Όταν αποδίδεται Δικαιοσύνη, το μεγαλείο είναι κοντά.

Καλημέρα σε όλους τους αναγνώστες. Αυτό το μήνυμα δεν είναι για όλους, είναι για τους φίλους μου που γνώριζαν κάποιες λεπτομέρειες που οι υπόλοιποι δε γνωρίζετε. Παρότι δεν είναι για όλους είναι αρκετά διδακτικό, αλλά τέλος πάντων.

Ήθελα να γράψω για κάτι πολύ σημαντικό που έγινε στα Γιάννενα στις 15 Μαρτίου. Ήταν τόσο σημαντικό, που ο ουρανός από μαύρος και γκρίζος έγινε φωτεινός. Μέχρι και ο ήλιος βγήκε. Στις 15 Μαρτίου αποδόθηκε Δικαιοσύνη για ένα από τα προσωπικά και οικογενειακά μαρτύρια που περνούσα όλα αυτά τα χρόνια.

Μπορώ να δηλώσω δημόσια, ότι όταν αποδίδεται Δικαιοσύνη, δεν το ξεχνάς. Και παρά το γεγονός ότι στη δικιά μου περίπτωση δε γινόταν να αποδοθεί πλήρως, και αυτό που έγινε ήταν αρκετό για να νιώσω ξανά μια μικρή ελπίδα. Όχι μόνο ως άνθρωπος, αλλά και ως φορολογούμενος, και ως πολίτης αυτής της Χώρας. Γιατί να ζήσω δύσκολα λόγω της οικονομικής κατάστασης θα το αντέξω. Να συνεχίσω να ζω χωρίς να αποδοθεί Δικαιοσύνη για μια σειρά από πράγματα, όχι.

Αυτό το μήνυμα αφιερωμένο στους φίλους μου που πέρασαν μέσα από μένα μια ακόμα στεναχώρια. Οι περισσότεροι δικοί μου άνθρωποι φοβόντουσαν μην αρπαχτώ με τους Δικαστές, όπως παραλίγο να γίνει την προηγούμενη φορά. Είναι προφανές ότι όταν η αδικία κοντεύει να σε πνίξει και δεν το καταλαβαίνει το Δικαστήριο, ποιον να περιμένεις να καταλάβει;

Αυτή τη φορά όμως, δεν ήταν καθόλου έτσι. Από την ώρα που μπήκαν μέσα οι συγκεκριμένοι Δικαστικοί Λειτουργοί και όχι Δημόσιοι Υπάλληλοι που έκαναν επίδειξη εξουσίας, υπήρχε ηρεμία και ψυχραιμία. Παρακολούθησα όλες τις υποθέσεις και με τις ερωτήσεις τους και την ψυχική τους ηρεμία, παραδέχομαι ότι έμεινα μαλάκας με την καλή έννοια. Δε νομίζω να υπήρχε ούτε ένας στην αίθουσα που να αισθάνθηκε αδικία. Άσε που όσοι πήγαιναν να τη γλυτώσουν με τους παραδοσιακούς τρόπους π.χ. πονάει ο κώλος μου και να χαρτί από γιατρό για αναβολή έπαιρναν τον πούλο με κόσμιο και ευγενικό τρόπο, όπως θα έπρεπε.

Μετά ήρθε η ώρα η δικιά μου. 5 χρόνια περίμενα για αυτό και είχα εξαντλήσει όλα τα Νόμιμα όρια. Το τίμημα, το γνωρίζω μόνο εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι. Νομίζω από τα πρώτα 3-4 λεπτά κατάλαβαν τι έγινε. Αφού τους εξήγησα και κάποια άλλα πράγματα τα οποία δεν ήταν γραμμένα, και τα κατάλαβαν όλα μετά περίμενα την απόφαση.

Ανοίξτε λίγο τα μάτια σας και δείτε την απόφαση.

Οι «επιχειρηματίες» έφαγαν 4 χρόνια έκαστος και αν δεν πληρώσουν όσα οφείλουν ξεκινούν την καριέρα τους στη φυλακή. Ναι παιδιά, αλήθεια είναι. Και αλήθεια είναι ότι όταν άκουσα τον εισαγγελέα να προτείνει την ποινή βούρκωσα και εγώ ξέρω πως κρατήθηκα να μην κλάψω σα μωρό παιδί. Όλοι ξέρετε ότι δε γίνεται να αποδοθεί Δικαιοσύνη εντελώς σε σχέση με αυτό που έκαναν. Πάντως να τη γλυτώσουν τώρα πλέον, δε γίνεται. Άσε που όλοι οι δικηγόροι που ήταν παρόντες έμειναν μαλάκες και με το στόμα ανοιχτό. Άντε τώρα με τέτοιο δεδικασμένο να υπερασπίσουν απατεώνες και να νομίζουν ότι θα πέσουν στα πούπουλα.

Αρκετοί φίλοι μου, μου είχαν πει ότι στους Δικαστικούς Λειτουργούς έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα. Είδα όπως όλοι μας και κάποιες αποφάσεις γενικότερου ενδιαφέροντος που μου έδωσαν ελπίδα, αλλά φοβόμουνα μήπως είναι στάχτη στα μάτια μας. Τώρα, που το είδα και εγώ σε μια από τις δικές μου περιπτώσεις, το παραδέχομαι, έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα αλλά χρειάζεται περισσότερο. Το κακό είναι χρειάζεται λίγος χρόνος και δεν ξέρω αν τον έχουμε ως Χώρα.

Επίσης, σε ένα παλαιότερο μήνυμα είχα τίτλο: Ανέκδοτο με μια λέξη: Δικαιοσύνη. Μέχρι τώρα έτσι ήταν και για αυτό φτάσαμε ως εδώ. Τώρα όμως, για να γίνει η μετάβαση αυτή που πρέπει να γίνει για να ζούμε σαν άνθρωποι επιτέλους, δε θα πρέπει να είναι ανέκδοτο. Θα πρέπει να είναι πραγματικότητα. Χώρα που δεν έχει Δικαιοσύνη, δεν είναι Χώρα.

Τέλος, και με αφορμή αυτό που γίνεται τώρα στην Κύπρο, καλώ όσους έχουν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους να καταλάβουν λίγο τις μεγαλύτερες ισορροπίες που υπάρχουν. Και αν δεν καταλάβατε ακόμα ότι όταν σπέρνει πανικό ο άλλος το κάνει επίτηδες κρίμα. Πάντως, παρότι ως λαός φανήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων όλα αυτά τα χρόνια, φανήκαμε αρκετά εξυπνότεροι από όσο νόμιζαν στο ότι δεν έπαιξε πανικός. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και στην Κύπρο, αλλά να το θυμούνται.

Εγώ δεν έχω ξεχάσει τίποτα, και ούτε πρόκειται. Δικαιοσύνη για τη Χώρα μας θα αποδοθεί ο κόσμος να χαλάσει. Και αν χρειαστεί να χρεοκοπήσει ολόκληρος ο κόσμος να γίνει και αυτό, αν και το οικονομικό αυτό όπλο το χάσαμε το 2009. Τότε μπορούσαμε να απειλήσουμε και εμείς απέναντι στους άνευ προηγουμένου εκβιασμούς. Όση μαλακία να δέρνει το μέσο Έλληνα πολίτη ή Ελληνάρα σε πολλές περιπτώσεις, να του χρεώσουν όλα τα λάθη για την παγκόσμια οικονομία είναι προστυχιά και αλητεία.

Πάντως δυστυχώς, δε βλέπω ακόμα να ξυπνάει το Δίκαιο μέσα στους ανθρώπους, και αυτό είναι το πιο αποκαρδιωτικό. Νόμιζα ότι αυτά που έχουν γίνει ήταν αρκετά. Έκανα λάθος. Είχα δίκιο όμως που έκανα υπομονή και δεν έκανα πράγματα για τα οποία μπορεί και να μετάνιωνα μετά.

Και όπως λέω και στον τίτλο: Όταν αποδίδεται Δικαιοσύνη, το μεγαλείο είναι κοντά.

Αφού δε ζητάμε Δικαιοσύνη ως Λαός, θα είμαστε οι καρπαζοεισπράκτορες και τα λαμόγια θα ζούνε ανάμεσά μας χωρίς ίχνος ντροπής.

Όσον αφορά εμένα πάντως, θα τα εξαντλήσω όλα τα Ένδικα μέσα πριν να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ακόμα και τώρα να πέσει η κυβέρνηση –η οποία μας «σώζει»-, αυτό που έρχεται μετά είναι προς το παρόν γάμα τα επίσης. Πρώτα θα πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα, να ωριμάσει λίγο ο Δίκαιος Άνθρωπος στον καθένα. Αν γίνει αυτό, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και δε θα μας δεσμεύει καμία υπογραφή και καμία συμφωνία που να βλάπτει το Δημόσιο Συμφέρον. Γιατί τότε, θα είμαστε Άνθρωποι που διεκδικούν με Δίκαιους λόγους να ζήσουν ως Άνθρωποι. Όχι συνένοχοι και ουδέτεροι στην αδικοπραξία και το έγκλημα. Και αυτό που με θλίβει ακόμα περισσότερο, είναι ότι οι περισσότεροι θέλουν να γίνουν τα πράγματα όπως ήταν πριν. Ένα αίσχος και μισό. Δεν πρόκειται να πληρώνω άλλο τη σαπίλα και τη ξεφτίλα. Δεν είναι μάχη πλέον οικονομικού τύπου ή μόνο αξιών.

Είναι ο Πόλεμος ανάμεσα στο Δίκαιο και στο Άδικο. Ή το καταλαβαίνουμε ακόμα όσο είναι καιρός ή θα πάρουμε τον πούλο από όλες τις απόψεις για να επικρατήσουν μόνο 5-10 μεγαλοαφεντικά και τα εθελόδουλα τσιράκια τους.

Τη μέρα που θα ζητήσουμε Δικαιοσύνη ως λαός, θα γονατίσουν και θα υποκλιθούν από Σεβασμό οι πάντες. Όχι κόμματα και μεγαλόστομες παπαριές. Ως Άνθρωποι. 

Εγώ θα το κάνω. Έρχεσαι παρέα;