επιχειρηματίες» που μοναδικός πελάτης
ήταν το κράτος (πρέπει να ξέχασα και μερικούς άλλους αλλά βαριέμαι). Τα
υπόλοιπα 10.000.000 άτομα περίπου τα γράφουμε στα παπάρια μας για το καλό της
«πατρίδος». Αν και 10.000.000 που έζησαν και θέλουν Δίκαιο δεν υπάρχουν (λίγο
περίεργο, αλλά εξηγείται).
Συνεχίζουμε. Ρεύμα, νερό τηλέφωνο και κινητό; Βάλτε σχεδόν
τα ελάχιστα (30 το μήνα, 20 το τετράμηνο, 24 το μήνα, 23 το μήνα αντίστοιχα).
Τώρα θα μου πει κάποιος και θα έχει Δίκαιο «καλά ρε μαλάκα, μου θέλεις και
τηλέφωνο τέτοια εποχή, πάμε καλά;». Πολύ σωστά, θα το κόψω, θα του απαντούσα.
Τι δουλειά έκανες είπαμε, πώς τη βρήκες, τι φορολογική δήλωση, τι φορολογική
δήλωση έκαναν οι γονείς σου είπαμε και κυρίως τι δουλειά; Φαντάσου βρε γαμημένε
(θα του έλεγα) να ρθω να ψάξω που μένεις και να είσαι σε καμιά σπιταρώνα 100+
τετραγωνικών νέας τεχνολογίας και να δω δήλωση 10.000 ευρώ και να έχεις αλλάξει
και 4-5 αυτοκίνητα ή μηχανές μέσα σε μια εικοσαετία και να μου μιλάς μετά για
την «πατρίδα», για τον «εργάτη» και του πώς ήρθαν οι κακοί να μας τα πάρουνε
όλα και τέτοια. Σου γαμώ το σπίτι μετά με το Νόμο ναι ή όχι;
Και που το πάω τώρα; Τώρα το πάω στην Κύπρο το θέμα. Αν
είναι να δείξουμε αλληλεγγύη τέτοιου τύπου στην Κύπρο, καλύτερα να μην το
κάνουμε. Αν όμως χρειαστούν κάτι άμεσα (είδη πρώτης ανάγκης) θα πρέπει να
βγάλουμε όχι μόνο την ανθρωπιά μας, αλλά και την εξυπνάδα μας για να τους
βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε, μέχρι να σταθούν στα πόδια τους ξανά,
συντομότερα από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι νομίζω. Όσα λάθη και να κάνανε,
αυτό που τους επιβλήθηκε ήταν απάνθρωπο και τρομοκρατία. Μπορούσε να γίνει και
με πιο ήπιο τρόπο, αλλά αποφασίζουν στενόμυαλοι. Το μόνο καλό που βγαίνει σιγά
σιγά, ειδικά στην Ευρώπη, είναι ότι οι υπερεξουσίες των τραπεζών τελειώνουν.
Και πολύ κράτησε το σπορ. Πάντως όπως είδατε, οι ζωές μας είναι άμεσα
συνδεμένες με τις τράπεζες σε όλα τα θέματα (μισθούς, αποταμιεύσεις κλπ.).
Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει αυτό το θέμα, ε; Και φυσικά, ήδη το πληρώνουμε
ακριβά αυτό και κάποια στιγμή πρέπει να μπει μια τελεία και να αρχίσει
καινούργια παράγραφος γιατί αν συνεχίσει έτσι, δε θα πάει για πολύ.
Πάντως, και 2 χρόνια πριν να μας έλεγαν «παιδιά, τύχατε το
παγκόσμιο τζόκερ και ξεχρεώσατε χωρίς να έχετε άλλη υποχρέωση, αλλά πρέπει από
εδώ και στο εξής να τα βγάζετε μόνοι σας για τη συνέχεια» πάλι για τον πούτσο
θα ήμασταν ήδη.
Το μήνυμα λοιπόν του 1821 σήμερα, εγώ το εκλαμβάνω ως
αντίσταση σε οτιδήποτε μη ανθρώπινο. Γιατί όποιος έχει έρθει κοντά με το Χάρο,
το θυμάται και σε καμία περίπτωση δε θέλει τα αγαπημένα του πρόσωπα να ζήσουν
ως σκλάβοι κανενός είδους. Και αν είναι δυνατόν, κανένας σκλάβος πουθενά. Είναι
υποκρισία και ύβρης πάντως να μην ξέρεις πώς να ενώσεις τους ανθρώπους στον
τόπο σου, τουλάχιστον τους συντριπτικά περισσότερους, ώστε να πατήσουν όσο το
δυνατόν περισσότεροι στα πόδια τους και να τα ρίχνεις μόνο στους άλλους.
Αλητεία και αηδία.
Τέλος, ο μόνος μεγαλύτερος πόλεμος που γίνεται πάντα αλλά
στις μέρες μας αγριεύει, είναι ο πόλεμος ανάμεσα στο Δίκαιο και στο Άδικο. Ας
πάρει θέση ο καθένας μόνος του σύντομα πληρώνοντας το τίμημα και μετά βλέπουμε
τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί. Και όπως καταλάβατε, τα κόμματα, τουλάχιστον
αυτά που έχουμε στο κοινοβούλιο, ζούνε και επιβιώνουν γιατί ξέρουν να χωρίζουν,
όχι να ενώνουν.
Ο πραγματικός Εθνικός Ύμνος πάντως σε μια στροφή λέει:
'Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Όλες οι κρίσεις στον τόπο μας θα τελειώσουν μόνο αν νικήσει
το Δίκαιο. Και το Δίκαιο θα νικήσει μόνο όταν νικήσουμε το Φόβο. Και εγώ
προσωπικά, μεγαλύτερη επανάσταση από το να ζούμε σαν άνθρωποι επιτέλους, δε
βλέπω. Και εδώ, και στην Κύπρο, και στην Ευρώπη και στον κόσμο ολάκερο.
Καλή λευτεριά στο Δίκαιο και ότι Ανθρώπινο έχει μείνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου